- Αγαπημένη βόλτα στη γειτονιά μου είναι στο ομώνυμο πάρκο. Αυτήν τη στιγμή το πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνος βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, με λαϊκές συνελεύσεις, θεατρικά δρώμενα, επιδείξεις capoeira, πάρτι, συναυλίες, διάθεση προϊόντων σε άπορους κ.λπ. Είναι ένας χώρος υπέροχος, με αρχαιολογικά μνημεία, ιδανικός για περίπατο, πικνίκ, ποδηλατάδα, ηλιομάζεμα, κουβεντολόι κι ό,τι άλλο σου ‘ρθει στο μυαλό.
- Ένα βράδυ που είχα πάει μόνος μου να καπνίσω στο πάρκο, άκουσα μια αγγελική φωνή να τραγουδά το «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία». Έψαξα για να ανακαλύψω την πηγή της φωνής και τελικώς βρέθηκα μπροστά στην Τζίνα, ένα πανέμορφο κορίτσι που κάποτε ήταν αγόρι κι έκανε πιάτσα λίγο έξω από το πάρκο και μου είπε ότι η μεγαλύτερη ηδονή σε αυτήν τη δουλειά είναι το ότι μπορεί και τραγουδά. Την πίστεψα.
![Ρακάδικο «Οι Θεσσαλοί» [Φωτό: Νίκος Κατσαρός]](/uploads/image/481188/stiles7a.jpg "Ρακάδικο «Οι Θεσσαλοί» [Φωτό: Νίκος Κατσαρός]")
Πάνω στη Σπύρου Πάτση βρίσκεται ο «Μακεδόνας». Όνομα και πράμα, χωρίς πολλές φιοριτούρες. Φαινομενικά τραχύς στη συμπεριφορά του και μάγκας, εδώ και πολλά χρόνια προσφέρει την πιο ενδιαφέρουσα μπουγάτσα (με κιμά είναι το φόρτε του) της πόλης. Στο 130 της Λένορμαν ο «Κώστας» φτιάχνει κεμπάπ και γιαουρτλού (για τους μερακλήδες με καυτερή πιπεριά) που θα σε κάνουν να μην ξαναπάς στο Μοναστηράκι για το εν λόγω έδεσμα. Το ρακάδικο «Οι Θεσσαλοί» στη Μελενίκου 1 σε ταξιδεύει γρήγορα και φθηνά στο παρελθόν (μην τολμήσετε να μη δοκιμάσετε τους μεζέδες του). Αν αγαπάτε τη μαγειρική της γιαγιάς σας, πρέπει να κάνετε μια στάση στο ταβερνάκι «Το Μαρκόπουλο» στη συμβολή Σερβίων και Σερρών. Λειτουργεί από το 1935, όταν δεν υπήρχε καν κουζίνα στον χώρο και τα λιγοστά φαγητά ψηνόντουσαν στο τζάκι. Τα βαρελόκρασα στο εσωτερικό του, η μονίμως έξω από το μαγαζί παρκαρισμένη κίτρινη βέσπα (με sidecar παρακαλώ), η θερμή και στωική υποδοχή της κυρα-Παναγιώτας, ο πάντα χαμογελαστός γιος της Σπύρος και η γυναίκα του Γιώτα, με τη θαυμαστή της ενέργεια, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της ιδιαίτερης αυτής ταβέρνας. Ο Αρχάγγελος είναι ένα μπαράκι στην Κίμωνος που παίζει μόνο βαριά ελληνικά, από αυτά που αν δεν έχεις σεκλέτια, καλύτερα να κάτσεις σπίτι σου. Έχει καθαρό ποτό κι η ατμόσφαιρά του είναι διακριτική κι ελεγχόμενα «μεθυσμένη». Την ωραιότερη κασερόπιτα της πόλης θα τη βρείτε στο Παραδοσιακό, στο νούμερο 33 της Κωνσταντινουπόλεως.
- Λίγο πιο κάτω, στο 145 της Κωνσταντινουπόλεως, διατηρεί συνεργείο μοτοσικλετών ένας σύγχρονος Ζορμπάς. Ένας παλίκαρος που ξηγιέται κολωνακιώτικα (από τον Κολωνό - όχι από το Κολωνάκι) κι ωραία, ένας γενναιόδωρος, σύγχρονος κερουακικός ήρωας με ψυχή 800 καρατίων, ο Γιώργος Λεύκοβιτς. Ο εθισμός του στην καφεΐνη, ο θηριώδης τρόπος που μιλά και χειρονομεί και η απέραντη καλοσύνη του, σε συνδυασμό με την απειλητική του ματιά, τον κάνουν να συγκαταλέγεται στους αγαπημένους μου «κινηματογραφικούς» ήρωες της πόλης. Aκόμα κι αν δεν έχετε μοτοσικλέτα (το μαστοριλίκι του είναι αντάξιο της προσωπικότητάς του), περάστε από το μαγαζί του και πείτε ψέματα ότι χάλασε το ανύπαρκτο παπί σας μόνο και μόνο για να τον απολαύσετε δίπλα στον άξιο βοηθό του, τον Μπίλι, και να ακούσετε ιστορίες από την προσωπική του κρύπτη.
- Στη συμβολή Καβάλας και Κωνσταντινουπόλεως, κάτω από τη γέφυρα, έχει σχηματιστεί μια μικρή πολιτεία από άστεγους που προσπαθούν να επιβιώσουν, χαμογελώντας κι ελπίζοντας. Είναι μια παράξενη εικόνα, καθόλου απειλητική, αλλά σίγουρα γκρίζα…
σχόλια