1. Ο ΤΟΜΑΣ ΠΙΝΤΣΟΝ (08/05/1937): Το έργο του απλώνεται σαν χάρτης, καλύπτει όλη την επικράτεια της παράνοιας που δεσπόζει από τα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Commander, όπως είναι το παρωνύμιό του, με αντιστάθμισμα το έλλογο χιούμορ και την γλεντζέδικη διάθεση, ανατέμνει μια κοινωνία διασαλευμένη, έναν κόσμο ικανό για το πιο ζοφερό ανοσιούργημα και για το πιο κρυστάλλινα φωτερό επίτευγμα. Ο Έλληνας βιβλιόφιλος έχει την ωραία δυνατότητα να εντρυφήσει σε όλο το λογοτεχνικό έργο του Πίντσον, χάρη στις άοκνες κι ευρηματικές προσπάθειες τολμηρών μεταφραστών. Από το πρώτο του μυθιστόρημα, το V, έως το πιο πρόσφατο, το Έμφυτο Ελάττωμα, συν ο τόμος Βραδείας Καύσεως με διηγήματα κι ένα λίαν κατατοπιστικό προοίμιο του συγγραφέα, όλα έχουν μεταφερθεί στα ελληνικά (από τις εκδόσεις Ύψιλον, Χατζηνικολή και Καστανιώτη): η Συλλογή των 49 στο σφυρί, το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας, η Vineland, το Mason & Dixon, το Ενάντια στη Μέρα.
Πληθαίνουν οι αναγνώστες που αντλούν ακραία τέρψη κι επίσης ακραία πλούσιες γνώσεις από τις σελίδες του πιντσονικού έργου. Κι ακόμα, πανελλήνια πρωτοτυπία, ιδρύθηκε και κυκλοφορεί ηλεκτρονικό πολυσέλιδο περιοδικό που η ύλη του σχετίζεται αποκλειστικά με τον Πίντσον. Πρόκειται για το Zone (www.thezone.gr), που ήδη κυκλοφορεί το δεύτερο τεύχος του, ενώ ετοιμάζεται πυρετωδώς το τρίτο. Τα κείμενα είναι εμπεριστατωμένα, ευφάνταστα, καλογραμμένα. Μιλώντας για τον Πίντσον, οι συγγραφείς/συντάκτες μιλούν για την αρχαιολογία της γνώσης σχετικά με την εποχή μας και τις ταραχώδεις πτυχές της. Ψυχή του Zone ο αστροφυσικός και συγγραφέας (κι επίσης μαραθωνοδρόμος) Βασίλειος Δρόλιας. Στο πλευρό του, ο μεταφραστής τεσσάρων μυθιστορημάτων του Πίντσον (και τενόρος) Γιώργος Κυριαζής, ο Θανάσης Μήνας, ο Γιώργος Μαραγκός, η Μαρία Ξυλούρη, ο Λευτέρης Καλοσπύρος, ο Κώστας Καλτσάς κ.ά.
2. Ο ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΦΡΑΝΖΕΝ (01/08/1959): Πολυδιαβασμένα και στη χώρα μας τα δημοφιλή μυθιστορήματά του, οι Διορθώσεις (μτφρ. Αλέξης Εμμανουήλ, εκδ. Ωκεανίδα) και η Ελευθερία (μτφρ. Ρένα Χατχούτ, εκδ. Ωκεανίδα), έχουν προκαλέσει έντονες συζητήσεις. Μάστορας ο Φράνζεν, είναι θαυμαστά ικανός να τιθασεύει το χαοτικό υλικό της σύγχρονης Αμερικής και να συνθέτει πολυσέλιδα μυθιστορήματα επτακοσίων και βάλε σελίδων, που σε ωθούν σε πολυσχιδείς σκέψεις για τις συμπεριφορές των ανθρώπων μιας εποχής στην οποία ο ηρωισμός μοιάζει μαραμένος και οι bigger than life δημιουργοί και άνθρωποι της περιπέτειας ( Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Νόρμαν Μέιλερ) ανήκουν σε ένα παρελθόν βαθύ και μακρινό. Ο Φράνζεν είναι εδώ, μαζί μας, μαζί με τους καθημερινούς ανθρώπους, ούτε πολύ εύπορους αλλά ούτε και μπατίρηδες, μαζί με αυτούς που έχουν εγκαταλείψει τις «μεγάλες αφηγήσεις» και αδιαφορούν για τα «μεγάλα οράματα». Ο Φράνζεν αντιλαμβάνεται ευφυώς το χάος μέσα στη φαινομενική κανονικότητα, ξέρει να μιλάει για την πληγή, δίχως να της ρίχνει αλάτι.
Ένας Χένρι Τζέιμς του 21ου αιώνα, εξίσου λεπταίσθητος, που δεξιοτεχνικά μετατρέπει το σχεδόν τίποτα σε περιπέτεια. Η οικογένεια, θέμα επί δεκαετίες περιφρονημένο από κάθε συγγραφέα που φιλοδοξούσε να είναι δημιουργός, περνάει μέσα από το φοβερό μικροσκόπιο του διοπτροφόρου Φράνζεν, του «γυαλάκια του μέλλοντος», θα έλεγε ο Νίκος Καρούζος. Ξέρει πολύ καλά να πιάνεται από μια λεπτομέρεια και να χτίζει σύμπαντα συμπόνιας και συναίσθησης - εδώ αμιλλάται την τρίτη διάνοια, για την οποία θα πω μερικά εγκωμιαστικά λόγια στην επόμενη LifΟ, τον Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας (21/02/1962-12/09/2008). Ο Φράνζεν ξέρει να σφάζει με το μπαμπάκι, αλλά ακόμα καλύτερα ξέρει να αποφεύγει τις σφαγές και κάθε βία που τείνει προς το ανεξήγητο. Είναι, όσο κι αν αρχικά ξενίζει όποιον έχει γαλουχηθεί με τα ιερά τέρατα της δυναμικής μυθιστοριογραφίας, μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή, μια στρατηγική της εστίασης στο νορμάλ που φανερώνει πολλά. Η συν μία διάνοια, που διατηρεί κοινά με τις άλλες τρεις, ακούει, βέβαια, στο όνομα Ντον ντε Λίλο!
σχόλια