«Αυτό το φεστιβάλ είναι ένας εφιάλτης» μας λέει μεταξύ αστείου και σοβαρού ο Peter Menchetti, καθώς φωτογραφίζεται να κολλάει αφίσες στους τοίχους του Ψυρρή. «Είμαι πολύ αγχωμένος. Για μένα είναι σημαντικό να μπορέσω να τους ευχαριστήσω όλους ως διοργανωτής ενός φεστιβάλ. Κυρίως στην Ελλάδα, επειδή κάθε φορά που έρχομαι ο κόσμος είναι πολύ καλός και φιλόξενος». Ο Peter είναι ιδιοκτήτης της αμερικανικής ανεξάρτητης Slovenly Recordings που κυκλοφορεί δίσκους ελληνικών συγκροτημάτων, όπως οι Acid Baby Jesus και οι Bazooka, στο εξωτερικό. Ένας Αμερικανός με ιταλικές ρίζες που ζει κι εργάζεται στο Άμστερνταμ και παράλληλα ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο για να προωθήσει τα συγκροτήματά του. Το We 'Re Loud Festival!, ο λόγος που βρίσκεται στην Αθήνα τους τελευταίους μήνες, θα γινόταν αρχικά στην Ολλανδία, μέχρι που όλα πήγαν στραβά και την τελευταία στιγμή αποφάσισε να το μεταφέρει εδώ. Σε μια νύχτα. Δουλεύει ασταμάτητα γι' αυτό εδώ και τρεις μήνες, σε συνθήκες εξωπραγματικές.
Στις παλιότερες επισκέψεις μου εδώ περνούσα υπέροχα, αλλά πάντοτε έφτανα αμέσως έπειτα από μια μεγάλη διαδήλωση ή σε καιρό πολιτικής αναταραχής, που οι μπάτσοι ήταν παντού. Αυτήν τη φορά είχαν φύγει και τα πράγματα φαίνονταν βελτιωμένα.
«Έπαιζαν οι JC Satan με τους Bazooka και είχα έρθει στην Αθήνα» λέει. «Είχα κλείσει και μερικά DJ sets. Περνούσα πολύ καλά, όπως κάθε φορά. Ξαφνικά μαθαίνω από το Άμστερνταμ ότι η 19η Σεπτεμβρίου δεν ήταν διαθέσιμη επειδή την είχαν κλείσει για ένα γαμημένο techno πάρτι. Και φαντάσου ότι μια ώρα πριν το μάθω έψαχνα πτήσεις από το Οχάιο για τους New Bomb Turks. Ήμουν σε έξαλλη κατάσταση. Είπα την ιστορία στους φίλους μου εδώ κι έκανα πλάκα ότι θα οργάνωνα το φεστιβάλ στην Αθήνα και τότε άρχισε να μου φαίνεται πολύ καλή ιδέα. Οι Turks ήταν οk με την αλλαγή, κι έτσι έγινε. Έκλεισα τις δικές τους πτήσεις και των Useless Eaters, άρχισα να κλείνω χώρους και να το κοινοποιώ. Αρκετοί άνθρωποι από την Αθήνα και την Ευρώπη ήταν πολύ ενθουσιασμένοι. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που μου άρεσε πιο πολύ η ιδέα να κάνω αυτό το πράγμα εδώ, παρά στο Άμστερνταμ. Τα περισσότερα φεστιβάλ που ξέρω ότι γίνονται στην Ελλάδα είναι αφιερωμένα στο μέταλ. Τότε (στις αρχές Ιουνίου) τα πράγματα φαίνονταν ότι πήγαιναν καλύτερα στην Αθήνα σε όλους τους τομείς. Στα Εξάρχεια, οι Ρόμποκοπ –αστυνομία για τις διαδηλώσεις–, που συνήθως υπήρχαν σε κάθε γωνία, ήταν λιγότεροι και πιο χαλαροί. Η αριστερή κυβέρνηση έμοιαζε να είναι μια κυβέρνηση με την οποία ο κόσμος ήταν ευχαριστημένος. Στις παλιότερες επισκέψεις μου εδώ περνούσα υπέροχα, αλλά πάντοτε έφτανα αμέσως έπειτα από μια μεγάλη διαδήλωση ή σε καιρό πολιτικής αναταραχής, που οι μπάτσοι ήταν παντού. Αυτήν τη φορά είχαν φύγει και τα πράγματα φαίνονταν βελτιωμένα».
Η αφορμή για το φεστιβάλ ήταν η κυκλοφορία μιας διπλής συλλογής με σπάνια πανκ κομμάτια της δεκαετίας του '90 που συγκεντρώθηκαν από κασέτες, αλλά και ο εορτασμός για τα 13 χρόνια της εταιρείας του. Ο Peter ονειρευόταν εδώ και χρόνια ένα φεστιβάλ που να γίνεται σε διαφορετικά σημεία στην πόλη. Για του χρόνου έχει ακόμη πιο φιλόδοξα σχέδια. Φαντάζεται ένα μεγάλο φεστιβάλ που θα ξεκινήσει στην Κωνσταντινούπολη με live σε διάφορα μέρη της πόλης και θα ολοκληρωθεί στην Αθήνα, με στάσεις στο Αϊβαλί και τη Μυτιλήνη. «Δέκα μέρες, δύο χώρες και πολλή μουσική» μου λέει.
Στην Αθήνα, το We 'Re Loud Festival! θα διαρκέσει 4 ημέρες. Οι συναυλίες θα γίνουν σε δύο χώρους (στο An και στο Κύτταρο). Όλες τις ημέρες θα γίνονται after parties στο Boiler με DJ sets και εμφανίσεις-έκπληξη. Την τελευταία μέρα έχει κλείσει μια ταβέρνα με ζωντανή ρεμπέτικη μουσική στο Παγκράτι.
«Είναι περιπετειώδες και τρελό όλο αυτό και το κάνω ίσως επειδή είμαι και λίγο ηλίθιος, γιατί μου κάνει τη ζωή πιο δύσκολη. Ο κόσμος εδώ είναι πιο χαλαρός, όπως στη Νάπολη, όπου έμενα για πολλά χρόνια. Υπάρχει αυτή η μεσογειακή νοοτροπία που λατρεύω και είναι υπέροχη για να ζεις αλλά όχι για να δουλεύεις. Έτσι, όμως, όπως το σκέφτηκα, αντικατοπτρίζει τις δικές μου εμπειρίες από τα μέρη που επισκέπτομαι. Αυτά που θυμάμαι περισσότερο, τις πιο ωραίες μου αναμνήσεις από την Αθήνα: το να κάθομαι π.χ. σε ένα τραπέζι, να τρώω πολύ καλό φαγητό και να πίνω μπόλικη ρακή, το να πηγαίνω από μπαρ σε μπαρ, την ελληνική μουσική, τους συναυλιακούς χώρους. Το να τα δείχνεις αυτά, και σε περισσότερες από μία γειτονιές, πιστεύω ότι είναι πιο ευχάριστο, ειδικά για τον κόσμο που δεν είναι από την Αθήνα».
Σίγουρα έχει ζήσει μοναδικές στιγμές εδώ και κάπως σουρεαλιστικές. Σε ένα προηγούμενο ταξίδι του, πριν από έναν χρόνο, είχε συναντήσει τυχαία τον Κόκοτα έξω από ένα παλιατζίδικο στο Μοναστηράκι. Είχαν αρχίσει να μιλάνε ιταλικά και αντάλλαξαν τηλέφωνα. Σκεφτόταν, μάλιστα, να του προτείνει να εμφανιστεί ως ειδικός καλεσμένος για να κλείσει μία από τις συναυλίες. Τίποτα, όμως, δεν τον προετοίμασε γι' αυτό που θα συνέβαινε αυτήν τη φορά στην Ελλάδα.
«Δούλευα όλο το Σαββατοκύριακο πριν από τα capital controls, για να ξεκινήσει η προπώληση των εισιτηρίων. Ταυτόχρονα, οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους δανειστές είχαν αρχίσει να παίρνουν την κάτω βόλτα κι έγινε αυτό που δεν θα φανταζόμουν ούτε σε 100 χρόνια: όλες οι ελληνικές τράπεζες έκλεισαν την ημέρα που ξεκίνησε η προπώληση των εισιτηρίων! Ακόμα χειρότερα, τα capital controls εμποδίζουν κάθε μεταφορά χρημάτων από τους ελληνικούς λογαριασμούς σε ξένους και... σ' εμάς! Βρέθηκα να κάνω ένα φεστιβάλ εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης και στα πρόθυρα της επανάστασης, με τον αέρα γεμάτο χημικά και φωτιές στους δρόμους, μια βδομάδα προτού το 62% του κόσμου ψηφίσει "όχι" και όταν το ελληνικό Κοινοβούλιο πέρασε τα νέα μέτρα λιτότητας. Και τώρα, μέσα σε όλα, τις ημέρες του φεστιβάλ θα γίνουν εκλογές και κόσμος που θα ερχόταν, θα πρέπει να πάει στα χωριά του για να ψηφίσει! Αν και, απ' ό,τι ακούω, οι περισσότεροι Έλληνες έχουν χάσει την πίστη τους στο πολιτικό σύστημα. Είναι λυπηρό, αλλά απόλυτα λογικό, αν σκεφτεί κανείς αυτά που έχουν συμβεί. Τώρα πρέπει να δουλέψουμε ακόμη περισσότερο για να πετύχει το φεστιβάλ. Είναι πιο δύσκολο, αλλά έχουμε τεράστια υποστήριξη από το εξωτερικό – ήδη έχουμε δώσει εισιτήρια σε κόσμο από πολλές χώρες (Ισπανία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία, Βρετανία, Σερβία, Βουλγαρία, Σουηδία, ΗΠΑ, Ελβετία κ.α.). Για έναν περίεργο λόγο, το 68% των Ιταλών που έρχονται είναι από τη Σαρδηνία. Περίεργο, επειδή η πρώτη μου επαφή με την Ελλάδα και την ελληνική σκηνή ξεκίνησε εκεί, όταν γνώρισα τους Acid Baby Jesus. Τα έξοδα είναι πολλά για να έρθεις από εκεί, αλλά όλο αυτό ίσως έχει σχέση με τη Μεγάλη Ελλάδα – το κοίταγα στη Wikipedia το πρωί».
We 'Re Loud Festival Athens! Από 17 έως 20 Σεπτεμβρίου. Συμμετέχουν συγκροτήματα από όλο τον κόσμο: Acid Baby Jesus, New Bomb Turks, Bazooka, Komodina3, Useless Eaters, The Kids, Sultan Bathery, Magnetix, Bikes, The Anomalys, Gay Anniversary, Loo-Lite, The Oops, The Rippers, Avenue Z, Wau & Los Arrrghs!!!, The Rippers.
Αn Club (Σολωμού 17-19, Εξάρχεια), 17/9 / Κύτταρο (Ηπείρου 48 & Αχαρνών, Βικτώρια), 18-19/9. After parties με live εμφανίσεις-έκπληξη και DJ sets για τις 17, 18 και 19/9 στο Boiler (Βλαχάβα 9, Μοναστηράκι). Βυρίνης Ταβέρνα (Αρχιμήδους 11, Παγκράτι), 20/9, με φαγητό και live ρεμπέτικα με τους Romvia. Τα εισιτήρια κοστίζουν από 35 έως 79 (τετραήμερα μαζί με την διπλή συλλογή We'Re Loud: 90's Cassette Punk Unknowns και την ρεμπέτικη βραδιά) ευρώ στην διαδικτυακή προπώληση. Τα απλά τετραήμερα κοστίζουν 59 ευρώ. Στα σημεία διανομής διατίθενται διήμερα (35 ευρώ) και τριήμερα εισιτήρια (45 ευρώ):
Sound Effect - Ζαΐμη 30, Εξάρχεια
Rhythm Records - Εμ. Μπενάκη 74, Εξάρχεια
The Lab - Θεμιστοκλέους 86, Εξάρχεια
Monsterville - Σπύρου Τρικούπη 10, Εξάρχεια
The Handlebar - Μελανθίου 8, Ψυρρή
Περισσότερες επιλογές διαδικτυακά στο σάιτ της Slovenly: http://www.slovenly.com/
Στην πόρτα τις ημέρες των συναυλιών τα εισιτήρια θα κοστίζουν 10 (Πέμπτη)- 17 (Παρασκευή)-22 (Σάββατο) ευρώ.
www.slovenly.com/were-loud-intl
