Το παρακάτω πείραμα έγινε για να καθοριστεί αν γίνεται να χειραγωγηθεί η ευχαρίστηση που παίρνει κανείς από ένα φαγητό το οποίο χωρίς επεξεργασία, έχει δυσάρεστη όψη: ένα ωμό στρείδι.
Το πρώτο στρείδι του πειράματος παρουσιάστηκε μέσα στο μισό όστρακο, όπως το παρουσιάζουν τα περισσότερα εστιατόρια. Στο βάθος ακουγόταν ο ήχος κυμάτων που σκάνε στην ακρογιαλιά. Το δεύτερο στρείδι παρουσιάστηκε σε ρηχό γυάλινο πιάτο που χρησιμοποιείται από τους βιολόγους για την καλλιέργεια μικροοργανισμών, κάνοντας τη ζελατινώδη, γκρι μάζα να μοιάζει με όργανο που προορίζεται για μεταμόσχευση. Στο βάθος ακουγόταν κακαρίσματα. Οι συμμετέχοντες θεώρησαν ότι το πρώτο στρείδι ήταν πολύ πιο νόστιμο από το δεύτερο, κάτι που ήταν αναμενόμενο.
Ο αυτοδίδακτος σεφ που κατέκτησε την Αγγλία (και τον κόσμο) με την εντελώς προσωπική του ματιά για το τι σημαίνει φαγητό, δημιουργώντας μορφές, χρώματα και υφές με εντελώς αναπάντεχους τρόπους, όχι για απλό εντυπωσιασμό αλλά γιατί προσπαθεί να προσδιορίσει τι αντιλαμβανόμαστε ως νόστιμο, έχει ένα πιάτο με το οποίο κάνει αυτό το πείραμα καθημερινά. Στο εστιατόριό του The Fat Duck σερβίρει ένα πιάτο με θαλασσινά που ονομάζεται «ο ήχος της θάλασσας.» πρόκειται για ένα πιάτο με θαλασσινά, το οποίο σερβίρεται σε ένα γυάλινο πιάτο πάνω σε ένα κουτί με άμμο. Στους πελάτες δίνονται ακουστικά για να ακούσουν τον ήχο της θάλασσας πριν ξεκινήσουν να τρώνε.
Όπως φαίνεται, το αποτέλεσμα είναι ότι ο ήχος της θάλασσας πολλαπλασιάζει την ένταση της γεύσης των θαλασσινών. Ο ήχος των κυμάτων μεταφέρει τους πελάτες στην ακρογιαλιά, σκέφτονται το άρωμα του ιωδίου και του αλατισμένου αέρα, και οι σκέψεις συνδυάζονται με την γεύση ενώ τα ακουστικά βοηθούν στη συγκέντρωση στο φαγητό.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο: Taste What You're Missing: The Passionate Eater's Guide to Why Good Food Tastes Good
σχόλια