- Μένω στην περιοχή του Ψυρρή. Μια περιοχή που έχει περάσει διάφορες φάσεις, με αποκορύφωμα την περίοδο 2000-2007, που ήταν η πλήρης ακμή της, με πολλά και ωραία μπαρ, εστιατόρια, καφέ και γενικά όμορφους δρόμους και ζεστές, γραφικές γωνιές. Tώρα διανύει μια φάση λίγο εγκατάλειψης, που έχει και αυτή την ομορφιά της.
- Μπορεί να γελάσετε, αλλά του Ψυρρή μου θυμίζει το χωριό μου. Μπορείς να κατέβεις μια βόλτα, να συναντήσεις και να μιλήσεις με ανθρώπους, χωρίς να το έχεις προγραμματίσει. Άσε που το καφέ και το εστιατόριο όπου τρώω συνήθως έχουν γίνει προέκταση του σπιτιού μου!
- Με ηρεμεί να περπατάω όλη την περιοχή του Ψυρρή καθώς και τις γύρω: Σύνταγμα, Πλάκα, Θησείο, Ακρόπολη, Γκάζι. Επίσης, όσο και αν ακούγεται περίεργο, μου αρέσει και με ηρεμεί η οδός Αθηνάς αργά το βράδυ, που στην κυριολεξία μεταμορφώνεται.
- Τα αγαπημένα μου σημεία είναι το «Στυλ και Καφέ» για καφέ, τα «Σερμπέτια» για γλυκό, φυσικά το «Κουλούρι του Ψυρρή», ο «Μινώταυρος» για μπριζολάκια και τα «Ψιλικά της Ανθής», απ’ όπου προμηθεύομαι κυρίως το αγαπημένο μου παστέλι!
- Με γοητεύουν όλα τα νεοκλασικά της περιοχής, τα οποία στην πλειονότητά τους δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση. Μέσα στου Ψυρρή υπάρχουν πολλά κτίρια του μεγάλου αρχιτέκτονα Τσίλλερ.
- Στη γειτονιά μου υπάρχει ένας οίκος ανοχής. Μια μέρα, λοιπόν, που περνούσα απ’ έξω βγαίνει η «κυρία» του σπιτιού και με αναγνωρίζει λόγω τηλεόρασης. Αρχίζει να μου μιλάει τόσο εγκάρδια και ζεστά και με τέτοια οικειότητα, σαν να ήμουν ο καλύτερος πελάτης. Εγώ, αιφνιδιασμένος, ανταποκρίθηκα και αρχίσαμε να μιλάμε. Μέχρι και πώς πάνε οι «δουλειές» είπαμε. Όλα αυτά, δε, υπό το βλέμμα ενός πελάτη και των περαστικών. Άντε μετά να τους πείσω ότι ουδέποτε είχα σχέση με τον οίκο ανοχής!
- Ένα σύνθημα που είδα και μου άρεσε ήταν το έξης: «Εσείς όλοι που το παίζετε ωραίοι εκνευρίζετε εμάς που πραγματικά είμαστε». Το θεωρώ βαθιά φιλοσοφημένο και ευφυές!
- Το μυστικό που κρύβει η περιοχή του Ψυρρή είναι ότι σου δείχνει μια πλευρά της ζωής που είναι σκληρή, καθόλου ωραιοποιημένη, καθόλου αποστειρωμένη και πραγματική. Με λίγα λόγια, σε τροφοδοτεί με βαθιές εικόνες-εμπειρίες.
- Ένας τύπος ανθρώπου είναι οι εξαρτημένοι από τις ουσίες. Άνθρωποι με ποικίλο ψυχισμό. Άλλοι είναι σκληροί, άλλοι ευαίσθητοι, άλλοι ευγενικοί, άλλοι αγενείς... Όπως, λίγο πολύ, όλοι μας.
- Θα άλλαζα πολλά στη γειτονιά μου. Τόσα, που αν τα απαριθμούσα, θα γέμιζε όλο το τεύχος της LifΟ! Παρ’ όλα αυτά, για να μένω δέκα χρόνια εδώ, μάλλον έχω αγαπήσει τα μειονεκτήματα και τα ελαττώματα της περιοχής μου, όπως ακριβώς δηλαδή κάνουν και αυτοί που μένουν πολλά χρόνια σε μια σχέση. Αγαπούν και ισορροπούν με τις «ελλείψεις» του άλλου...
- Δεν συνδυάζω τη γειτονιά μου με κάποιο τραγούδι, αλλά αν της αφιέρωνα κάποιο, θα ήταν το «Θα κάνω ντου βρε πονηρή», γιατί είναι περιοχή «πονηρή», «χαριτωμένη» και «παθιασμένη» σαν την τύπισσα στο τραγούδι του μεγάλου Τσιτσάνη.
σχόλια