- Μένω στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στη συμβολή των οδών Αγίας Σοφίας και Αγίου Δημητρίου. Είναι πέντε λεπτά από την Καμάρα. Δεν ξέρω πώς λέγεται η περιοχή, αλλά εγώ τη λέω «Αγίας Σοφίας ψηλά», γιατί έχει μια σχετική ανηφόρα, η οποία μεγαλώνει ανάλογα με το πόσο μεθυσμένος γυρίζεις από το κέντρο.
- Μετακόμισα εδώ μαζί με τον τραγουδοποιό Γιάννη Βενιαμίν στην αρχή του Φεβρουαρίου. Δεν την επέλεξα ακριβώς την περιοχή. Ήρθε σαν δώρο από το σύμπαν. Έφυγε μια φίλη για Erasmus στο Μπιλμπάo και μας το άφησε να το καταστρέψουμε, να το φροντίσουμε.
- Η γειτονιά δεν νομίζω ότι έχει κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με το υπόλοιπο κέντρο της πόλης. Ούτε αμιγής φοιτητογειτονιά είναι, όπως λίγο παρακάτω, κοντά στα Πανεπιστήμια, ούτε εμπορική, όπως γίνεται όταν βρεθείς κάτω από την Εγνατία. Αστικό περιβάλλον μεν, αλλά χωρίς την παράνοια και την αφόρητη κίνηση του κέντρου.
- Η αγαπημένη μου διαδρομή είναι αυτή που πάει ίσια κάτω προς την παραλία. Περνάω δίπλα από την παλαιοχριστιανική εκκλησία της Παναγίας Αχειροποιήτου, ξεχνώντας ότι είναι 1500 ετών, περνάω πάνω και κάτω και δίπλα και μέσα από τα έργα του μετρό, ξεχνώντας ότι συναγωνίζονται την Αχειροποίητο στα χρόνια, περνάω από την πεζοδρομημένη πλέον Αγίας Σοφίας και χαίρομαι που ζουν ανάμεσά μας παιδάκια που παίζουν και τρέχουν και νιώθω να ξεχνάω για λίγο την εφορία (ή, τουλάχιστον, τη σκέφτομαι ως ευφορία). Και μετά καταλήγω στη θάλασσα. Η θάλασσα είναι πάντα ωραία.
- Γύρω στις 2.30 το πρωί ξεκινάει το πανηγύρι για τη μύτη και το στομάχι μας, γιατί τότε ξεκινάει να ψήνει ο φούρνος στη γωνία. Το πρωί αγοράζουμε ψωμί και κουλούρια Θεσσαλονίκης με σταφίδες. Για καφέ δεν βγαίνω σχεδόν ποτέ, μου φαίνεται εξωφρενικά άχρηστο. Στην Ολύμπου, όμως, λίγο παρακάτω, κοντά στη Ρωμαϊκή Αγορά, έχει μερικά ωραία μαγαζιά για το βράδυ. Εξερευνούμε ακόμα. Μου αρέσουν οι ναργιλέδες, κι έχω επιλογές στη γειτονιά. Μπορώ, χωρίς ενοχές, να πιω και τσάι αντί για αλκοόλ. Ως αρχιτέκτονας, «πρέπει» να επισκέπτομαι ενίοτε και το Μικρού Μήκους κοντά στη Ροτόντα, το οποίο είναι τέσσερα λεπτά με τα πόδια. Εκεί περνάμε πάντα καλά.
- Κάποιον που δεν έχει ξαναέρθει εδώ θα τον πήγαινα έξω από το σχολείο που βρίσκεται απέναντι από την οικοδομή μας, και μάλιστα το πρωί, την ώρα του διαλείμματος. Είναι απλώς μια αστική γειτονιά στο κέντρο της πόλης. Ακούς φασαρία συνέχεια. Αν αγαπάς τη φασαρία της πόλης και πονοκεφαλιάζεις με τα τζιτζίκια, είναι τέλεια. Αν αρχίσεις να αναζητάς τζιτζίκια για να σε νανουρίσουν, τότε δεν είναι για πολύ καιρό. Έχουμε και ηλίθιους που πατάνε κόρνα στις 2 το βράδυ.
- Το πιο ενδιαφέρον κτίριο είναι σίγουρα η Αχειροποίητος, που ανέφερα νωρίτερα. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα είναι χουντικά και προχουντικά κτίρια, απρόσωπα, αδιάφορα, που βρομάνε αντιπαροχή και ακαλαισθησία. Ενδιαφέροντα κτίρια θα δει κανείς από την Άνω Πόλη και πάνω, που έχει ούτως ή άλλως και συγκεκριμένους περιορισμούς και όρους στον πολεοδομικό κανονισμό. Το τελευταίο δεν σου απαγορεύει να κάνεις ένα έκτρωμα, αν το θέλεις πολύ, αλλά σε προτρέπει τουλάχιστον να ασχοληθείς δημιουργικά, αν είσαι στ' αλήθεια αρχιτέκτονας.
- Σχετικά κοντά είναι ένα κτίριο που λέγεται Αλατζά Ιμαρέτ και τη γλίτωσε από τους χριστιανούς ταλιμπάν του προηγούμενου αιώνα. Ευτυχώς, οι χριστιανοί ταλιμπάν αυτού του αιώνα έχουν κόψει την κακιά συνήθεια της καταστροφής μνημείων. Το Αλατζά Ιμαρέτ χτίστηκε τον 15ο αιώνα, λειτούργησε ως τζαμί, πτωχοκομείο, ιερατική σχολή, χώρος φιλοξενίας προσφύγων με τις ανταλλαγές πληθυσμών και σήμερα λειτουργεί ως εκθεσιακός-πολιτιστικός χώρος. Μας θυμίζει ότι στη γη που πατάμε υπήρξαν και άλλοι άνθρωποι, και πριν από αυτούς κι άλλοι
- Όλη η Θεσσαλονίκη κρύβει ένα μυστικό: υπάρχει μια ρωμαϊκή πόλη θαμμένη από κάτω. Βέβαια, εμείς είμαστε έξυπνοι σε αυτή την πόλη. Κάναμε εκσκαφές και ρίχναμε θεμέλια τη νύχτα και τα Σαββατοκύριακα, χτίζοντας πολυκατοικίες στη θέση της. Τι είμαστε; Χαζοί, σαν τους Ιταλούς, που έχουν γεμίσει κοτρόνες και σπασμένα μάρμαρα;
- Μου αρέσει πολύ αυτός ο μεσήλικας φαρμακοποιός στη γειτονιά που κρατάει το φαρμακείο ως τις 12:30 το βράδυ κάθε μέρα και εγώ πηγαίνω πάντα λίγο πριν κλείσει και του λέω shocking ατάκες, είτε αγοράζω προφυλακτικά είτε αγοράζω χάπια – αυτός είναι πάντα ατάραχος. Προχθές, όμως, τον έκανα να γελάσει. Bingo!
- Αν είχα τη δύναμη, θα εξαφάνιζα τους φασίστες από την περιοχή. Αυτό είναι κάτι που θα βελτίωνε οποιαδήποτε γειτονιά του κόσμου.
- Με ποιο κομμάτι συνδυάζω τη γειτονιά; Επειδή είναι fail να βάλω δικό μου τραγούδι, παρά το γεγονός ότι έχω ένα που ταιριάζει πολύ, θα προτιμήσω ένα του Αγγελάκα, τη «Γελαστή Ανηφόρα». Μιλάει για άλλο πράγμα, βέβαια, αλλά το τραγουδάω όταν βαριέμαι το ανηφορικό περπάτημα προς το σπίτι και συνεχίζω ακάθεκτος.
Info:
Την Πέμπτη 24 Μαρτίου ο Ζακ κατεβαίνει Αθήνα και θα εμφανιστεί μαζί με τον Γιάννη Βενιαμίν στον Σταυρό του Νότου (Ν. Κόσμος). Θα κυκλοφορήσει επίσης νέα τραγούδια του τον Σεπτέμβριο.
σχόλια