Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι αναγνωρίσιμος και τρομερά συμπαθής. Σε όλους. Το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που τον αντιμετωπίζει ο κόσμος στον δρόμο (την ώρα της φωτογράφισης δυο κοπέλες σηκώθηκαν από τις θέσεις τους ενθουσιασμένες και πλησίασαν να τον χαιρετήσουν) και από την αντίδραση του θυρωρού της πολυκατοικίας: μόλις μπήκα στο κτίριο το πρωί, μου είπε γεμάτος χαρά ότι ανέβηκε στο γραφείο «αυτός ο τύπος που τυλίγει γρήγορα το σουβλάκι». Ήταν η πρώτη φορά που σχολίασε κάποιον επισκέπτη. Η αλήθεια είναι ότι, εκτός από πολύ καλός ηθοποιός, είναι πολύ cool τύπος, ήρεμος και χαλαρός, γεγονός που δηλώνει ότι τίποτα δεν τον εκνευρίζει.
Ή σχεδόν. Δεν αντέχει την ανθρώπινη βλακεία και εκνευρίζεται που οι οδηγοί δεν δείχνουν σεβασμό στους μοτοσικλετιστές και στους ποδηλάτες. Ούτε στους πεζούς. «Έχω χάσει δύο φίλους από δυστύχημα με μηχανή» λέει. Η αφορμή για τη συνάντησή μας είναι ο ρόλος του Κωστή που υποδύεται στο «Suntan», τη νέα ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου. Είναι το κύριο πρόσωπο, «ένας σαραντάρης γιατρός ο οποίος, για έναν λόγο που δεν μαθαίνουμε ποτέ, βρίσκεται αποσπασμένος στην Αντίπαρο. Κάτι του έχει συμβεί πιο πριν, αλλά η ταινία δεν επικεντρώνεται σε αυτό. Περνάει έναν χειμώνα πολύ μίζερο στο νησί με τους κατοίκους. Είναι ένας νέος άνθρωπος που κάνει γνωριμίες με τους ντόπιους, αλλά δεν περνάει και τόσο καλά. Έρχεται το καλοκαίρι και μια πολύ ζεστή μέρα του Αυγούστου το ιατρείο του επισκέπτεται μια παρέα νεαρών. Ο γιατρός ερωτεύεται μία κοπέλα από την παρέα, την Άννα, που την υποδύεται η Έλλη Τρίγκου. Κατά κάποιον τρόπο ερωτεύεται όλο το γκρουπ των παιδιών, για τη ζωντάνια που έχουν, το κέφι τους, τη ζωή που δεν έκανε αυτός, όταν διάβαζε για να μπει στην Ιατρική, ενδεχομένως. Μπαίνει στην παρέα, δημιουργείται ένα φλερτ με την Άννα, αυτό καταλήγει από απλή φιλική διάθεση σε εξάρτηση και τα παιδιά αρχίζουν να τον πειράζουν. Ο Κωστής θεωρεί ότι έχει δεσμό με την κοπέλα. Κάπως γυρνάει ανάποδα στο κεφάλι του όλο αυτό». Η ταινία, που έχει βραβευτεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο Agora, ένα πρόγραμμα που έχουν για ταινίες υπό κατασκευή, πήρε πρόσφατα εξαιρετικά σχόλια στο «Variety», που τη χαρακτήρισε «συνειδητά ανησυχαστικό δράμα», και μια πολύ θερμή αναφορά στο «Indiewire», τόσο για τη σκηνοθεσία όσο και για τις ερμηνείες.
Αν με έχει δει κάποιος στον Κοκκινόπουλο και με αναγνωρίσει, το εκτιμώ. Δεν νιώθω ότι πρέπει να του πω να πάει να με δει και στο θέατρο. Δεν είναι κακό να σε αναγνωρίζουν. Το θέμα είναι πώς νιώθεις εσύ με αυτό.
Τον ρωτάω αν έχει ερωτευτεί ποτέ νεότερή του γυναίκα. «Ναι» μου λέει. «Αλλά όχι με τόσο μεγάλη διαφορά». «Σε ενοχλεί που μεγαλώνεις;». «Δεν έχω μεγαλώσει τόσο πολύ ακόμη για να το νιώσω. Για τους άντρες δεν είναι και το ίδιο. Κάθε ηλικία έχει τα δικά της, ωραία χαρακτηριστικά. Δεν νιώθω ότι μεγαλώνω, νιώθω ότι ωριμάζω. Μερικές φορές είναι θετικό, μερικές φορές όχι. Και το λέω αυτό μόνο από άποψη σωματικής κόπωσης, όχι κάτι άλλο. Όταν μου μιλάνε στον πληθυντικό, με ενοχλεί. Και μου μιλάνε αρκετά συχνά πια». Τον ρωτάω αν τον ενοχλεί που, έπειτα από τόσους ρόλους στο θέατρο και τα έργα που έχει σκηνοθετήσει, αυτό που τον έκανε τόσο δημοφιλή είναι οι ρόλοι του στα σίριαλ και μια διαφήμιση που σε κάνει να τον λατρέψεις. «Με τιμάει πολύ και είμαι χαρούμενος για την προβολή που έχω πάρει μέσω της διαφήμισης και γενικά της τηλεόρασης» λέει με ειλικρίνεια. «Αν με έχει δει κάποιος στον Κοκκινόπουλο και με αναγνωρίσει, το εκτιμώ. Δεν νιώθω ότι πρέπει να του πω να πάει να με δει και στο θέατρο. Δεν είναι κακό να σε αναγνωρίζουν. Το θέμα είναι πώς νιώθεις εσύ με αυτό. Αν πουν στον Ντε Νίρο ότι τον θυμούνται από τον Tαξιτζή, σίγουρα θα του αρέσει, αλλά αν τον θυμούνταν από τo Meet Your Parents, δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς».
Σχολιάζουμε την ταινία –αρνείται να μου αποκαλύψει το τέλος, για να έχει σασπένς– και μου λέει για το κοντράστ του καυτού καλοκαιρινού ήλιου και του έντονου φωτός με τη σκοτεινή κατάσταση που αντιμετωπίζει ο Κωστής μόλις μπλέκει με την παρέα των νεαρών. «Νομίζω ότι το φως της ταινίας, το καλοκαίρι, η θάλασσα, τα γυμνά κορμιά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη νεότητα. Ο Κωστής είναι στο μεταίχμιο, γιατί είναι σαραντάρης και θεωρείται πλέον μεσήλικας. Ξεκινάει ένα πολύ μεγάλο απόγευμα γι' αυτόν, η μέρα και τα νεανικά κορμιά είναι πλέον παρελθόν και ίσως αυτή είναι η προσπάθειά του, να το ξαναζήσει όλο αυτό. Το πιάνει πολύ από τα μούτρα όμως. Ζει το άπλετο φως του καλοκαιριού, την ηδονιστική διάθεση, τον σεξουαλισμό, όλα αυτά που κάποιος που τα έχει κατά κάποιον τρόπο απωθημένα τα ζηλεύει. Μπαίνει στην παρέα τους και νιώθει είκοσι χρόνια νεότερος».
Τον ρωτάω αν, κατά τη γνώμη του, είναι ταινία για μεγάλο κοινό. «Παραδόξως, νομίζω ότι είναι και για σινεφίλ και για μεγάλο κοινό» λέει. «Είναι μια ταινία που δεν ανήκει στο greek weird cinema. Είναι μια ταινία με αρχή, μέση και τέλος που μπορεί να αφορά περισσότερο κόσμο». Μιλάμε για τα πράγματα που του αρέσουν να κάνει – να παίζει και να βλέπει μπάσκετ και τένις, το σινεμά, να βγαίνει με φίλους, να πηγαίνει βόλτα με τη μηχανή του και να παίζει με τον κύβο του Ρούμπικ. Στον κύβο του Ρούμπικ έχει γίνει δεξιοτέχνης, μπορεί να τον φτιάξει σε 15 δευτερόλεπτα (το ρεκόρ είναι 4,99). Βγάζει από την τσάντα τρεις κύβους, με 3, 4 και 5 πλευρές και αρχίζει να κάνει ταχυδακτυλουργικά, εξηγώντας μας τι χρειάζεται να κάνεις για να γίνεις «speed solver»: «Πρέπει να μάθεις 57 αλγορίθμους από το ELL και 21 από τους PLL». «Αλλά αν σου διδάξω τον κύβο και είσαι μελετηρός, σε 3-4 μέρες μπορείς να τον λύνεις σε ενάμισι λεπτό». Ο Μάκης ξεκίνησε να σπουδάζει στο Φυσικό, αλλά τα παράτησε για να γίνει ηθοποιός. Τελείωσε, μάλιστα, με άριστα το Εθνικό και από τότε δεν έχει σταματήσει να δουλεύει. «Είμαι από τους τυχερούς» λέει. «Δεν έχω μείνει χωρίς δουλειά και με όσα έχω κάνει, μπορώ να διαπραγματευτώ για να βγάζω τα προς το ζην. Δεν σου λέω ότι μπορώ να γίνω πλούσιος. Τυχαίνουν όμως και πράγματα, όπως η διαφήμιση, που ήταν για μένα πολύ μεγάλη οικονομική ανάσα. Ήταν κάτι σαν λαχείο». «Είναι τύχη το να έχεις δουλειά;». «Δεν είναι τύχη το να έχεις δουλειά. Απλώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι πιο ταλαντούχοι από μένα που δεν έχουν δουλειά. Ο τρόπος για να εκφραστείς υπάρχει, το βιοποριστικό κομμάτι είναι το δύσκολο».
«Δεν πιστεύω στο ταλέντο, ότι κάποιος έχει κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με την υποκριτική, πιστεύω στην εργατικότητα και στη διάθεση. Επειδή το θεατρικό είναι ένα έργο τέχνης, δεν γίνεται να έχει καθολική αποδοχή. Μπορεί να πουν χίλια άτομα ότι μια παράσταση είναι εξαιρετική και κάποιος να πει ότι είναι η απόλυτη μαλακία. Που σημαίνει ότι όλο αυτό δεν μπαίνει στη ζυγαριά για να δούμε ποιος είναι καλύτερος και ποιος χειρότερος».
Το «Suntan» βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 31 Μαρτίου. Από τις 10 ως τις 16 Μαρτίου θα συμμετέχει στο φεστιβάλ South by South στο Όστιν του Τέξας. Το «Τάβλι» του Κεχαΐδη, που συνσκηνοθετεί και συμπρωταγωνιστεί με τον Νίκο Κουρή, θα παίζεται στο Θέατρο Μουσούρη από τις αρχές Μαρτίου.
