Πιστεύω ότι οι New York Times αν μη τι άλλο έπιασαν το σφυγμό με αυτό το ερώτημα. Είναι από τα θέματα που δημιουργούν τρομερές εντάσεις, με πλευρές φανατισμένες και ανυποχώρητες. Δεν πρόκειται απλώς για επιλογή, όπως το ντύσιμο ή το κούρεμα, είναι θέμα που κηρύσσει ηθική ανωτερότητα, η οποία γίνεται λάβαρο που θυμίζει σταυροφορία.
Ο Peter Singer, με το ψευδώνυμο ethicist των New York Times λέει ότι τα επιχειρήματα των χορτοφάγων/vegan είναι γνωστά, και συμφωνώ ότι είναι. Με προβληματίζει το γεγονός ότι η στήλη του λέγεται “ethicist” – όσοι μιλάνε για ηθική με προβληματίζουν ενστικτωδώς - αλλά έχει ένα δίκιο στο εξής: ακούμε τα επιχειρήματα των χορτοφάγων, ήρθε η ώρα για τα επιχειρήματα των παμφάγων.
Η στήλη του ξεκινάει διαγωνισμό για απάντηση στο ερώτημα «είναι ηθικό να τρώμε κρέας, εφόσον δεν απειλείται η ζωή μας από έλλειψη τροφής;» Το ζητούμενο είναι 600 λέξεις πάνω στο θέμα, και ο καλύτερος δικηγόρος θα δει την απάντησή του τυπωμένη στους New York Times. Αν ενδιαφέρεστε, ο διαγωνισμός βρίσκεται εδώ και ισχύει μέχρι τις 8 Απριλίου.
Βέβαια, το κείμενο θα πρέπει να περάσει από μια επιτροπή που αμφιβάλλει ή καταδικάζει την κατανάλωση κρέατος: Peter Singer, Michael Pollan, Mark Bittman, Jonathan Safran Foer και Andrew Light. Από την άλλη βέβαια, όποιος περάσει από αυτούς, θα μπορούσε να μας πείσει ότι, ας πούμε, δεν υπάρχει και Θεός.
Η ηθικολογία περί κατανάλωσης ή μη του κρέατος είναι προνόμιο των πλούσιων δυτικών και μου φαίνεται εξωφρενική ομφαλοσκόπηση (ναι, εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κρέας, επειδή το 80% της υπόλοιπης γης λιμοκτονεί εξαιτίας μας.) Ξέρω ότι είμαι ενάντια στο κλίμα, αλλά βρήκα κάποιον στα σχόλια που συμφωνεί μαζί μου, και τα λέει και καλύτερα:
Theodore Barnes, Los Angeles
Το ερώτημα είναι ελαττωματικό από μόνο του: το να τρώμε ζώα δεν έχει να κάνει τίποτα με ηθική. Είναι μια φυσική σωματική λειτουργία. Είναι η αφόδευση «ηθική;»
Μόνο υπερβολικά μορφωμένοι ειδικοί στην ομφαλοσκόπηση, οι οποίοι μπορούν να αγοράσουν λαχανικά και καρπούς και φρούτα που έρχονται από όλη τη γη με μεγάλα έξοδα για τα οποία ξοδεύτηκαν πολλά καύσιμα, τα οποία έχουν φυτρώσει μακριά από το φυσικό περιβάλλον των ζώων – μόνο αυτοί οι άνθρωποι, που θέλουν να θεωρούν τους εαυτούς τους ηθικά ανώτερους θέτουν τέτοιους προσβλητικούς και παιδιάστικους διαγωνισμούς.
Κι ένας λογικός χορτοφάγος, με τον οποίο συμφωνώ επίσης (με τη διαφορά ότι δεν είμαι χορτοφάγος):
Τ, ΝΥC
Είμαι χορτοφάγος και δεν με νοιάζει αν οι γύρω μου τρώνε κρέας ή όχι (η κοπέλα μου τρώει), το μόνο θέμα που έχω με αυτούς που τρώνε κρέας είναι αν συνειδητοποιούν τι κάνουν.
Όταν τρώνε ταϊλανδέζικο κοτόπουλο, πρέπει να καταλαβαίνουν ότι το κοτόπουλο μέσα στη φύση διαφέρει από διπλανό του κομμάτι μπρόκολο.
Αν υπάρχει επιχείρημα υπέρ της κατανάλωσης κρέατος, θα έπρεπε να στρέφεται γύρω από την συνειδητοποίηση και το σεβασμό για το ζώο που σκοτώθηκε για να το φας. Ας πούμε σέβομαι πολύ τους ανθρώπους που τρώνε ζώα που έχουν σκοτώσει οι ίδιοι.
Αν μπορούσα να σκοτώσω ένα ζώο θα έτρωγα κρέας. Αν δεν νιώθεις καλά με την ιδέα της θανάτωσης ενός ζώου, δε θα έπρεπε να τρως κρέας, ή θα έπρεπε τουλάχιστον να συνειδητοποιείς την επιλογή σου, και να εκτιμάς τη ζωή που σου σερβίρεται.
Κι ο χιουμορίστας:
Zach, NYC
Πολύ μου αρέσουν τα επιχειρήματα περί νοστιμιάς. Συμφωνώ ότι είναι πεντανόστιμο, και τρώω κρέας, αλλά και τα τσιγάρα και η κοκαΐνη είναι υπέροχα. Αυτό δεν δικαιολογεί τη χρήση τους.
Dan, Seattle
Πώς όχι;
Για να προλάβω τους θερμοκέφαλους: Η ερώτηση δεν είναι "αν είναι ηθικό να τρώμε ΤΟΣΟ κρέας" ή "αν είναι ηθικός ο τρόπος με τον οποίο τρέφονται τα ζώα" ή "αν είναι ηθικός ο τρόπος με τον οποίο θανατώνονται", αλλά "αν είναι ηθικό να τρώμε κρέας εφόσον δεν απειλούμαστε από πείνα." Δηλαδή "αν είναι ηθική η εξέλιξη των ειδών."
Εντάξει, αστειεύομαι.
(Όχι και τόσο.)
σχόλια