Υπάρχει κάτι απόκοσμο από τη μια αλλά από την άλλη απολύτως ελκυστικό για μένα στον τρόπο που ο ιάπωνας φωτογράφος Hiroshi Watanabe επέλεξε να φωτογραφήσει για το φωτογραφικό του λεύκωμα Suo Sarumawashi (Μonkey Dancing) πορτρέτα μακάκων πιθήκων ντυμένα μάλιστα με χαρακτηριστικές παραδοσιακές ιαπωνικές φορεσιές.
Στην Ιαπωνία υπάρχει μια μακραίωνη ιαπωνική εθιμική παράδοση απ' όπου άντλησε την ιδέα αυτού του πρότζεκτ ο Watanabe. Συνηθιζόταν στην αρχαία Ιαπωνία οι πίθηκοι αυτής της ράτσας αφού εκπαιδεύοντουσαν να τους ντύνουν με στολές samurai και να χορεύουν χορούς σε θρησκευτικές τελετές όπου πιστευόταν πως με αυτό το τρόπο τα άλογα των πολεμιστών ήταν ασφαλή από οτιδήποτε κακό.
Με τη πάροδο των αιώνων αυτή η θρησκευτική τελετουργία μεταλλάχθηκε σε αυτό το έθιμο του χορού των πιθήκων το οποίο αποτελεί μαζί με το Κabuki και το Noh ένα από τα πιο γνωστά ασιατικά έθιμα και τουριστική ατραξιόν.
Παρατηρώντας προσεκτικά τα εξαιρετικά ασπρόμαυρα πορτρέτα του Watanabe και με το πόσο σεβασμό και αγάπη κατάφερε να αποσπάσει αυτές τις εικόνες δείχνοντας κάτι διαφορετικό από τη χαρακτηριολογία του κάθε πιθήκου στα stills του κατάλαβα κάτι από αυτό που έκανε αυτό τον λαό τότε να διαμορφώσει το αισθητικοθρησκευτικό πλαίσιο που διαμόρφωσε και το πόσο σε επικοινωνία βρισκόταν με την φύση που τον περιτριγύριζε. Και που μας λείπει τόσο σήμερα.
σχόλια