Ο Στέφανος Τσιτσιπάς ανήκει στους νέους που αποτελούν την ελπίδα του ελληνικού αθλητισμού. Από μικρή ηλικία ξεχώριζε για το ταλέντο του στο τένις με συνεχείς διακρίσεις και εξαιρετικές επιδόσεις. Πριν από λίγες μέρες κατάφερε να ανέλθει στην κορυφή του Γουίμπλεντον, όταν, μαζί με τον Εσθονό παρτενέρ του Κένεθ Ράισμα, επικράτησαν 2-1 σετ έναντι των Καναδών αντιπάλων τους, Αλιασίμ και Σαποβάλοφ, και κατέκτησαν την πρώτη θέση στο διπλό της κατηγορίας junior. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού τένις.
Ο Στέφανος γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1998 και μεγάλωσε σε αθλητικό περιβάλλον. «Οι γονείς μου ήταν μέσα στον χώρο του τένις, αφού ο πατέρας μου τελείωσε τη Γυμναστική Ακαδημία στην Αθήνα και η μητέρα μου ήταν επαγγελματίας τενίστρια, και στη συνέχεια σχολιαστής αγώνων τένις. Και οι δύο δούλευαν στον Αστέρα της Βουλιαγμένης ως προπονητές και εκεί ήταν που ξεκίνησαν όλα» μου λέει. Ποια ήταν τα βασικά ερεθίσματα που τον έκαναν να ασχοληθεί με το τένις; «Ξεκίνησα στα γήπεδα του Αστέρα, στην ηλικία των τριών ετών, αλλά όχι τόσο σοβαρά. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ήμουν σχεδόν όλη μέρα εκεί και καμιά φορά έπαιζα τένις» απαντά.
Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το τένις δεν βρίσκεται ανάμεσα στα πιο διάσημα αθλήματα στην χώρας μας. Αναμφισβήτητα, είναι ένα άθλημα πολύ διάσημο στις υπόλοιπες χώρες, όπως, για παράδειγμα, στη Γαλλία, που ανήκει στα τέσσερα πιο μεγάλα αθλήματα
Στη συνέχεια συζητάμε για το ποιοι είναι οι λόγοι που θεωρεί ότι το τένις στην Ελλάδα υστερεί σε σχέση με άλλα αθλήματα. «Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το τένις δεν βρίσκεται ανάμεσα στα πιο διάσημα αθλήματα στην χώρας μας. Αναμφισβήτητα, είναι ένα άθλημα πολύ διάσημο στις υπόλοιπες χώρες, όπως, για παράδειγμα, στη Γαλλία, που ανήκει στα τέσσερα πιο μεγάλα αθλήματα. Θεωρείται ατομικό, με αποτέλεσμα να χρειάζεται από μικρή ηλικία να πληρώνεις για τον εξοπλισμό και τον προπονητή σου. Επομένως, μιλάμε για ένα σχετικά μοναχικό άθλημα, αν δεν έχεις μια ομάδα ή έναν προπονητή μαζί σου. Σε αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ δεν νομίζω ότι ισχύουν όλα αυτά. Πάντως, πιστεύω πως αν σημειωθεί σύντομα κάποιο καλό αποτέλεσμα, το τένις στη χώρα μας θα γίνει σίγουρα περισσότερο διάσημο και θα υπάρξει μεγαλύτερη ενασχόληση με αυτό» τονίζει.
Παρατηρώ τη φωτογραφία που έχει με τον μεγάλο τενίστα, Νόβακ Τζόκοβιτς, αλλά με εντυπωσιάζει όταν μου λέει ότι το πρότυπό του είναι ο Ρότζερ Φέντερερ. Για τον Στέφανο το τένις είναι η ζωή του, αυτό αγαπά και με αυτό επιθυμεί να ασχοληθεί στο εξής. Ποιος είναι, όμως, ο βασικός του στόχος; «Να αποτελέσω πρότυπο για τους υπόλοιπους σε αυτό το άθλημα, άλλα και ως άνθρωπος. Ο μακροχρόνιος στόχος μου είναι να γίνω ο καλύτερος τενίστας στην ιστορία και να μείνω υγιής, όσο στοχεύω στην κορυφή». Για να κατακτήσεις την πρώτη θέση, χρειάζονται θυσίες και πλήρης αφοσίωση, γι' αυτό τον ρωτώ ποιο είναι το θετικό και ποιο το αρνητικό τού να κάνεις πρωταθλητισμό. «Είναι αυτό που επέλεξα και αυτό με το οποίο θα ασχολούμαι τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου. Τα θετικά είναι ότι κάνω αυτό που αγαπάω με πάθος, ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο, παίζω τένις, έχω προπονητή τον πατέρα μου και, το κυριότερο, έχω έναν σκοπό για να πορεύομαι, έναν στόχο που από μικρός είχα αποφασίσει ότι θέλω να πραγματοποιήσω. Αρνητικά δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν, αλλά αν απαντούσα κάτι, θα έλεγα το ότι δεν είμαι στο σπίτι μου όσο συχνά θα ήθελα και ότι θα μπορούσα να περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου και τους φίλους μου» υποστηρίζει.
Πώς είναι η καθημερινότητα ενός νέου ανθρώπου που αναγκάζεται συνεχώς να λείπει σε ταξίδια; Θεωρεί ότι χάνει ανέμελες στιγμές από τη ζωή του ή το τένις είναι τα πάντα γι' αυτόν; «Η καθημερινότητά μου είναι η εξής: ξυπνάω, τρώω, παίζω, ξεκουράζομαι, τρώω, παίζω, κοιμάμαι. Αυτό είναι το καθημερινό μου πρόγραμμα, άρα δεν υπάρχει χρόνος για ανέμελες στιγμές. Όταν έχεις βάλει κάτι στο μυαλό σου, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει. Κατά τη γνώμη μου, η ζωή του τενίστα είναι φανταστική και δεν θα μπορούσα να σκεφτώ να κάνω κάτι καλύτερο».
Ποιος είναι ο άνθρωπος που τον έχει βοηθήσει να πετύχει τα όνειρά του; «Σίγουρα δεν είναι μόνο ένας. Ας ξεκινήσω από τον πρώτο μου προπονητή, τον Γιώργο Σπηλιόπουλο. Επίσης, να αναφέρω τον Γιώργο Φουντούκο και, φυσικά, τον πατέρα μου, Απόστολο, από τη στιγμή που ξεκίνησα τα τουρνουά με εκείνον προπονητή. Επίσης, η μητέρα μου με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Σίγουρα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν συμβάλει σε αυτό το δύσκολο έργο και ταξίδι μέχρι σήμερα και εύχομαι να είναι πάντα δίπλα μου» λέει.
Λίγο πριν κλείσουμε τη συζήτησή μας, τον ρωτώ αν θεωρεί πιο σημαντικές τις νίκες ή τις ήττες. «Πιστεύω πως και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Η νίκη είναι αυτή που θα σε κάνει να καταλάβεις τι έδωσες και τι έκανες για να φτάσεις μέχρι εκεί, ενώ η ήττα είναι αυτή που θα σε κάνει δυνατότερο, θα σε πεισμώνει και θα σου δώσει να καταλάβεις τι έκανες λάθος μέσα στον αγώνα» αναφέρει.
Ο Στέφανος άγγιξε την κορυφή πολύ γρήγορα. Έχει δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον και όλοι πιστεύουν ότι θα εξακολουθήσει να κόβει πολλά εισιτήρια επιτυχίας. Ο ίδιος, όμως, πού βάζει τον πήχη, τι όνειρα κάνει; «Τα όνειρά μου είναι πολλά. Ξεκινώντας από το να κερδίσω το Γουίμπλεντον στα μονά και φτάνοντας μέχρι το αδύνατο, την πρώτη θέση στον κόσμο, φυσικά, κερδίζοντας και τα τέσσερα Grand Slam. Όλα αυτά απαιτούν να δίνεις κάθε μέρα το κάτι παραπάνω από τον χρόνο και τον εαυτό σου».
σχόλια