Μένω στην Πλάκα από το 2010, κοντά στην οδό Φιλελλήνων. Νεοκλασικά σπίτια. Γύρω-γύρω εκκλησίες. Μικρά δρομάκια. Πολλά και ποικίλα μαγαζιά, καφέ, ταβέρνες, μανάβικα και μπακαλικάκια. Μικρές πλατείες με κηπάκια. Τα ίχνη της Ιστορίας παντού. Και μια διάθεση περιπατητική.
- Ένα νεοκλασικό σπίτι ήταν η αφορμή. Είχα ξαναμείνει σε ένα παρόμοιο σπίτι στον Λυκαβηττό, χρόνια. Είχα γράψει εκεί τα πρώτα μου τραγούδια. Κατεδαφίστηκε. Έμεινα ένα διάστημα σε διαμερίσματα. Και τώρα ήταν σαν να επέστρεφα σε μια οικεία ατμόσφαιρα.
- Οι πρώτες μέρες στο σπίτι συνέπεσαν με τις μεγάλες ταραχές και τις φωτιές στο κέντρο. Καθ' ότι το σπίτι είναι σε ένα δρομάκι της Φιλελλήνων και λειτουργεί ως δρόμος διαφυγής, τον πρώτο καιρό τον πέρασα κλαίγοντας από τα δακρυγόνα. Ελπίζω να ξόφλησα κατά ένα σοβαρό μέρος το χρέος μου ως προς τα κλάματα!
- Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Πλάκας είναι το «Εύπνουν του Τόπου» που λένε. Τη διαπνέει μια αύρα ευεργετική. Παρά το ότι βρίσκεται στο κέντρο της κίνησης. Ίσως η Ακρόπολη, ο Εθνικός Κήπος, η «παριλίσσια περιοχή» όπως λέγεται, να φέρνουν το ευχάριστο αεράκι. Αυτή η δροσιά που υπάρχει χρόνια, όταν έρχεται απροσδιόριστα, ανανεώνει τις ελπίδες.
- Για περίπατο πηγαίνω στην Αρχαία Αγορά και μέχρι τον Κεραμεικό. Στην πλατεία Κυδαθηναίων για καφέ ή στην πλατεία του Λυσικράτους στο Φανάρι του Διογένη, ιδίως το καλοκαίρι, νωρίς το πρωί. Υπάρχουν διάσπαρτα στην Πλάκα μικρά, γουστόζικα μπακάλικα, οικολογικά, παλιά και νέα, κάβες κρασιών. Συνθέτουν μια ελκυστική αγορά, που την κάνει ακόμα πιο ευχάριστη η προσωπική σχέση με τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μαγαζιά είναι η παλιά ταβέρνα Σαΐτα – επί της Κυδαθηναίων. Απλότητα και πολιτισμός μαζί.
- Αρκετά και διαφορετικά τα ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά σημεία της γειτονιάς. Καταρχάς, τα νεοκλασικά σπίτια. Ο Άγιος Παύλος στη Φιλελλήνων, προτεσταντικός ναός, γοτθικός. Προσαρμοσμένος σε ελληνική κλίμακα. Πιο μικρός γίνεται λιγότερο αυστηρός. Αλλά ακόμα και κάτι μαγαζιά-παράγκες, σπαράγματα τουριστικά ή μανάβικα έχουν ενδιαφέρον δίπλα στα μνημεία, βυζαντινά ή αρχαία.
- Έχω μια ιστορία απ' όταν πρωτοπήγα στην περιοχή. Μισή αστεία-μισή σοβαρή μού είχε φανεί. Με σταματάει ένας κύριος, της γειτονιάς προφανώς. Ελαφρώς παράξενος. Ερώτηση: «Είστε ο κύριος που κάνει μουσική;». «Μάλιστα». «Και βρίσκεται νόημα σε αυτό;». «Βρίσκω» απαντώ αμήχανα. «Μπράβο σας!». Και απομακρύνεται λίγο σαν θυμωμένος ή στενοχωρημένος. Σποραδικά τον βλέπω, αλλά είναι σαν να μη συναντηθήκαμε ποτέ.
- Ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου είναι ένα υπαίθριο πάρκινγκ. Ιδιοκτήτης του είναι ο κύριος Σταύρος. Ο κύριος Σταύρος ομιλεί ένα είδος αττικής διαλέκτου. Φιλοσοφεί και έχει ερωτήματα, είναι και δεινός περιπατητής, παρά τη μεγάλη του ηλικία. Το οικόπεδο αυτό συνορεύει, δε, κατά σύμπτωση με την πίσω πλευρά της κατοικίας του φιλόσοφου Κωνσταντίνου Τσάτσου! Σκέφτομαι πως ποτέ δεν ξέρεις πώς διαπλέκονται η υπαίθρια φιλοσοφία με την άλλη φιλοσοφία, την κλασική.
Info:
Ο Νίκος Ξυδάκης ανεβάζει μια παράσταση στο Ρυθμός Stage για τα εναπομείναντα Σάββατα του Ιανουαρίου με τη συμμετοχή των Αποστόλη Ρίζου, Ηλία Βαμβακούση και Μελίνα Τανάγρη. Θα συνεργαστεί, επίσης, με τον Γιώργο Ανδρέου σε κάποιες παραστάσεις ανά την Ελλάδα, θα συμμετάσχει στο αφιέρωμα στον Μανώλη Ρασούλη στο Μέγαρο Μουσικής και ετοιμάζει τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Το Τρίτο Ημερολόγιο» που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό.
