Ένας Αθηναίος στο εστιατόριο του Jamie Oliver

Facebook Twitter
0

Όταν η αδερφή μου άρχισε να μου λέει με μυστηριώδες ύφος ότι θα μου χαρίσει κάτι που «είναι μεταλλικό, πρέπει να το παραγγείλει, δεν είναι διακοσμητικό και είναι εξοπλισμός για το σπίτι» δε μπορούσα με τίποτα να φανταστώ τι είναι. Κηροπήγιο; Όχι. Καθρέφτης; Όχι. Μετά σταμάτησε να απαντάει στις ερωτήσεις και τέλος πάντων, έκανα υπομονή μέχρι η παραγγελία να ετοιμαστεί κι επιτέλους να το δω.

Με μεγάλη χαρά άνοιξα το πακέτο και είδα κάτι που δεν μου είχε περάσει με τίποτα από το μυαλό: ατομικές σιδερένιες σούβλες για σουβλάκια και ό,τι ψήνεται στα κάρβουνα, σε τρία μεγέθη, από τα χέρια ενός ηλικιωμένου τεχνίτη που βρίσκεται κάπου πίσω από το Μοναστηράκι. Πλέον όλη η οικογένεια έχει από ένα τέτοιο σετ για ψήσιμο στα κάρβουνα και μπορώ να συμμετέχω στον ενθουσιασμό τους γιατί αυτά τα μεταλλικά στοιχεία θερμαίνονται επίσης στη φωτιά, ψήνοντας το κρέας και εσωτερικά αλλά σε χαμηλότερη θερμοκρασία, με αποτέλεσμα να μένει ζουμερό και τρυφερό μέσα αλλά με ωραία κρούστα από έξω. Επειδή δε είναι βρασμένα στο λάδι δεν σκουριάζουν, αρκεί κανείς να τα πλένει προσεχτικά και να τα αφήνει να στεγνώσουν καλά στον αέρα. Αριστούργημα!

Τι σας νοιάζουν εσάς οι οικογενειακές μου ιστορίες, θα μου πείτε. Λίγη υπομονή ακόμα και θα αποκαλυφθεί το κρυμμένο μεγαλείο. Πώς ανακάλυψε αυτόν τον υπέροχο τεχνίτη; Από το περιοδικό του Jamie Oliver.

Σε κάποιο από τα περασμένα τεύχη του περιοδικού που βγάζει ο Jamie Oliver (το οποίο παρεμπιπτόντως είναι πολύ καλό) είχε ένα άρθρο γι’ αυτό το σιδηρουργείο. Ένας συνεργάτης του περιοδικού το ανακάλυψε κι ενθουσιάστηκε: έδειξε στον Jamie Oliver τις σούβλες, ο οποίος ενθουσιάστηκε επίσης κι έκανε μία μεγάλη παραγγελία (600 κομμάτια και μετά άλλα τόσα) για το εστιατόριό του, το Barbecoa, το οποίο έχει ανοίξει μαζί με τον Adam Perry Lang και είναι παράδεισος για όσους αγαπούν το φαγητό στα κάρβουνα. Έχει θαλασσινά αλλά το βάρος έχει δοθεί στο κρέας με όλες τις πιθανές μεθόδους ψησίματος στη φωτιά από όλο τον κόσμο. Τα συγκεκριμένα εργαλεία τα χρησιμοποιούν σ’ ένα πιάτο που αποτελείται από διάφορα κομμάτια μαριναρισμένου αρνιού, τα οποία σερβίρονται μαζί με πολέντα και από τα λίγα που διάβασα νομίζω ότι είναι και από τα πιο πετυχημένα πιάτα του εστιατορίου.

Όταν η αδερφή μου είπε στον κύριο που έχει το μαγαζί, ο οποίος το δουλεύει μαζί με το γιο του, ότι έμαθε γι ‘αυτόν από το περιοδικό ενός πολύ σημαντικού Άγγλου σεφ, δεν φάνηκε να εντυπωσιάζεται ιδιαίτερα. Το μόνο που είπε ήταν «α, γι’ αυτό ήρθε κάποιος και ζήτησε να μας φωτογραφίσει» και «αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι ήρθε κάποιος που ήξερε ακριβώς τι ήθελε».  Του εκτύπωσε τις φωτογραφίες από το περιοδικό και του τις πήγε αλλά φαίνεται ότι εμείς χαρήκαμε περισσότερο γι ‘αυτόν απ’ ό,τι ο ίδιος γι’ αυτό που έχει καταφέρει. Φαντάζομαι ότι αφού δεν έχει μεταφραστεί σε κάτι χειροπιαστό αυτό το γεγονός, δε μπορεί να εντυπωσιαστεί με την δόξα. Το ζήτημα είναι όμως ότι ένα εστιατόριο που βρίσκεται στην καρδιά του Λονδίνου έχει αμέτρητες ευκαιρίες να αγοράσει και να δει δείγματα τοπικής τεχνικής, σε μια χώρα με τεράστια παράδοση στη σιδηρουργία, κι όμως επιλέχτηκε το έργο ενός Αθηναίου. Το δυστύχημα είναι ότι ο γιος είναι ο τελευταίος που ξέρει αυτήν την τέχνη και μαζί μ’αυτόν θα κλείσει και το  μαγαζί. Αυτό πάνω κάτω είναι το δυστύχημα της Ελλάδας: η εγκατάλειψη της χειρωνακτικής εργασίας μικρής κλίμακας και υψηλής ποιότητας για το κυνήγι των εύκολων λύσεων που δεν απαιτούν κόπο κι εκπαίδευση: στα rooms to let και στην κατεψυγμένη τυρόπιτα. Εντάξει, Φλωρεντία δε θα γίνουμε ποτέ. Η Ελλάδα που θα μπορούσαμε να είχαμε που να είναι άραγε;

Οι φωτογραφίες είναι από το άρθρο του περιοδικού. Το πιάτο με αρνί στο Barbecoa είναι το εξής:

Σας παρακαλώ, μη μου πείτε "αυτό το εργαστήριο υπάρχει από το 1945, εσύ το έμαθες από τον Jamie Oliver;" Ναι, έτσι το έμαθα. Προφανώς και υπάρχει μία Αθήνα κρυμμένη όλο ιστορία και παράδοση, το πρόβλημα είναι ότι είναι πολύ καλά κρυμμένη. Αν αγαπάτε τα φαγητά στα κάρβουνα και θέλετε να στηρίξετε αυτή την επιχείρηση του κυρίου Λιοφάγου Εμμανουήλ, πηγαίνετε στην οδό Χριστοκοπίδου 8 στο Μοναστηράκι ή τηλεφωνήστε στο 3212105.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT