Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να διακρίνετε τη Σελήνη και τον Κρόνο -δύο φωτογενή ουράνια σώματα- να γλιστρούν αργά, σχεδόν νωχελικά, στο βαθυκύανο στερέωμα. Στο τέλος, ο Κρόνος κρύβεται πίσω από τη Σελήνη και συνεχίζει αδιατάρακτος την αέναη πορεία του, ~1,5 δισεκατομμύριο χλμ. μακριά από τα περίεργα βλέμματα της ανθρωπότητας και του Colin Legg που τράβηξε το βίντεο.
Σας προκαλεί τα ίδια συναισθήματα δέους;
Πόσο προνομιούχοι είμαστε σήμερα, που διαθέτουμε άμεση πρόσβαση μέσω του διαδικτύου σε τέτοιο υλικό, όταν μόλις πριν από 4 αιώνες μόνο δύο ζευγάρια μάτια -αυτά του Γαλιλαίου και του Τόμας Χάριοτ- είχαν την ευκαιρία να ρίξουν κλεφτές ματιές στο παρασκήνιο του σύμπαντος.
Παρεμπιπτόντως, ο Γαλιλαίος δεν ήταν o πρώτος που παρατήρησε το φυσικό μας δορυφόρο μέσα από τηλεσκόπιο, αλλά ο Τόμας Χάριοτ! Τον Ιούλιο του 1609 [4 μήνες νωρίτερα από το Γαλιλαίο] είχε σχεδιάσει τις παρατηρήσεις του σε χαρτί, αλλά δεν τις δημοσίευσε ποτέ και γι αυτό το λόγο δεν πέρασε στην ιστορία.
Υ.Γ.: Η κλίμακα των μεγεθών και των αποστάσεων είναι ασύλληπτα μεγάλη. Τόσο που η συνειδητοποίηση της μικρότητας μας γίνεται εύκολη υπόθεση. Το αναφέρω αυτό, γιατί η κουλτούρα του είδους μας μοιάζει να αποκτά έναν ολοένα και πιο αυτιστικό/self-interested χαρακτήρα. Είναι προβληματική αυτή η τάση; Δεν γνωρίζω. Πιστεύω όμως ότι μια "εξωστρέφεια" στη διάθεση μας να γνωρίσουμε καλύτερα τον κόσμο ίσως να έκανε καλό. Κάτι σαν καλιμπράρισμα.
σχόλια