Και οι δυο ομάδες έχουν έδρα τους τη Μαδρίτη κι έχουν ξαναβρεθεί αντιμέτωπες στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης, μόλις πριν από δύο χρόνια. Τότε η Ρεάλ σήκωσε το 10ο Champions League της.
Το ίδιο έχει συμβεί με άλλες δυο ομάδες στο πρόσφατο παρελθόν. Η Μπαρτσελόνα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπαιξαν μαζί στον τελικό το 2009 και το 2011, με τους «μπλαουγκράνα» να στέφονται πρωταθλητές και τις δύο φορές. Άλλο ένα γνώριμο ζευγάρι των τελικών είναι το Λίβερπουλ-Μίλαν. Το 2005 κέρδισε η Λίβερπουλ και το 2007 (στην Αθήνα) η Μίλαν.
Η Μαδρίτη είναι η πιο «πετυχημένη» πόλη των ευρωπαϊκών κυπέλλων, καθώς ομάδες της πόλης έχουν κερδίσει 16 φορές. Η Μίλαν έρχεται δεύτερη με 15 κατακτήσεις σε όλους τους θεσμούς.
Η Ατλέτικο είχε σαφώς το πιο δύσκολο έργο στον δρόμο προς τον τελικό, αφού κατάφερε να αποκλείσει στους ημιτελικούς το φαβορί της διοργάνωσης, Μπάγερν Μονάχου. Στο πρώτο παιχνίδι στο «Βιθέντε Καλντερόν» κέρδισαν 1-0, ενώ στον δεύτερο αγώνα έχασαν με 2-1, όμως προκρίθηκαν λόγω του γκολ εκτός έδρας.
Η Ρεάλ Μαδρίτης απέκλεισε τη Μάντσεστερ Σίτι στους ημιτελικούς. Ο πρώτος αγώνας που έληξε 0-0 άφησε ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, όμως στο δεύτερο ματς η Ρεάλ επέβαλε τον ρυθμό της και κέρδισε με 1-0.
Είναι η 14η εμφάνιση –και ένα ρεκόρ– της Ρεάλ στον τελικό της διοργάνωσης. Έχει κερδίσει το τρόπαιο δέκα φορές (επίσης ρεκόρ), τις χρονιές 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014. Το έχει χάσει το 1962, το 1964 και το 1981.
Για την Ατλέτικο είναι ο τρίτος τελικός Champions League στην ιστορία της. Και στους δύο προηγούμενους, το 1974 και το 2014, έχασε, από την Μπάγερν Μονάχου και τη Ρεάλ αντίστοιχα.
Ο προπονητής της Ρεάλ, Ζινεντίν Ζιντάν, ένας από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, είχε δώσει τη νίκη στη Ρεάλ στον τελικό του 2002 με ένα υπέροχο βολ πλανέ. Έχει την ευκαιρία να γίνει μόλις ο έβδομος άνθρωπος που θα κερδίσει το τρόπαιο ως παίκτης και ως προπονητής. Έχουν προηγηθεί οι Μιγκέλ Μουνιόζ, Τζοβάνι Τραπατόνι, Γιόχαν Κρόιφ, Κάρλο Ανσελότι, Φρανκ Ράικαρντ, Πεπ Γκουαρντιόλα.
Ο τελικός της 28ης Μαΐου είναι ο 61ος τελικός και ο 24ος από τότε που ο θεσμός μετονομάστηκε σε Champions League. Όποιος κερδίσει, θα αντιμετωπίσει τον φετινό κάτοχο του Europa League, τη Σεβίλλη, και θα πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων.
Το γήπεδο του τελικού είναι το «Σαν Σίρο» (επισήμως στάδιο «Τζιουζέπε Μεάτσα») του Μιλάνου. Είναι ο τέταρτος τελικός ευρωπαϊκού κυπέλλου που θα διεξαχθεί εκεί μετά το 1965, το 1970 και το 2001. Φέτος, όμως, είναι η πρώτη φορά που καμία από τις ομάδες της πόλης που το χρησιμοποιούν ως έδρα δεν μπορούσε να παίξει στον τελικό. Έχει φιλοξενήσει, επίσης, και τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1934 και το 1990 και τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1980. Εγκαινιάστηκε το 1925 ως η έδρα της Μίλαν. Μετά τη δημιουργία της Ίντερ, οι δυο ομάδες μοιράζονται το γήπεδο. Η Ίντερ, μάλιστα, κέρδισε τον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό που διοργανώθηκε στο γήπεδο το 1965. Χωράει περίπου 70.000 θεατές.
Λίγες μέρες πριν από τον τελικό η μέση τιμή ενός εισιτηρίου έχει φτάσει τα 2.300 ευρώ. Λέγεται ότι το ρεκόρ ακριβότερου εισιτηρίου ανήκει σε έναν Ούγγρο φίλαθλο, ο οποίος έδωσε πέρσι 11.237 ευρώ για να δει τον τελικό Μπαρτσελόνα-Γιουβέντους.
Παρόλο που η Ατλέτικο τους πέταξε εκτός διοργάνωσης, όλοι στην Μπαρτσελόνα θέλουν να χάσει η Ρεάλ, όπως δήλωσε ο Μέσι.
Οι «πρέσβεις» της βραδιάς από την UEFA είναι ο Αργεντίνος πρώην διεθνής παίκτης Χαβιέρ Ζανέτι, που έχει κατακτήσει τη διοργάνωση με την Ίντερ εναντίον της Μπάγερν Μονάχου το 2010, και ο Ιταλός Πάολο Μαλντίνι, που έχει κερδίσει το τρόπαιο πέντε φορές με τη Μίλαν.
Διαιτητής του τελικού θα είναι ο Άγγλος Μαρκ Κλάτενμπεργκ. Ο 41χρονος είναι ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα και σφύριξε πριν από λίγες μέρες τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ.
Σε τελευταία νέα, ο 23χρονος διεθνής Γάλλος κεντρικός αμυντικός της Ρεάλ, Ραφαέλ Βαράν, θα χάσει τον τελικό λόγω τραυματισμού.
To άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη LIFO.
σχόλια