Οι φωτογραφίες ενός άντρα με άσπρα μαλλιά που πίνει δηλητήριο μέσα στο δικαστήριο της Χάγης για να καταλήξει λίγες ώρες μετά έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου, προκαλώντας ανάμεικτα συναισθήματα. Κάποιοι κάνουν λόγο για δικαίωση, άλλοι για αποτροπιασμό, κάποιοι άλλοι για ένα αρμόζον τέλος... Ποιος, ήταν, ο επιχειρηματίας, επιστημονικός συνεργάτης του κέντρου Τέσλα, πολυπτυχιούχος και πολυπράγμων κατά τα λοιπά που το όνομα του έγινε γνωστό παγκοσμίως χθες μέσα από ένα φρικτό τέλος;
Ο 72χρονος Βόσνιο-Κροάτης ήταν μηχανικός και τηλεοπτικός παραγωγός. Μεταξύ 1992-1995, υπηρέτησε με τον βαθμό του Στρατηγού στον Κροατικό Στρατό και το Κροατικό Συμβούλιο Άμυνας, τον στρατό της Κροατικής Δημοκρατίας της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης. Το 2013, ο Praljak κρίθηκε ένοχος για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας κατά τη διάρκεια των Γιουγκοσλαβικών Πολέμων από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Μαζί με τον υιοθετημένο γιο του Nikola Babić Praljak θεωρούνταν από τους πολυεκατομμυριούχους της χώρας τους και από τα επιχειρηματικά ονόματα με εξουσία.
Το όνομα του Praljak κέρδισε την προσοχή των συμπατριωτών του όταν το 1991 εντάχθηκε οικειοθελώς στις νεοσύστατες Κροατικές Ένοπλες Δυνάμεις μετά το ξέσπασμα του Κροατικού Πόλεμου Ανεξαρτησίας. Δημιούργησε μια μονάδα αποτελούμενη κυρίως από καλλιτέχνες και διανοούμενους του Ζάγκρεμπ. Μετά τη Συμφωνία του Σεράγεβο (1992), έγινε Γενικός Γενικός Γραμματέας, έλαβε διάφορες αρμοδιότητες στο Υπουργείο Άμυνας και έγινε ένα από τα 14 μέλη του Κροατικού Συμβουλίου Εθνικής Άμυνας και μέλος της κροατικής κρατικής επιτροπής για τις σχέσεις με τις Ένοπλες Δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών. Ήταν ο Ύπατος Εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας και από τις 13 Μαΐου 1993 ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας στην Κροατική Δημοκρατία της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης και του Κρατικού Συμβουλίου Άμυνας.
Από τις 24 Ιουλίου έως τις 8 Νοεμβρίου του 1993, ο Praljak ήταν αρχηγός του προσωπικού του Κροατικού Συμβουλίου Άμυνας. Επέτρεψε τη διέλευση της ανθρωπιστικής βοήθειας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) στο Μόσταρ, η οποία, όμως, σταμάτησε στο Čitluk. Τότε ήταν που κατηγορήθηκε ότι διέταξε την ανατίναξη της γέφυρας Stari Mostar, τον Νοέμβριο του 1993, ενέργεια που θεωρήθηκε εξόχως εχθρική εναντίον του μουσουλμανικού άμαχου πληθυσμού. Ο ίδιος βέβαια είχε αρνηθεί την κατηγορία, παρουσιάζοντας τη δική του εκδοχή για τις κακουχίες που υπέστησαν οι στρατιώτες του δικού του φυλακίου στην περιοχή.
Ασχέτως που η στρατιωτική του δράση τιμήθηκε και επαινέθηκε από στρατιωτικούς συναδέλφους του, ο ίδιος επέλεξε να αποσυρθεί από τις πολεμικές επιχειρήσεις την 1η Δεκεμβρίου του 1995.
Πριν από όλα αυτά, όμως, το παρελθόν και το υπόβαθρο του αυτόχειρα εγκληματία πολέμου παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τα ετερόκλητα ενδιαφέροντά του. Γιος στελέχους των μυστικών υπηρεσιών της Γιουγκοσλαβίας, πολυπτυχιούχος με 3 πανεπιστημιακούς τίτλους, το 1970 αποφοίτησε από τη σχολή ηλεκτρολογικών δικτύων του Ζάγκρεμπ, ως αριστούχος, ενώ έναν χρόνο μετά βρέθηκε στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών και Κοινωνικών Επιστημών, για μεταπτυχιακό στη φιλοσοφία και την κοινωνιολογία. Είχε εργαστεί ως καλλιτέχνης, είχε υπάρξει επιστημονικός σύμβουλος και συνεργάτης του Γυμνασίου Νικολά Τέσλα.
Το 1972 θα ολοκληρώσει τις σπουδές του στην υποκριτική και θα πρωταγωνιστήσει, αλλά και θα σκηνοθετήσει τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, κινηματογραφικά έργα και θεατρικές παραγωγές. Παράλληλα θα αναπτύξει συγγραφικό έργο, παράγοντας περί τους 18 τιτλους, οι περισσότεροι εκ των οποίων θα αφορούν τον Κροατικό Πόλεμο για την Ανεξαρτησία. Αρκετά χρόνια αργότερα, το υπουργείο Πολιτισμού της Κροατίας θα κάνει λόγο για «φυλλάδια» και όχι για βιβλία στα οποία μπορεί κανείς να έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη σε ό,τι αφορά την ιστορική αξιοπιστία τους...
Μετά τον πόλεμο, ο Praljak θα προχωρήσει σε αρκετά επιχειρηματικά ανοίγματα, ιδρύοντας την εταιρεία παραγωγής Oktavijan, με σκοπό τη δημιουργία ταινιών, βίντεο και προγραμμάτων για την τηλεόραση, ενώ θα εμπλακεί και στο εμπόριο καπνών και ακινήτων, σε συνεργασία με τον υιοθετημένο γιο του Nikola Babić Praljak. Το 2011, οι δυο τους θεωρούνταν από τους πολυεκατομμυριούχους της χώρας τους και από τα επιχειρηματικά ονόματα με εξουσία...
Επίσης, για πολλούς Κροάτες εθεωρείτο ήρωας. Σύμφωνα με χαιρετισμό της προέδρου Κολίντα Γκράμπαρ-Κιτάροβιτς, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα και με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου «Στρατηγός Πράλγιακ»: «Η συμβολή του στρατηγού Σλόμπονταν Πράλγιακ ήταν τεράστιας σημασίας τόσο για την υπεράσπιση της Κροατίας και της Βοσνίας απέναντι στη 'μεγάλη σερβική' επίθεση όσο και για την επιβίωση του κροατικού λαού στην ιστορικό έδαφός του κατά τη διάρκεια του πατριωτικού πολέμου»...
Υπενθυμίζεται ότι ο "Στρατηγός" βρισκόταν στο δικαστήριο της Χάγης μαζί με άλλους πέντε αξιωματούχους της κροατικής δημοκρατίας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, για την έφεση που είχαν ασκήσει στην καταδίκη τους για τον ρόλο τους στον πόλεμο το 1993 και το 1994 εναντίον των βοσνιακών δυνάμεων. Όλοι τους είχαν κριθεί ένοχοι για μια «κοινή εγκληματική επιχείρηση» προκειμένου να επιβάλουν την κροατική κυριαρχία, χρησιμοποιώντας την εθνoκάθαρση στις περιοχές τις οποίες ήλεγχαν οι δυνάμεις τους.
