Ο Χαράλαμπος Κυδωνάκης ή αλλιώς dirtyharrry, όπως ονομάζεται η διαδικτυακή του περσόνα, ανακάλυψε τη φωτογραφία όταν σπούδαζε αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη. Από τότε φωτογραφίζει μανιωδώς οτιδήποτε προκαλεί τη προσοχή του. Του ζητήσαμε να μας παρουσιάσει μερικές από τις αγαπημένες του φωτογραφίες από το portfolio του και να μας μιλήσει για τη δουλειά του:
— Πώς θα παρουσίαζες τον εαυτό σου;
Είμαι ο Χαράλαμπος Κυδωνάκης από το Ρέθυμνο, συγκεκριμένα από το Καρδάκι του Αμαρίου. Στο διαδίκτυο dirtyharrry με 3rrr.
— Tι πιστεύεις ότι βλέπουν στις φωτογραφίες σου οι θεατές; τι θέλεις να δουν; είναι τελικά σημαντικό αυτό για έναν φωτογράφο/για σένα;
Νομίζω ότι ξέρω καλύτερα σε τι δεν πιστεύω, παρά σε τι πιστεύω. Συνήθως με τραβάει ότι μου προκαλεί μια μικρή έκπληξη, ένα μπέρδεμα ή κάτι άλλο που δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς. Δεν ξέρω τι σκέφτεται ο καθένας που κοιτάει τις φωτογραφίες μου, ούτε θέλω να πω σε κάποιον τι να σκεφτεί με αυτά που θα δει. Αν κρίνω από διάφορα σχόλια κατά καιρούς, σε κάποιους αρέσουν αυτά που φωτογραφίζω, σε κάποιους όχι. Εάν άρεσαν σε όλους, θα έπρεπε να ανησυχώ περισσότερο γι' αυτό παρά για τα αρνητικά σχόλια. Κάποιες σκέψεις υπάρχουν κι εδώ σε μια παλιότερη συνέντευξη.
—Πώς αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο όταν φωτογραφίζεις; Oι φωτογραφίες σου μου δίνουν την αίσθηση ότι είναι ένα παιχνίδι για σένα, ένας κόσμος που άλλοτε προσπαθείς να τον συνθέσεις εκ νέου, άλλοτε τον δραματοποιείς -ίσως η χρήση του φλας-αλλά ταυτόχρονα τον αντιμετωπίζεις με χιούμορ-αλλά αυτή βέβαια είναι η δική μου ανάγνωση.
Παρατηρώ σχεδόν ό,τι να 'ναι, δε μου αρέσει να με περιορίζει κάτι. Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο μεγάλη πλάνη από αυτήν της "αλήθειας" και προσπαθώ να είμαι υποκειμενικός με κάθε θέμα που μου φαίνεται ελκυστικό: είτε αυτό είναι ξένοι άνθρωποι, είτε δικοί μου, είτε τοπία, είτε κτίρια, είτε ζώα, είτε φυτά. Μόλις πήρα το φλας σιγά σιγά έμαθα να έχω μαζί μου κι ένα φακό αντί να περιμένω τα πάντα από τον ήλιο ή το ηλεκτρικό ρεύμα.
Θα ήθελα κάποια στιγμή να φτιάξω βιβλία, προς το παρόν προσπαθώ να ταξιδεύω όσο μπορώ και να κάνω κάποιες σκέψεις που ίσως "δέσουν" στο μέλλον.
— Αρχιτεκτονική και φωτογραφία: Υπάρχει αλληλεπίδραση;
Το "Metropolis" του Fritz Lang μου φαίνεται μια καλή ανάλυση για τη σχέση τους. Την πρώτη μου μηχανή την πήρα όταν άρχισα να σπουδάζω Αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη το 1997: κάνοντας εξάσκηση με τα κτίρια και τις μακέτες, άρχισα σιγά σιγά να καταλαβαίνω πως λειτουργούν οι όγκοι κάτω απο το φως. Η προοπτική μέσα από τους ευρυγώνιους φακούς είναι ο λόγος που τους συνήθισα και δυσκολεύομαι να τραβήξω οτιδήποτε με φακό πάνω από τα 35mm.
—Η σχέση σου με την φωτογραφία φαίνεται πολυεπίπεδη. Φωτογραφίζεις, ασχολείσαι με την έκδοση βιβλίων (ή κάνω λάθος;), διατηρείς ένα πολύ ενημερωμένο blog, είσαι μέλος του IN-PUBLIC.
Oι ευκαιρίες που είχα να ψάξω στο Ρέθυμνο αυτά που με ενδιέφεραν ήταν σχεδόν αποκλειστικά μέσα στο διαδίκτυο: άρχισα να αναζητώ, να σημειώνω ονόματα, να τα ξανακοιτάζω κι έφτιαξα ενα blog που βάζω ό,τι βρίσκω ενδιαφέρον. Μάζεψα κάποια στιγμή στο blurb κάποιες φωτογραφίες διάφορων φωτογράφων όπως οι David Solomons, Lukasz Wierzboski, Kramer O' Neill, Simon Kossoff κ.α. σε δυο βιβλία ( venustreet candids Ι & ΙΙ ), το κακό με τα βιβλία του blurb είναι πως είναι περισσότερο ένα βοηθητικό εργαλείο παρά ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πριν ένα χρόνο και κάτι με προσκάλεσαν στο iN-PUBLiC, που απο το 2000 προωθεί τη φωτογραφία δρόμου με ομαδικές εκθέσεις, βιβλία κτλ. Θα ήθελα κάποια στιγμή να φτιάξω βιβλία, προς το παρόν προσπαθώ να ταξιδεύω όσο μπορώ και να κάνω κάποιες σκέψεις που ίσως "δέσουν" στο μέλλον.
—Ποιους φωτογράφους εκτιμάς και σε έχουν επηρεάσει;
Οι αγαπημένοι μου σκηνοθέτες είναι οι Sam Peckinpah, Akira Kurosawa, Luis Buñuel και φωτογράφοι οι Weegee, Diane Arbus, William Eggleston, Martin Parr. Από πιο σύγχρονους μου αρέσουν πολύ οι Ken Schles, Cristobal Hara, Lars Tunbjörk, Meryl Meisler, Michael Northrup, Trent Parke, Stacey Kranitz, Todd Fisher κ.α. Είχα την τύχη να κάνουμε δύο workshop στη Νέα Υόρκη μαζί με τον Gus Powell, έναν απ´τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει.
— Γιατί dirtyharrry; Συνειρμικά το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο ήρωας της Άγριας Δύσης. To Harry το καταλαβαίνω αλλά το dirty;
Στα western του Sergio Leone ο Clint Eastwood είναι μια αμίμητη μορφή, όμως ο ρόλος του "μπάτσου" σε επόμενα έργα μου φαίνεται επίσης αμίμητος αλλά κι αποκρουστικός μαζί. Το "dirty" σε ό,τι αφορά εμένα έχει σχέση με αυτά που τραβάω, νομίζω πως υπάρχει μεγαλύτερη φωτογένεια μέσα στη βρωμιά παρά μέσα στην καθαριότητα ή την καθαρότητα ή όποια άλλη παρόμοια λέξη.
— Ποια η γνώμη σου για την φωτογραφία στην Ελλάδα?
Παρακολουθώ στο ίντερνετ διάφορα σκόρπια πράγματα, έχω χρόνια ν' ανέβω στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη που γίνονται οι περισσότερες εκθέσεις, διαλέξεις κτλ, οπότε δεν έχω καλή εικόνα για το τι ακριβώς συμβαίνει. Κάποιοι σύγχρονοι φωτογράφοι που ξεχωρίζω είναι οι Πέτρος Κουμπλής, Παύλος Φυσάκης, Γιάννης Καυκάς, Κώστας Καψιάνης, Μαριλένα Σταφυλίδου, Αντώνης Δαμολής, Γιώργος Γιατρομανωλάκης, Georges Salameh, Άνια Βουλούδη, Δημήτρης Μαυροζούμης, Μαρία Τζανίδου, Λάμπρος Ανδριανάκης, Πάνος Χαραλαμπίδης & Μαίρη Χαιρετάκη, Δανάη Παναγιωτίδου, Κωστής Φωκάς, Γιώργης Καπελώνης, Μαριάνα Μπίστη, Δημήτρης Bενιζέλος κ.α. Θα ήθελα να αναφέρω το Medphoto festival που διοργάνωσε ο Παύλος Φυσάκης στο Ρέθυμνο το περασμένο καλοκαίρι με παρόντες τους Antoine d' Agata, Oliver Chanarin κ.α., ελπίζω ο κόσμος να στηρίξει και να διαδώσει το φεστιβάλ στο μέλλον, είναι σημαντικό ο κάθε τόπος μακριά απ´ την πρωτεύουσα να έχει φωνή προς τα έξω. Εδώ μαζεύω κατά καιρούς φωτογραφίες από την Κρήτη, αν κάποιος έχει σχετικό υλικό κι ενδιαφέρεται να συμμετάσχει ας ρίξει μια ματιά εδώ.
—Θα πήγαινες στη κηδεία του Φιντέλ Κάστρο;
Θα προτιμούσα να πάω στην κηδεία του του George Bush Jr ή του Bill Clinton.
—Τι θα ρωτούσες τον dirtyharrry αν του έπαιρνες συνέντευξη;
- "Τι θα πιεις, ρακή ή κρασί?"
- "Βάλε μια ρακή και βλέπουμε"
σχόλια