Συγγνώμη για τα αγγλικά μου, φίλε, αλλά είμαι αγουροξυπνημένος. Ούτως ή άλλως, δεν τα μιλάω πολύ καλά, αλλά όταν είμαι σε φόρμα, μπορώ να μιλήσω σαν τον Σαίξπηρ! Και να φανταστείς πως έχω διαφορετικούς δασκάλους σε κάθε ταινία μου...
Έχουμε να τα πούμε αρκετά χρόνια, από την εποχή του Η θάλασσα μέσα μου. Δεν έχω αλλάξει πολύ, ευτυχώς! Το μόνο που μένει σταθερό είναι ότι δουλεύω πάρα πολύ και ελπίζω να βελτιώθηκα στο μεσοδιάστημα.
Δεν μοιάζω καθόλου με τον τύπο που ενσάρκωσα στο Βίκυ Κριστίνα Μπαρσελόνα. Δεν την πέφτω έτσι στις γυναίκες. Αντιθέτως, είμαι μάλλον ντροπαλός. Χρειάστηκα ένα σενάριο, του Γούντι Άλεν, τη Σκάρλετ Γιόχανσον και τη Ρεμπέκα Χολ για να τα καταφέρω.
Όντως παίζω δραματικούς ρόλους συνήθως, βαρείς και βασανισμένους, αλλά χρειάστηκε ο Γούντι Άλεν, ένας σοφός άνθρωπος, να ανακαλύψει αυτό που όλοι γνωρίζουν, δηλαδή τη χιουμοριστική μου πλευρά, για να την εκφράσω στο σινεμά.
Ο Ουξμπάλ που υποδύομαι στο Biutiful είναι ένας άνθρωπος που δεν κατάλαβα εντελώς από την αρχή. Έπρεπε να πειστώ για τις πράξεις και κυρίως για το χάρισμα που είχε να επικοινωνεί με φαντάσματα. Ήμουν αρκετά τυχερός γιατί με αφορμή την ταινία και τον χαρακτήρα συνάντησα ένα δυο ανθρώπους που διέθεταν τη συγκεκριμέ- νη πνευματική ιδιαιτερότητα και με έπεισαν για τη δική τους επαφή με μια άλλη διάσταση. Και κατάφερα να το διαχωρίσω πλήρως από τη θρησκεία. Δεν πιστεύω, αλλά σέβομαι την πίστη των άλλων, με προϋπόθεση να σέβονται και εκείνοι την απουσία της δικής μου πίστης. Πίστεψα τις ιστορίες τους γιατί δεν μου τις επέβαλαν.
Η Βαρκελώνη του Ινιάριτου είναι σαφώς διαφορετική από εκείνη του Γούντι Άλεν, αλλά παραμένει η ίδια πόλη με τις δυο πλευρές της. Ο Άλεν πήρε τα κλισέ των Αμερικανών και των Ισπανών και τα μετέτρεψε σε κωμωδία. Στα γυρίσματα του Biutiful είδα πράγματα που απλώς είχα ακούσει, αλλά δεν γνώριζα από κοντά: τους μετανάστες, τα εργοστάσια, τη σύνθεση του πραγματικού πληθυσμού. Και αντιλήφθηκα πως αυτό που μου αρέσει στη δουλειά μου είναι πάνω από όλα η διαδρομή.
Αν έμενα χωρίς δουλειά, θα έκανα τον σερβιτόρο ή τον μπάρμαν. Είναι ένα επάγγελμα που ασκούσα παλιά και αποτελεί το κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων ηθοποιών. Αυτό όμως που μας δένει όλους, άνεργους ή ενεργούς, με τα πάνω και τα κάτω μας, είναι η πεποίθησή μας πως αγαπάμε μόνο την υποκριτική. Και δεν το ξεχνάμε όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αν έπρεπε, ωστόσο, να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου, θα άνοιγα ένα μπαρ!
σχόλια