Το έργο του Peter Hujar μπορεί να είναι σταθερά ριζωμένο σε χρόνο και τόπο - στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1970 και του 1980 - αλλά έχει μια διαχρονική ποιότητα που ξεπερνά και τα δύο. Ο Peter Hujar ήταν ένας σπουδαίος πορτρετίστας. Οι πάντα ασπρόμαυρες φωτογραφίες του με τη συχνά συγκλονιστική θεματολογία τους ήταν ως προς τη σύνθεσή τους απλές, σχετικά συντηρητικές και δομημένες σε παραδοσιακές φόρμες. Αυτό όμως που τις κάνει σπουδαίες είναι η βαθιά και σχεδόν συμπονετική εξερεύνηση των υποκειμένων του είτε πρόκειται για πρόσωπα είτε για ζώα είτε για αρχιτεκτονικά δημιουργήματα. Υπάρχει κάτι εντυπωσιακό στη φύση του έργου του, μία ποιότητα που ο θεατής αισθάνεται αβίαστα. «Οι φωτογραφίες του είναι ασυνήθιστες αλλά όχι με ρηχό και εντυπωσιακό τρόπο» είπε πει κάποτε η Nan Goldin. « Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες γυμνών αντρών που έχει τραβήξει, ακόμα και ενός νεογέννητου αγοριού, είναι το πλησιέστερο που έχω φτάσει ποτέ ώστε να αντιληφθώ τι σημαίνει να κατοικείς σε αντρική σάρκα».
Η καλλιτεχνική αξία του έργου του Hujar δεν αναγνωρίστηκε όσο άξιζε κατά τη διάρκεια της ζωής του (πέθανε από AIDS το 1987, σε ηλικία 53 ετών). Δημοσίευσε μόνο ένα βιβλίο το Portraits in Life and Death αλλά η επιρροή του ήταν καθοριστική στο έργο άλλων σπουδαίων φωτογράφων όπως της Nan Goldin ή του Robert Mapplethorpe. Στη δουλειά του αν και υπάρχει ένα εξωστρεφές κομμάτι που σχετίζεται με τον γνωστό κόσμο της μόδας - θαύμαζε πολύ τη δουλειά του Irving Penn και του Richard Avedon- κυριαρχεί το πιο μοναχικό και προσωπικό κομμάτι της που απεικονίζει την δημιουργική και πνευματική Νέα Υόρκη που ο ίδιος γνώριζε και θαύμαζε.
Περισσότερες από 150 φωτογραφίες του Peter Hujar που καλύπτουν τις τέσσερις δημιουργικές δεκαετίες της ζωής του -από τo '50 μέχρι και το '80- παρουσιάζονται στο Fundación MAPFRE της Βαρκελώνης. Στην έκθεση Peter Hujar: Speed of Life, οι φωτογραφίες παρουσιάζονται με τον τρόπο που ο ίδιος προτιμούσε: σε δυναμικές, απροσδόκητες και μερικές φορές ανησυχητικές αντιπαραθέσεις. Παρουσιάζουμε μια επιλογή από αυτές.
