- Τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια «αργοπεθαίνω με τα δέντρα», όπως λέει και ο Κωνσταντίνος Τζούμας. Μένω στηνΠολιτεία. Μεταξύ άλλων, αυτό σημαίνει: 10 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο δόμησης, πολλά δέντρα, ένας βοσκός με τα πρόβατά του και μερικές περιπλανώμενες αλεπούδες στο ρέμα του Κοκκιναρά, μια και η Πεντέλη αδυνατεί πλέον να τις θρέψει.
- Αυτό που συναντάς στην Πολιτεία σχεδόν παντού είναι ακριβές ιδιοκτησίες, προστατευμένες με κάμερες. Τα παλιά πέτρινα σπίτια από την άλλη, σε συνδυασμό με την άγρια βλάστηση των κήπων τους, είναι πραγματικά πανέμορφα.
- Στην Πολιτεία κινούμαι μεταξύ του γνωστού πέτρινου περιπτέρου, του εξαιρετικού δημοτικού σχολείου της περιοχής και του Φυτώριου του Σούρπη. Επισκέπτομαι επίσης πολύ συχνά την αγορά της Ερυθραίας και τον Βάρσο στην Κηφισιά.
- Επιθυμώ, σχεδόν διακαώς, να συναντήσω αυτούς που αγοράζουν σταθερά και σε μηνιαία βάση τον ξένο μουσικό Τύπο, και ειδικότερα το «Wax Poetics», από το περίπτερο της γειτονιάς μου. Δεν πρέπει να είμαστε πολλοί και θα ήθελα να τους γνωρίσω όλους.
- Έχω συνδυάσει την Πολιτεία με το «Neighbors» του Gnarles Barkley.
- Στην Πολιτεία δεν υπάρχουν γκράφιτι στους τοίχους, μόνο αφίσες για γυμναστήρια κολλημένες με σελοτέιπ επάνω στις τσιμεντένιες κολόνες της ΔΕΗ.
- Πριν από δύο χρόνια, στη Circuit de Monaco, ή αλλιώς λεωφόρο Πολιτείας, που οι νεαροί κληρονόμοι της περιοχής έχουν μετατρέψει τον ήπιας κυκλοφορίας δρόμο σε πίστα F1, άκουσα το κλασικό πλέον, δολοφονικό φρενάρισμα. Βλέπω ακριβώς κάτω από τη βεράντα μου έναν 20χρονο πιτσιρικά να έχει βγάλει τη μπλούζα του, να τραβάει τα μαλλιά του και να ουρλιάζει «Χριστέ μου τον σκότωσα... είμαι μαλάααακας...». Μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο, ήμουν καρφωμένη σε καθιστή θέση μεταξύ δρόμου και πεζοδρομίου, κρατώντας ακίνητη την πλάτη και το κεφάλι του νεαρού συνοδηγού που τελικώς (κι ευτυχώς) δεν σκότωσε ο... μαλάκας.
- Τα μεγαλύτερα μυστικά της Πολιτείας κρύβονται στο λεωφορείο 524, που κάθε πρωί κάνει υπερωρίες και μεταφέρει στοιβαγμένους τους αλλοδαπούς που δουλεύουν στα σπίτια της περιοχής.
- Στη γειτονιά μου περπατάει σχεδόν καθημερινά με τον σκύλο της μία από τις ομορφότερες γυναίκες που έχω δει στη ζωή μου. Πρέπει να είναι γύρω στα 60 και πρόκειται για μια μικροκαμωμένη, απίστευτα κομψή φιγούρα. Όσο κι αν έχω προσπαθήσει να εντοπίσω από ποιον δρόμο εμφανίζεται και σε ποια γωνία στρίβει, δεν τα έχω καταφέρει. Είναι αστείο, αλλά μερικές φορές, όταν τη βλέπω να παρουσιάζεται από το πουθενά, νομίζω πως βλέπω φάντασμα, πως την έχω επινοήσει για να πάει καλά η μέρα μου...
- Θα ήθελα να εξαφανιστούν τα σπίτια της Barbie και του Solarium Καλιγούλα που άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν αρχιτεκτονικά ροζ μανιτάρια από τη δεκαετία του '80 και μετά στην ευρύτερη περιοχή της Πολιτείας και της Εκάλης.
σχόλια