Σε άλλες εποχές και υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τους Playmen ως «μηχανή παραγωγής επιτυχιών». Οι νεαροί παραγωγοί και DJs κρύβονται πίσω από μερικές από τις πιο μεγάλες χορευτικές επιτυχίες των τελευταίων χρόνων, τραγούδια που ακούγονται παντού και που λίγο-πολύ γνωρίζεις, ακόμα κι αν δεν ξέρεις ότι ανήκουν σε Έλληνες δημιουργούς, αφού έχουν μια εντυπωσιακή πορεία για τα ελληνικά δεδομένα: Έχουν παίξει σχεδόν σε κάθε μέρος της Ελλάδας και σε πολλά μέρη του κόσμου, έχουν εμφανιστεί στη μεγάλη γιορτή της μουσικής Europa Plus στη Μόσχα, στην Tελετή Λήξης των Παγκόσμιων Αγώνων Special Olympics στην Αθήνα, έχουν συνεργαστεί με τον Αμερικανό ράπερ Τ-Pain και τα κομμάτια τους έχουν τραγουδήσει η Τάμτα, η Έλενα Παπαρίζου, η Demy, οι Onirama, ο Χρήστος Μάστορας και ο Σάκης Ρουβάς. Το περσινό καλοκαίρι έγιναν οι πρώτοι Έλληνες που συμμετείχαν σε ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ μουσικής του κόσμου, το βελγικό Tomorrowland, ενώ στις 29 Ιουλίου εμφανίστηκαν εκεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Λίγο πριν ετοιμάσουν τις αποσκευές για να αναχωρήσουν για την πόλη Boom, συναντηθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας σε μάλλον περίεργες συνθήκες: Ο Λευτέρης είχε μόλις επισκεφτεί τον οδοντίατρο και κάθε φορά που μιλούσε νόμιζε ότι ψευδίζει και τον Παύλο τον πονούσαν τα πόδια του, έτσι αναπόφευκτα η κουβέντα ξεκίνησε από τις φοβίες μας και τον τρόμο του οδοντίατρου.
Ο Παύλος Μανώλης και ο Λευτέρης Ξενάκης γνωρίστηκαν μέσω ενός κοινού φίλου τους, του Πέτρου, λίγο πριν τελειώσουν το σχολείο και τους ένωσε η αγάπη που είχαν κι οι δύο για τη μουσική. Από τότε και για χρόνια ήταν ντουέτο, σήμερα είναι τρίο, - πρόσφατα προστέθηκε στην ομάδα ο Τίμος, ένας απίθανος πιτσιρικάς MC που είναι πολύ ειδική περίπτωση. «Τον Τίμο τον γνωρίσαμε σε ένα event μας, πάρα πολύ κουρασμένοι, μετά από τέσσερις συνεχόμενες εμφανίσεις» λένε. «Την ώρα που έπαιζε ο Λευτέρης, εμφανίστηκε ο ιδιοκτήτης και μας λέει ότι στο μαγαζί είναι ένας νεαρός ο οποίος κάνει hype στο μικρόφωνο, κι αν θα θέλαμε να κάνει και σε μας». «Ήμουν τόσο κουρασμένος που δεν καταλάβαινα πού βρίσκομαι, απλά σκεφτόμουν ότι πρέπει να παίξω μουσική, να τελειώσει και να πάω να ξεκουραστώ» λέει ο Λευτέρης. «Εκείνη την ώρα οτιδήποτε κι αν μου έλεγε θα έλεγα "ναι". Του είπα "ναι, ok, δεν με πειράζει", και ακούω απ' το μικρόφωνο μια φοβερή rock φωνή με ενέργεια που αμέσως σε καθήλωνε! Κοιτάω πίσω μου και βλέπω ένα λεπτοκαμωμένο παιδί, σαν οδοντογλυφίδα, και λέω αποκλείεται να είναι αυτός. Ξαναγύρισα μπροστά και δεν έψαξα ξανά να τον βρω, μέχρι που το συζητήσαμε στο αυτοκίνητο στην επιστροφή με τον Παύλο και συμφωνήσαμε, ότι αυτός που έκανε hype ήταν πολύ καλός και να ψάξουμε να τον βρούμε. Ο Παύλος είχε πάρει ήδη, όμως, το τηλέφωνό του. Με τον Τίμο νομίζω ότι ταιριάξαμε αμέσως!».
Πρέπει να μπεις μέσα σε μια φόρμα. Δεν είναι εύκολο να διαφοροποιηθείς και να κάνεις κάτι εντελώς άλλο και να αρέσει στον κόσμο. Κι αυτό έχει δημιουργηθεί επειδή όλα βγαίνουν πάρα πολύ γρήγορα και κάθε κομμάτι έχει μικρή διάρκεια ζωής. Βγάζεις ένα κομμάτι και ξεχνιέται αμέσως.
Τους λέω ότι, ψάχνοντας τα κομμάτια τους με αφορμή τη συνέντευξη, συνειδητοποίησα ότι τα ήξερα όλα, χωρίς να γνωρίζω ότι είναι δικά τους. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι κάθε νέο τραγούδι τους γίνεται από τα πιο δημοφιλή στις αναζητήσεις του Shazam, που σημαίνει ότι ψάχνει πολύς κόσμος να βρει τους δημιουργούς του. Δεν ήξερα καν ότι είναι ελληνικές παραγωγές. «Το να γνωρίζεις τον καλλιτέχνη που "ευθύνεται" για αυτό που ακούς δεν συμβαίνει πάντα» λέει ο Παύλος. «Συνήθως συμβαίνει π.χ. όταν μια εταιρία παίρνει έναν νέο τραγουδιστή και θέλει με ένα συγκεκριμένο πλάνο να τον κάνει γνωστό, να του βγάλει τραγούδια, να τον περικυκλώσει από όλες τις πλευρές ούτως ώστε να βγει σαν ένα brand σωστό, να τον μάθουν όλοι. Εμείς ξεκινήσαμε χωρίς εταιρία και χωρίς πλάνο. Είχαμε τραγούδια και δεν είχαμε καν όνομα. Πήγαμε στην εταιρία, το δώσαμε και μας λένε "ωραία, μας αρέσει, και ποιος είναι ο τίτλος του;". Δεν ξέραμε, δεν ξέραμε καν πώς θα λεγόμαστε. Έτσι, ο Ίζι από την Planetworks μας βάφτισε εκεί, επιτόπου, Playmen».
«Και πώς πήγατε στην εταιρία, έτσι, με ένα κομμάτι μόνο;». «Ήμασταν DJs, παίζαμε μουσική σε κλαμπ, τα πάντα, από '80s italo και latin μέχρι RnB και σκυλάδικα, και συνηθιζόταν τότε να πηγαίνεις στις δισκογραφικές μια φορά το μήνα για να πάρεις ό,τι καινούργια κομμάτια είχαν σαν promo για να τα εντάξεις στο set σου. Έτσι, μια φορά που πήγαμε να πάρουμε, δώσαμε κιόλας. Είπαμε "έχουμε κι αυτό, για ακούστε μήπως σας αρέσει". Μετά από δύο-τρία που τους είχαμε αφήσει μας πήραν τηλέφωνο και είπαν "αυτό μας κάνει, να το δουλέψετε γιατί θα θέλαμε να το βγάλουμε".
Playmen ft. Christos Mastoras - Stand by me now
Σήμερα, μετά από σχεδόν δέκα χρόνων πορεία και πολύ σκληρή δουλειά οι Playmen έχουν καταφέρει να ζουν αποκλειστικά από τη μουσική. «Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε μουσική δεν υπήρχε κάποιος λόγος» λέει ο Παύλος. «Από μικρός ήθελα να φτιάξω μουσική, χωρίς να ξέρω γιατί, ήθελα να δημιουργήσω κάτι. Είναι ωραία διαδικασία η δημιουργία της μουσικής, κι όταν φτιάχνεις κάτι ωραίο το ακούς μετά και χαίρεσαι και, αν αρέσει και σε άλλους, είσαι περήφανος. Με το να φτιάχνουμε μουσική εκφράζουμε συναισθήματα, βγάζουμε την ενέργεια που παίρνουμε από τα κλαμπ, είναι τρόπος έκφρασης, αλλά είναι και τρόπος να βιοποριστείς. Τώρα, στο στάδιο που βρισκόμαστε, πολλές φορές ίσως να φτιάχνουμε μουσική κι επειδή πρέπει. Είναι κάτι που δεν μου αρέσει, με ενοχλεί πολύ, αλλά εντάξει. Στην αρχή παίζαμε κάποιο κομμάτι και σε κάποιο σημείο δεν μας άρεσε, το θέλαμε κάπως διαφορετικό, σκεφτόμασταν πώς θα γινόταν καλύτερο.Ουσιαστικά δεν ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε μουσική, αλλά να πειράζουμε τη μουσική, να την φέρνουμε πιο πολύ στα μέτρα μας για να αρέσει σε μας, σαν να την ρεμιξάρουμε ουσιαστικά.
»Κάπου εκεί καταφέραμε να βγάλουμε το πρώτο δικό μας τραγούδι, το Together Forever, και έγινε χαμός πραγματικά από το πουθενά! Δεν είχαμε κάνει κανένα promo, δεν είχαμε υπογράψει καν σε δισκογραφική και κάπως έτσι μαγικά και απρόσμενα ξεκίνησε η δισκογραφική μας πορεία! Η πρώτη φορά που ακούς τη μουσική σου στο ραδιόφωνο είναι κάτι πρωτόγνωρο, όταν μπαίνεις στο Top-10, είναι μοναδικά συναισθήματα. Στα 22 μας βλέπαμε ότι δημιουργούμε κάτι δικό μας. Η δισκογραφική ζητούσε follow up! Μας έλεγαν "πρέπει να βγει τώρα". Όλη αυτή η ξαφνική επιτυχία όμως έβαλε ψηλά τον πήχη και στην πορεία μας δημιούργησε ίσως και λίγο άγχος. Όταν προσπαθούσαμε να ετοιμάσουμε το δεύτερό μας single σκεφτόμασταν "κι αν δεν πάει καλά;". Θυμάμαι ότι στο Feel Your Love δεν είχαμε ρεφρέν, είχαμε κάτι μέτριο. Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και μου έσκασε το ρεφρέν στις 4 το πρωί. Πήρα τηλέφωνο την τραγουδίστρια και της είπα "νομίζω το βρήκα!". Πολλές φορές λειτουργώ καλύτερα υπό πίεση».
Τους ρωτάω αν σκέφτονται ποιος θα ακούσει το κάθε κομμάτι που φτιάχνουν, πώς θα το σχολιάσει, αν τους ενδιαφέρουν οι αντιδράσεις. «Προσωπικά σκέφτομαι πάρα πολύ ότι, λόγω του κλίματος που επικρατεί, όλοι είναι πιο ευέξαπτοι και μία λάθος κίνηση μπορεί να σου στοιχίσει δέκα φορές παραπάνω από ό,τι π.χ. το 2004 που ήταν όλοι χαρούμενοι και ευδιάθετοι» λέει ο Λευτέρης. «Δεν θέλω να βλέπω αρνητικά σχόλια, αλλά είναι και αυτά μέρος του παιχνιδιού. Αυτή η άμεση επαφή που καλλιτέχνη με το κοινό που υπάρχει σήμερα έχει και ένα τίμημα. Γίνεται παντού αυτό. Τα σχόλια στα social media δεν μπορείς να τα ελέγξεις, μπορούν να σε βρίσουν για διάφορους λόγους. Μπορεί απλά να μην τους αρέσει η φάτσα σου».
«Τα τόσα πολλά views στο YouTube σημαίνουν κάτι πρακτικά για κάποιον καλλιτέχνη;». «Από ποια άποψη; Οικονομική; Από όσο ξέρω, επειδή η Ελλάδα είναι μικρή χώρα, με μικρή αγορά, έρχεται η μία ή άλλη, δηλαδή βγαίνουν τα έξοδα που κοστίζει ένα κλιπ. Στην Αμερική θα έβγαζαν λεφτά όλοι, και η εταιρία και εμείς».
«Υπάρχουν ελληνικά βίντεο με 15 και 20 εκατομμύρια views, πολύ περισσότερα από πολλά ξένα. Αυτά τα νούμερα πώς τα καταφέρνει κάποιος;». «Μέχρι 20 εκατομμύρια views για ένα ελληνικό κλιπ είναι εφικτό νούμερο, για κάτι που έχει γίνει massive, δηλαδή που το ξέρουν κι οι πέτρες» λένε. «Από κει και πάνω είναι πολύ δύσκολο. Στο YouTube τα views δεν είναι μοναδικά, αν κινείσαι και το βλέπεις από το κινητό σου μετράει η κάθε φορά που θα το δεις και μετράει και το κάθε μέσο που το βλέπεις. Από τον υπολογιστή είναι μία προβολή αλλά από το κινητό ή το iPad μετράει κάθε προβολή. Αλλάζει το IP συνέχεια αν μπαίνεις από 3G και 4G».
Onirama & Playmen feat. Helena Paparizou - Φυσικά Μαζί/Together Forever (Live @ Mad VMA 2010)
Σχολιάζουμε το πόσο έχει αλλάξει το ενδιαφέρον του κόσμου για τη μουσική: «Ας πούμε, οι Guns and Roses που είναι στο μπλουζάκι του Τίμου ήταν ένα όνομα που παλιά τους άκουγε όλο το σχολείο, έγραφαν το όνομά τους πάνω στην τσάντα, στα βιβλία, αγόραζαν τον δίσκο τους και τον μάθαιναν απ' έξω, ήξεραν όλους τους στίχους, τώρα τι γίνεται;». «Αυτό που εντοπίζω εγώ είναι ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που ουσιαστικά υπάρχει και να έχεις ανταπόκριση» λέει ο Παύλος. «Να κάνεις μια καινούργια πρόταση. Πρέπει να μπεις μέσα σε μια φόρμα. Δεν είναι εύκολο να διαφοροποιηθείς και να κάνεις κάτι εντελώς άλλο και να αρέσει στον κόσμο. Κι αυτό έχει δημιουργηθεί επειδή όλα βγαίνουν πάρα πολύ γρήγορα και κάθε κομμάτι έχει μικρή διάρκεια ζωής. Βγάζεις ένα κομμάτι και ξεχνιέται αμέσως. Δεν μπορείς να βγάλεις ένα άλμπουμ όπως παλιά οι Guns and Roses που κάτι είπαν μέσα από αυτό. Υπήρχαν στον δίσκο και κομμάτια που δεν τα καταλάβαινες με τη μία, δεν ήταν απλά χιτ, έβγαζαν έναν δίσκο και άκουγες τα κομμάτια τους για δύο χρόνια. Χρειαζόταν χρόνος για να τα καταλάβεις, να μπεις στο mood, να τα ξανακούσεις και να τα νιώσεις σιγά-σιγά. Αυτό δεν συμβαίνει πια, ό,τι βγάζεις πρέπει να είναι απλό, κατανοητό, 1,2,3. Και άμα συνοδεύεται και από ένα βίντεο, το οποίο θα προκαλέσει τον άλλο να μπει να το δει και να το επικοινωνήσει, είναι ακόμα καλύτερα. Η μουσική έχει γίνει όπως το φαστ φουντ». «Παλιότερα η μουσική ήταν όπως είναι τώρα το καλό φαγητό, φτιαγμένη με μεράκι και από αγνά υλικά» σχολιάζει ο Λευτέρης. «Τώρα υπάρχει προσφορά παντού, βομβαρδίζεσαι από πληροφορίες και δεν υπάρχει το φιλτράρισμα που υπήρχε παλιότερα».
«Μα, ποιος να στο φιλτράρει σήμερα; Παλιότερα για να φτάσει ένα κομμάτι σε σένα -μιλάω για τα χιτ- έπρεπε να περάσει από μια εταιρία, από το ραδιόφωνο, από τις κριτικές των περιοδικών, χρειαζόταν κάποιοι άνθρωποι να το εγκρίνουν, τώρα γίνονται όλα άμεσα, ανεβάζεις ένα κομμάτι στο iTunes και στο YouTube και δεν του δίνουν τόση αξία. Επίσης, ποιος αγοράζει πια δίσκους;». «Έχει γίνει πάρα πολύ αναλώσιμη η μουσική» λέει ο Λευτέρης. «Αν θες να πάρεις ένα μπλουζάκι, απλό μπλουζάκι, και στο δώσουν τσάμπα, χύμα, δεν θα το εκτιμήσεις, μπορεί και να μην το φορέσεις και ποτέ, ενώ αν το αγοράσεις με ένα ωραίο πακέτο, διπλωμένο, και το πληρώσεις και ακριβά θα πεις "πω, αυτό το μπλουζάκι πρόσεχέ το γιατί είναι πολύτιμο". Έτσι, και αν ακούσεις ένα τραγούδι στο YouTube δεν του δίνεις καθόλου αξία. Αν το αγόραζες και είχες κάτι χειροπιαστό που θα σου μείνει, δεν θα ήταν το ίδιο. Αν πέσει τώρα μια βόμβα και μας καταστρέψει, εμείς που έχουμε βγάλει μόνο ένα single σε φυσική μορφή, όλα τα υπόλοιπα κομμάτια μας είναι σε mp3, θα εξαφανιστούμε ως Playmen, όπως και πολλά άλλα πράγματα της εποχής. Θα είναι σαν να μην υπήρξαμε ποτέ, όπως και όλος ο ψηφιακός κόσμος. Αν γίνει κάτι και πέσει το ίντερνετ θα χαθεί όλος ο νέος πολιτισμός».
«Ακούτε μουσική στο σπίτι σας;». «Ακούω οτιδήποτε δεν έχει σχέση με το είδος της μουσικής που παίζουμε. Ακούω ελληνικά, τα πάντα, κλαρίνα φουλ» λέει ο Παύλος. «Γιατί από το ντάπα ντάπα της μουσικής που παίζουμε και που φτιάχνουμε μπαίνω σε μια διαδικασία να σκέφτομαι μόνο τη δουλειά, σκέφτομαι τι θα κάναμε εμείς, να αναλύω αυτά που ακούω και δεν το ευχαριστιέμαι, ενώ άμα ακούω κάτι άσχετο, π.χ. νησιώτικα ή κλαρίνα, σκέφτομαι "α ωραία, μουσικούλα". Δεν ακούω μόνο κλαρίνα φυσικά, αλλά όταν ακούω '80s σκέφτομαι "μήπως να το κάνω remix;". Οπότε, γι' αυτό καταλήγω πάλι στα κλαρίνα».
«Δημιουργική έξαρση βλέπετε; Ισχύει αυτό που λένε ότι οι δυσκολίες που βιώνεις σε κάνουν πιο δημιουργικό;». «Η δημιουργική έξαρση είναι αποτέλεσμα της ανεργίας, έχεις άφθονο χρόνο να ασχοληθείς με την τέχνη. Έκλεισαν κι ένα σωρό μαγαζιά και οι χώροι είναι ελεύθεροι για να τους νοικιάσουν φωτογράφοι, γκαλερίστες, μουσικοί και μαζεύονται και φτιάχνουν πράγματα επειδή τους δίνεται η ευκαιρία. Παλιότερα ήταν αδύνατο να βρεις έναν χώρο που να μπορούσες να αντέξεις οικονομικά».
«Το ότι όλοι θέλουν να γίνουν τραγουδιστές, πώς το βλέπετε;». «Μπορεί να θεωρούν ότι είναι πλέον πιο εύκολο, επειδή το Internet μπορεί να σου δώσει άμεση πρόσβαση σε όλο τον κόσμο».
Playmen, Mad MAC | Tomorrowland 2016
«Και γιατί πάνε τόσες χιλιάδες άτομα στα τάλεντ σόου;». «Δεν νομίζω ότι είναι τόσα πολλά τα άτομα που πάνε, σε κάθε τάλεντ σόου που γίνεται πηγαίνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι» λέει ο Λευτέρης. «Όπως παίζουν όλοι για να πιάσουν το Τζόκερ και το πιάνουν ελάχιστοι αλλά όλοι ελπίζουν, έτσι και στη μουσική υπάρχουν 10 άτομα που βγάζουν πάρα πολλά λεφτά, αλλά είναι σαν να έχουν πιάσει το Τζόκερ. Είναι λίγοι αυτοί που έχουν φτιαχτεί και έχουν γίνει υπερπλούσιοι από τη μουσική στην Ελλάδα. Παλιά ήταν περισσότεροι αυτοί που θα μπορούσαν να το κάνουν, τώρα είναι πολύ πιο λίγοι, αλλά αν κερδίσεις τον κόσμο και γίνεις νούμερο ένα, βγάζεις πολλά λεφτά. Όχι από τη μουσική αυτή καθεαυτή, από τα γύρω θα βγάλεις.
«Δεν νομίζω ότι οι πιο γνωστοί Έλληνες λαϊκοί τραγουδιστές ζουν από τις πωλήσεις των δίσκων τους». «Όχι, ζουν μέσα από όλα εκείνα με τα οποία συνδέεται η μουσική. Αν έλεγε κάποιος σε όσους δηλώνουν συμμετοχή σε τάλεντ σόους πως δεν θα έχουν δικαίωμα να έχουν χορηγούς, ούτε να κάνουν διαφημίσεις κ.λπ. κ.λπ., ίσως αρκετοί το ξανασκέφτονταν».
— Το πιο μεγάλο κέρδος σας ποιο είναι από αυτό που κάνετε;
Λευτέρης: Ότι έχω γλιτώσει τη δουλειά γραφείου και το ωράριο 9-5 που λένε, κι είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό.
Παύλος: Έχουμε καταφέρει να κάνουμε το χόμπι μας δουλειά, και αυτό που κάνουμε είναι το πρώτο πράγμα που θα απαντούσαμε αν μας ρωτούσαν τι θα θέλαμε να κάνουμε, οπότε είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που κάνουμε αυτό που θέλαμε.
— Και ποια είναι η ζημία;
Λευτέρης: Στον ψυχολογικό τομέα. Είναι αγχωτικά φουλ τα πάντα, είμαι σε μια περίοδο που τα πάντα με αγχώνουν.
Παύλος: Εμένα με αγχώνουν τα πρέπει, δεν τα μπορώ, ότι πρέπει να βγάλεις τραγούδι για το καλοκαίρι, δεν πρέπει, δεν θέλω, τι πράγμα είναι αυτό, ποιος το λέει;
— Ποια είναι τα σχέδιά σας για το καλοκαίρι;
Τα πιο σημαντικά gigs που έχουμε φέτος είναι το Tomorrowland στις 29 Ιουλίου, το Bolivar στις 4 Αυγούστου, το River Party στις 6/8, το annual party που κάνουμε το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου στο Cavo Paradiso. Και στις 8 Σεπτέμβριου η Ημέρα Θετικής Ενέργειας στο ΟΑΚΑ.
Playmen ft. Demy - Fallin
