Μία νέα οπτική γωνία στον τρόπο ανέγερσης του επιβλητικού Στόουνχεντζ, με τα πρωτόγονα νεολιθικά μέσα της εποχής, δίνουν Βρετανοί αρχαιολόγοι.
Η κοινωνική δυναμική πίσω από τη σταδιακή ανέγερση του μνημείου και οι λατρευτικοί εορτασμοί των ανθρώπων που το έχτιζαν σε βάθος ετών, ίσως ήταν πιο σημαντικά στοιχεία από την ολοκλήρωση του μνημείου, εκτιμούν οι αρχαιολόγοι του οργανισμού για τη Βρετανική Κληρονομιά.
Σε μία διαφορετική «ανάγνωση» του αρχαιολογικού χώρου, οι ειδικοί θεωρούν πως η επιλογή των ογκόλιθων και η μετακίνησή τους έως το κεντρικό σημείο της κοιλάδας του Salisbury, λειτουργούσε ως αφορμή κοινωνικοποίησης και επετειακών εορτασμών.
Σε ένα «αρχαιολογικό πείραμα» του περασμένου Σαββατοκύριακου, οι κάτοικοι της περιοχής και τα ανήλικα παιδιά τους, προσκλήθηκαν να μετακινήσουν έναν ογκόλιθο βάρους τεσσάρων τόνων, παρόμοιο σε μέγεθος και σχήμα με αυτούς που αποτελού το χαρακτηριστικό μνημείο.
Φυσικά, δεν υπήρχε ανάγκη να μελετηθεί η μηχανική πίσω από την ανέγερση του μνημείου και οι επιστήμονες ήθελαν περισσότερο να εξετάσουν την κοινωνική διάσταση της διαδικασίας, φέρνοντας ανθρώπους κοντά για μία κοινή δραστηριότητα.
Η ιστορικός της Βρετανικής Κληρονομιάς, Susan Greaney, παρατηρεί πως, στη σύγχρονη δυτική κουλτούρα, οι άνθρωποι επιδιώκουν να «ξεμπερδεύουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και εύκολα», αλλά οι μηχανικοί του Stonehenge ενδεχομένως να τήρησαν μια διαφορετική στάση.
«Ενδεχομένως να ταξίδευαν και από μακρινές περιοχές, εν είδει προσκυνήματος με τελετουργικές εορτές, σε μία έκφραση της κοινοτικής ισχύος», εξηγεί.
Εξετάζοντας 38.000 οστά και δόντια γουρουνιών (90%) και μοσχαριών (10%) που βρέθηκαν στο νεολιθικό μνημείο, οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν πως «προσκυνητές» έρχονταν ακόμη και από 500 χιλιόμετρα μακριά για τους χειμερινούς εορτασμούς.
Ο οικισμός στο Durrington Walls πιθανολογείται ότι ευδοκίμησε μόνο για 50 έως 100 χρόνια, και οι ειδικοί εκτιμούν πως σε αυτόν έμεναν οι χτίστες και οι πρώτοι επισκέπτες του ιερού - αστρονομικού παρατηρητηρίου.
Για να διακρίνουν την προέλευση των γουρουνιών - και επομένως των προσκυνητών που τα έφερναν ως εκεί, οι επιστήμονες εξέτασαν τα ισότοπα στρόντιου στα δόντια των ζώων, όπου διαφέρουν ανάλογα με την γεωλογία του μέρους, στο οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν τα ζώα αυτά.
Τα αποτελέσματα ήταν άκρως διαφωτιστικά, με πολλά από τα μοσχάρια και τα γουρούνια να έχουν μεταφερθεί στο Stonehenge, ακόμα και με πλοία από τη νότια Βρετανία.
Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν πως, το 2.500 π.Χ το Στόοουνχεντζ ήταν ήδη δημοφιλής χώρος λατρείας και εορτασμών, γνωστός σε όλη την Βρετανία.
Συγκρίνοντας τα ευρήματα με αυτά σε κοινωνίες που οικοδόμησαν πιο πρόσφατα πέτρινα μνημεία, οι αρχαιολόγοι καταφέρνουν να ρίξουν φως στην κοινωνική δυναμική αυτών των κατασκευών.
«Υπάρχουν εντυπωσιακές φωτογραφίες από την Ινδονησία και την Ινδία, των τελευταίων 100 ετών, με ανθρώπους να συμμετέχουν στην μετακίνηση και την οικοδόμηση μνημείων».
«Μόλις εγκαταλείψουμε τις σύγχρονες προκαταλήψεις, κάποιες από τις απορίες μας για τον τρόπο και τον χρονικό ορίζοντα ανέγερσης τέτοιων λατρευτικών χώρων, διαφωτίζονται. Μερικές δεκάδες άνθρωποι θα μπορούσαν να τσουλήσουν εύκολα, πάνω σε κυλινδρικούς πασσάλους, μερικούς ογκόλιθους μέσα σε ένα «αρχαίο Σαββατοκύριακο» και να βοηθήσουν στην τοποθέτηση του σε ήδη σκαμμένες τρύπες».
Με πληροφορίες από Guardian
σχόλια