Μπορείς να γνωρίσεις τους ανθρώπους, ρωτώντας του ένα και μόνο πράγμα; Αυτό ακριβώς κάνει ο Mike Belleme. Προσπαθεί να γνωρίσει τους ανθρώπους της χώρας του, θέτοντας μόνο μια ερώτηση: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου; Το LIFO.gr του ζήτησε να καταγράψει την εμπειρία του από το προτζεκτ «States of Fear». Ένα πρότζεκτ που μετά την νίκη του Τραμπ αποκτά νέα δυναμική. Μας γράφει από το Asheville για την νέα, γεμάτη αβεβαιότητα και φόβο εποχή που ξημερώνει στις ΗΠΑ.
Από τον Mike Belleme
Στις αρχές του 2016, θυμάμαι με κατέβαλε μια ενόχληση ότι η κίνηση που προέρχεται από τη δεξιά πολιτική ήταν κάτι πολύ αληθινό και φρικιαστικό και είχα την ανάγκη να το πάρω στα σοβαρά. Ήθελα να κατανοήσω καλύτερα τι είναι αυτό που το υποκινούσε. Τι είναι αυτό που σπρώχνει τους ανθρώπους να υποστηρίξουν τον Tραμπ. Η πραγματικότητα ήταν ότι αυτό δεν ήταν κάτι απολύτως καινούριο. Εδώ και χρόνια μεγάλωνε και κέρδιζε δυναμική. Μια τεράστια απογοήτευση φούντωνε βαθιά στην εργατική μεσαία τάξη της Αμερικής με το επίκεντρο της να βρίσκεται στις Νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ζω. Ακόμα και τότε, ήταν εύκολο για εμένα να το αγνοήσω για πολύ καιρό, επειδή ζω σε μια φιλελεύθερη πόλη και περιτριγυρίζομαι περισσότερο από ανθρώπους με τις ίδιες απόψεις με εμένα. Ήθελα να κατανοήσω περισσότερο αυτό το κίνημα, όπως και τον ρόλο που παίζει ο φόβος σε αυτό. Πέταξα μια ιδέα στο Βρετανικό περιοδικό Huck να κάνω ένα road trip στον Νότο, ρωτώντας τους ανθρώπους μια απλή ερώτηση, ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος ή η μεγαλύτερη τους ανησυχία.
Το project δεν είχε ως σκοπό να κατανοήσει για ποιο λόγο οι άνθρωπο ψηφίζουν Τραμπ, αν και ήμουν περίεργος για αυτό, ήταν να κατανοήσει την Αμερικάνικη ψυχή του σήμερα. Στην πραγματικότητα, δεν ρώτησα τους ανθρώπους για την σχέση τους με την πολιτική αν και ήταν πρόθυμοι να με ενημερώσουν για αυτές, κάτι το οποίο συχνά το έκαναν. Ήθελα να κρατήσω μια ισορροπία στις αντιλήψεις που θα παρουσίαζα, έτσι ώστε να αντιπροσωπεύουν όσες περισσότερες απόψεις είναι δυνατόν. Καθώς η ιδέα έπαιρνε την μορφή που ήθελα, ξεκινώντας να ανακαλύπτω θέματα, δημιούργησε ένα ασφαλές και ανοιχτό χώρο όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να είναι ευάλωτοι και να μοιραστούν πράγματα από τις ζωές τους, τα οποία πραγματικά τους προκαλούσαν ανησυχία. Όσο περισσότερο χρόνο περνούσα με κάποιο πρόσωπο τόσο βαθύτερες γινόντουσαν οι συζητήσεις μας και το θέμα της συζήτησης μετατοπιζόταν σε ένα διαφορετικό φόβο, ο οποίος ήταν ασυνείδητος και έτσι έβγαινε στην επιφάνεια.
Συνέβη ακαριαία στη χώρα μου, ένα αναποδογύρισμα όπου ξαφνικά η φιλελεύθερη Αμερική έγινε υπερβολικά φοβισμένη. Μια ντουζίνα φόβων έχουν εισχωρήσει στο μυαλό μου και έχω συνέχεια επικοινωνία με την οικογένεια μου και τους φίλους μου προσπαθώντας να βγάλουμε άκρη για το που πηγαίνουμε από σήμερα και μετά.
Συνέχισα το προτζεκτ έξω από τον Νότο, Βορειονατολικά και στη Δυτική Ακτή με πρωταρχικό σκοπό να γεφυρώσω τα χάσματα. Αναζήτησα ομοιότητες και παραλληλισμούς που μοιράζεται η ανθρωπότητα, τα οποία υπερβαίνουν τις πολιτικές συνδέσεις, τη φυλή, το γένος, το οικονομικό στάτους ή τη θρησκεία. Τι έμαθα τελικά; Πολλά πράγματα, αν και πολλά από αυτά είχαν να κάνουν με την ανθρώπινη επικοινωνία και με το πώς να ξεπερνάς την επιφάνεια και να πηγαίνει βαθύτερα στην ανθρώπινη ψυχή συνομιλώντας με έναν ξένο.
Όσο αφορά την απογοήτευση της λευκής εργατικής τάξης της υπαίθρου που αντιπροσωπεύει το εκλογικό σώμα του Τράμπ, έμαθα ότι η φόβοι τους ήταν περισσότερο λογικοί από ότι περίμενα. Είδα πολλούς ανθρώπους σε καταστάσεις που θα ήταν πολύ δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς να κατανοήσουμε. Άνθρωποι χωρίς επιλογές και χωρίς ευκαιρίες. Είναι δύσκολο να βάλεις τον εαυτό σου στην θέση τους και να πεις πως θα αισθανόσουν ή τι θα έκανες. Πολλοί από τους φόβους των ανθρώπων έχουν την βάση τους σε πολλές πραγματικές καταστάσεις που αυτοί και οι οικογένειες τους βρίσκονται αντιμέτωποι. Ένα πράγμα που ήταν ξεκάθαρο, ήταν ότι ο φόβος μεγαλώνει στην χώρα, και υπάρχει μεγαλύτερος φόβος στη συντηρητική της πλευρά από ότι στη φιλελεύθερη.
Δούλευα σκληρά πάνω στο προτζεκτ όταν δημοσιεύτηκε στο CNN. Καθώς οι εκλογές πλησίαζαν, αισθανόμουν ότι είχα κατανοήσει περισσότερο την χώρα μου συγκριτικά με τις αρχές της χρονιάς που ξεκίνησα το προτζεκτ, όμως είχα μαύρα μεσάνυχτα για τα εκλογικά αποτελέσματα. Συνέβη ακαριαία στην χώρα μου, ένα αναποδογύρισμα όπου ξαφνικά η φιλελεύθερη Αμερική έγινε υπερβολικά φοβισμένη. Μια ντουζίνα φόβων έχουν εισχωρήσει στο μυαλό μου και έχω συνέχεια επικοινωνία με την οικογένεια μου και τους φίλους μου προσπαθώντας να βγάλουμε άκρη για το που πηγαίνουμε από σήμερα και μετά. Τι πρέπει να κάνουμε ως άνθρωποι για να προστατέψουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους από τους κινδύνους που διατρέχουμε με την διακυβέρνηση; Πολλοί από εμάς έχουμε δραστηριοποιηθεί. Εγώ και η σύζυγος μου ψάχνουμε για ηλιακή ενέργεια για το σπίτι μας και ανακαλύπτουμε τρόπους να διοχετεύσουμε την ενέργεια αυτή μέσω τοπικών και εθνικών πολιτικών, στηρίζοντας και τις προσπάθειες των άλλων.
Η σύγκρουση με τον εαυτό μου έχει να κάνει με το πόσο καλύτερα θα βιώσω την αλλαγή. Η άποψη που προσυπογράφω πάντοτε, και που με οδήγησε στο προτζεκτ «States of Fear» βασίζεται στην ιδέα ότι η συμπόνια και η κατανόηση πυροδοτούν την επικοινωνία, ενώ η έλλειψη τους και τα αποτέλεσμα της πόλωσης σπρώχνουν τον κόσμο στο κακό.
Το προτζεκτ States of fear του Mike Belleme
Info:
Επιμέλεια: Βαγγέλης Μακρής
