Παραγωγή Αναμνήσεων. Τι άλλο είναι η ζωή αν όχι μια διαδικασία παραγωγής αναμνήσεων, μια κατασκευή ποιητικών καταστάσεων, οι τρόποι που επινοούμε για να μπαινοβγαίνουμε στη μοίρα; Και οι λέξεις που επιλέγουμε για να μιλήσουμε για όλα αυτά. Και αυτό το εγχείρημα, η στήλη «Radio Bookspotting», δεν καταπιάστηκε παρά με αυτό: με το να μιλάει για όσα «ομορφαίνουν τη μοίρα», για τις τυπωμένες σελίδες που παράγουν αναμνήσεις, για την ποίηση της καθημερινότητας που κάνει τη ζωή πιο υποφερτή. Τα βιβλία είναι η κιβωτός μας, είναι το σεντούκι με τα τιμαλφή, είναι η διαρκής επανάσταση της ταυτότητάς μας. Είμαστε αυτά που διαβάζουμε, αυτά που επιλέγουμε να γίνουν οι οδοδείκτες μας, αυτά που συγκροτούν την αποθήκη των προσηλώσεών μας. Και εδώ μιλήσαμε πολύ για βιβλία. Μιλήσαμε για βιβλία καταξιωμένων συγγραφέων, ποιητών, στοχαστών, δοκιμιογράφων, φιλοσόφων. Μιλήσαμε για βιβλία τολμηρών ανθρώπων που έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στα γράμματα. Μιλήσαμε για βιβλία κλασικών. Μιλήσαμε για βιβλία ερασιτεχνών που θέλησαν να εκφραστούν. Μιλήσαμε για πονήματα ζώντων και τεθνεώτων. Μιλήσαμε για τη Ζυράννα Ζατέλη και τη Μαρία Μήτσορα, για τον Νίκο Καρούζο και τον Ηλία Λάγιο, για την Κική Δημουλά και τη Χίλντα Παπαδημητρίου, για τον Αντρέι Μπέλυ και τον Χέρμαν Μέλβιλ, για τον Γιάννη Αντιόχου και τον Γιάννη Ευσταθιάδη, για τη Γλυκερία Μπασδέκη και την Έρση Σωτηροπούλου, για τα νουάρ του Τζέιμς Έλροϊ και τα πονήματα του Βάλτερ Μπένγιαμιν, για τα πρώτα ελπιδοφόρα σκιρτήματα του Λευτέρη Καλοσπύρου και του Παναγιώτη Κεχαγιά, για τα φωτογραφικά αριστουργήματα του Σαντιάγο Σαλγάδο και την ασπρόμαυρη φωτογραφική ποίηση του Ηλία Μπουργιώτη. Μιλήσαμε, επίσης, και για περιοδικά, για το «Δέντρο» και το «Φρέαρ», για την «Ποιητική» και το «Εντευκτήριο». Κοινοποιήσαμε αναμνήσεις για να τις κάνουμε κοινό κτήμα.
Στη LiFO θα εξακολουθήσω να υπάρχω ως συγγραφέας κειμένων όταν θα το καλούν κάποιες φίνες περιστάσεις και, φυσικά, σαν παλιός, καλός βετεράνος φίλος. Οι φίλοι πάντα λένε «ορεβουάρ», ποτέ «αντίο»!
Ωραία Αριθμητική. Πάνω από πέντε χρόνια έχει διανύσει η στήλη «Radio Bookspotting», από τους πρώτους μήνες του 2012 έως τον Σεπτέμβριο του 2017. Που σημαίνει κοντά τριακόσια κείμενα, ήτοι καμιά εικοσαριά χιλιάδες λέξεις για πάνω από οχτακόσια βιβλία και περιοδικά. Σημαίνει επίσης χιλιάδες ώρες δοσμένες στην απόλαυση της ανάγνωσης και στη μέθεξη της γραφής. Διόλου δεν έπληξα/βαρέθηκα/κουράστηκα μες στους λαβυρίνθους αυτής της άσκησης. Ούτε στιγμή δεν ένιωσα πιεσμένος. Πολλές φορές ένιωθα σαν έφηβος που πιάνει χαρτί και μολύβι και χώνεται και χάνεται και χύνεται στα ορυχεία του χρόνου, έμπλεος ενθουσιασμού και αφηνιασμένης ηδύτητας. Κάθε φορά που έστελνα ένα «Radio Bookspotting» στη LiFO αισθανόμουν ότι βάζω κι εγώ μια ψηφίδα στο μωσαϊκό της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής και βιβλιοκίνησης, ότι συμβάλλω στο να φτάσουν κάποια βιβλία και κάποιες ιδέες σε καλά χέρια και μυαλά, ότι τοποθετώ με κέφι μια ακόμα υποδιαστολή στο Βιβλίο της Ανησυχίας του Εικοστού Πρώτου Αιώνα.
Άριστες Συνθήκες. Ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος και ο Μιχάλης Μιχαήλ, πάντα ευπροσήγοροι και εν εγρηγόρσει, αβροί, ενθάρρυναν την απρόσκοπτη διαδρομή της στήλης. Όπως ενθάρρυναν και παράπλευρες δοκιμές, εκτός της στήλης, όταν το ζητούσε η επικαιρότητα: κείμενα για τον Μιχάλι Βιγκ, τον έξοχο μουσικό του Μπέλα Ταρ, για τον Λάσλο Κρασναχορκάι και το πιο πρόσφατο βιβλίο του στα αγγλικά, για τον μουσηγέτη Λου Ριντ και για τον πρίγκιπα Ντέιβιντ Μπόουι, για τη Μαρία Κάλλας και την Άγκαθα Κρίστι, για τον Ντέιβιντ Φόστερ Ουάλας και τον Ουίλιαμ Σιούαρντ Μπάροουζ, για τον Κωστή Παπαγιώργη και τη Μάγδα Κοτζιά. Ο Στάθης και ο Μιχάλης στάθηκαν πηγή έμπνευσης, ανεπίληπτα «αφεντικά», ωραίοι συνοδοιπόροι και σε αυτή την περιπέτεια. Ανήκουν στην πιο πολύτιμη, για μένα, συνομάδωση, στη Λεγεώνα των Φίλων. Και ξέρουμε ότι οι «φίλοι είναι η συγγνώμη του Θεού για τους συγγενείς». Θέλω να τους ευχαριστήσω από την καρδιά μου, καθώς υψώνω το ποτήρι μου και αποχαιρετώ τη στήλη «Radio Bookspotting», και να τους ευχηθώ να μείνουν πάντα έτσι: μειλίχιοι μετρ της μεγαλούπολης και της χαρτογράφησης του χάους των περίπλοκων καιρών μας. Επίσης, να τους θυμίσω την υπέροχη φράση του Τριστάν Τζαρά: «Είμαι εδώ και δεν ξέχασα ποτέ τις πλούσιες σε θηράματα αργίες μας». Η στήλη έκανε τον κύκλο της και αποχαιρετά τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες που τη στήριξαν. Στη LiFO θα εξακολουθήσω να υπάρχω ως πιστός αναγνώστης, συγγραφέας κειμένων όταν θα το καλούν κάποιες φίνες περιστάσεις και, φυσικά, σαν παλιός, καλός βετεράνος φίλος. Οι φίλοι πάντα λένε «ορεβουάρ», ποτέ «αντίο»!
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια