Μέλος του πρακτορείου Magnum από το 1976, η Susan Meiselas έγινε γνωστή μέσα από το έργο της σε εμπόλεμες ζώνες της Κεντρικής Αμερικής στις δεκαετίες του 1970 και 1980, κυρίως χάρη στη δύναμη των έγχρωμων φωτογραφιών της.
Καλύπτοντας πολλά θέματα όπως ο πόλεμος, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ζήτημα της πολιτιστικής ταυτότητας και η βιομηχανία του σεξ, η Meiselas χρησιμοποιεί φωτογραφία, φιλμ, βίντεο και αρχειακό υλικό καθώς εξερευνά αδιάκοπα και αναπτύσσει αφηγήσεις όπου ενσωματώνεται η συμμετοχή των υποκειμένων στη δουλειά της.
Η ρετροσπεκτίβα «Susan Meiselas, Médiations» είναι αφιερωμένη στο έργο της Αμερικανίδας φωτογράφου που γεννήθηκε το 1948 στην Βαλτιμόρη και συγκεντρώνει επιλογές έργων της από την δεκαετία του 1970 έως σήμερα, υπογραμμίζοντας τη μοναδικά προσωπική και γεωπολιτική προσέγγισή της, ενώ παράλληλα καταδεικνύει τον τρόπο που η Αμερικανίδα φωτογράφος κινείται μέσα στον χρόνο και τις συρράξεις.
Η ρετροσπεκτίβα «Susan Meiselas, Médiations» είναι αφιερωμένη στο έργο της Αμερικανίδας φωτογράφου συγκεντρώνει επιλογές έργων της από την δεκαετία του 1970 έως σήμερα, υπογραμμίζοντας τη μοναδικά προσωπική και γεωπολιτική προσέγγισής της, ενώ παράλληλα καταδεικνύει τον τρόπο που η Αμερικανίδα φωτογράφος κινείται μέσα στον χρόνο και τις συρράξεις.
Τα πρώιμα έργα της φανερώνουν ήδη ένα ενδιαφέρον για τη φωτογραφία τεκμηρίωσης. Το πρώτο σύνολο φωτογραφιών που ολοκλήρωσε το 1971 λέγεται «44 Irving Street», και αποτελείται από μια σειρά ασπρόμαυρων πορτρέτων στα οποία η κάμερα λειτουργεί ως διαδραστικό μέσο με τους άλλους ενοίκους του οικοτροφείου όπου ζούσε η φωτογράφος όσο σπούδαζε.
Το πρώτο σημαντικό φωτογραφικό δοκίμιο της Meiselas ξεκινά το 1973 και αφορούσε τις ζωές των γυναικών που έκαναν στριπτίζ σε επαρχιακά πανηγύρια στη Νέα Αγγλία, τις οποίες φωτογράφιζε επί τρία συναπτά καλοκαίρια ενώ δίδασκε φωτογραφία σε δημόσια σχολεία της Νέας Υόρκης.
Το θέμα της συμπληρώνουν ηχογραφήσεις των γυναικών, των πελατών και των μάνατζερ. Το έργο «Carnival Strippers» δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1976 και μια νέα έκδοση που συμπεριλάμβανε ένα CD με τις ηχητικές καταγραφές της κυκλοφόρησε το 2003.
Την ίδια περίοδο ξεκινά και το πρότζεκτ «Prince Street Girls» (1975-1992), δηλαδή φωτογραφίες κοριτσιών που ζούσαν στη Little Italy της Νέας Υόρκης όπου εξακολουθεί και ζει η Susan Meiselas.
Φωτογράφιζε σε τακτά χρονικά διαστήματα μια ομάδα γυναικών, αποτυπώνοντας τις αλλαγές στην ζωή τους καθώς μεγαλώνουν, δημιουργώντας έτσι ένα χρονικό της σχέσης μεταξύ εκείνων και της φωτογράφου.
Το 1976, η Meiselas κλήθηκε να συμμετάσχει στη φωτογραφική κοοπερατίβα Magnum Photos.
Η Meiselas είναι περισσότερο γνωστή για τις ανταποκρίσεις της από την εξέγερση στην Νικαράγουα και την τεκμηρίωση της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Λατινική Αμερική για περισσότερο από μία δεκαετία.
Το 1978 η Meiselas ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Νικαράγουα και την χρονιά εκείνη δημοσιεύθηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού των New York Times μια από τις πιο εμβληματικές της εικόνες. Το 1981 δημοσίευσε το λεύκωμα «Nicaragua: June 1978-July 1979», το οποίο ανατυπώθηκε το 2008 και το 2016.
Η φωτογραφία της με τον Pablo Jesús Aráuz, τον «Άνδρα με την μολότοφ» που τραβήχτηκε στις 16 Ιουλίου 1979, λίγο πριν τον θρίαμβο των Σαντινίστας, έχει γίνει σύμβολο της εξέγερσης και εκτίθεται στην εγκατάσταση «The Life of an Image: "Molotov Man", 1979–2009».
Η Meiselas υπήρξε επιμελήτρια δύο συνεργατικών projects, που αμφότερα στηρίζουν και υπογραμμίζουν το έργο των περιφερειακών φωτογράφων.
Το πρώτο ήταν το «El Salvador: Το Έργο Τριάντα Φωτογράφων, Συγγραφέων και Αναγνωστών, 1983», στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και δικές της φωτογραφίες και το δεύτερο το «Chile from Within, W. W. Norton, 1991», που εστιάζει στο έργο φωτογράφων που ζούσαν υπό το καθεστώς του Πινοσέτ.
Η Meiselas έχει επίσης συν-σκηνοθετήσει τέσσερις ταινίες: το «Living at Risk: The Story of a Nicaraguan Family» (Ζώντας σε κίνδυνο: Η Ιστορία μιας Οικογένειας από την Νικαράγουα) το 1986, το «Voyages» σχετικά με τη δουλειά της στην Νικαράγουα μαζί με τον σκηνοθέτη M. Karlin, το «Pictures from a Revolution», 1991 με τον R. P. Rogers και τον A. Guzzetti και το Reframing History (Επαναπροσδιορίζοντας την Ιστορία) το 2004.
Το 1992 η Meiselas ολοκλήρωσε το βιβλίο «Κουρδιστάν: Στην Σκιά της Ιστορίας», και το 2003 το «Pandora's Box», από τις εκδόσεις Trebruk/Magnum, όπου εξερευνά ένα underground S&M club της Νέας Υόρκης που άνοιξε το 1995. Και τα δύο αυτά projects εκτίθενται ως μέρος της έκθεσης.
Ο πυρήνας της έκθεσης-αφιερώματος στο Jeu de Paume αρθρώνεται σε τρεις σημαντικές ενότητες: Νικαράγουα, Ελ Σαλβαδόρ και Κουρδιστάν.
Φωτογραφημένα μεταξύ των τελών της δεκαετίας του 1970 και το 2000, τα έργα αποκαλύπτουν τον τρόπο με τον οποίο η φωτογράφος αμφισβητεί τα όρια και τον τρόπο άσκησης του επαγγέλματός της.
Στα πολυάριθμα ταξίδια της επί δεκαετίες στην Λατινική Αμερική, η Meiselas επιστρέφει στα σημεία όπου τράβηξε τις αρχικές φωτογραφίες και χρησιμοποιεί τις εικόνες της προκειμένου να ξαναβρεί τους ανθρώπους που συνάντησε τότε, ώστε να καταγράψει τις μαρτυρίες τους.
Με το έργο της, «Mediations» (1982), η Susan Meiselas αποκαλύπτει πως το νόημα της εικόνας αλλάζει σύμφωνα με το πλαίσιο της αναπαραγωγής και διασποράς της. Η καινοφανής για την εποχή προσέγγιση της υπήρξε σχεδόν προφητική, καθώς σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο όπου η διάχυση της εικόνας διευκολύνεται τα μάλα μέσω της τεχνολογίας.
Από το 1997 κι έπειτα, η Meiselas προσεγγίζει κάθε σύρραξη με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το πλαίσιο. Το «Kurdistan: In the Shadow of History» (Κουρδιστάν: Στη Σκιά της Ιστορίας, 1997), είναι ένα αρχείο οπτικής καταγραφής της ιστορίας ενός λαού χωρίς έθνος.
Η Meiselas, η οποία συνεργάστηκε με Κούρδους διαδίδοντας τις εικόνες αυτές σε όλο τον κόσμο, έχει δομήσει το έργο της ως εγκατάσταση που αποτελείται από μια συρραφή τεκμηρίων, φωτογραφιών και βίντεο.
Το 1992 της ζητήθηκε να συμμετάσχει σε μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης εκθέτοντας την πραγματική εικόνα της ενδοοικογενειακής βίας, και ξεκίνησε να φωτογραφίζει τόπους εγκλημάτων συνοδεύοντας μια ομάδα αστυνομικών.
Στη συνέχεια επέλεξε έναν ικανό αριθμό φακέλων και φωτογραφίες από τα αρχεία του αστυνομικού τμήματος του Σαν Φρανσίσκο και τελικά δημιούργησε το «Archives of Abuse» (Αρχεία Κακοποίησης) με κολάζ αστυνομικών αναφορών και φωτογραφιών που εκτέθηκαν σε δημόσιους χώρους της πόλης και ως αφίσες στις στάσεις λεωφορείων.
Ειδικά για την ρετροσπεκτίβα στο Jeu de Paume, η φωτογράφος δημιούργησε ένα νέο έργο που ξεκίνησε το 2015, με αφετηρία την συνεργασία τη με την περιφερειακή οργάνωση για την τέχνη Multistory, η οποία δραστηριοποιείται στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Αυτή η σειρά φωτογραφιών λέγεται «A Room of Their Own - Ένα Δικό τους Δωμάτιο», που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με ένα καταφύγιο κακοποιημένων γυναικών και εστιάζει και πάλι στην ενδοοικογενειακή βία.
Η εγκατάσταση περιλαμβάνει πέντε βίντεο με αφήγηση όπου παρουσιάζονται οι φωτογραφίες της Meiselas, μαρτυρίες γυναικών, κολάζ και σκίτσα.
Η έκθεση αυτή συγκεντρώνει τον μεγαλύτερο αριθμό έργων της Meiselas που έχουν εκτεθεί ποτέ στην Γαλλία και επιδιώκει να ιχνηλατήσει την πορεία της ως visual artist που συνδέει τα αντικείμενα του έργου της με την προσέγγιση της και αμφισβητεί το καθεστώς των εικόνων σχετικά με το πλαίσιο εντός του οποίου αυτές προσλαμβάνονται από το κοινό.
Το έργο της προσεγγίζει τα θέματα του με σεβασμό, κάτι που νιώθει όποιος κοιτάζει τις φωτογραφίες της. Η δύναμη των εικόνων της προκύπτει από το βάρος που αποδίδει σε εκείνους που φωτογραφίζει, επιθυμώντας να αποτυπώσει την θέση τους στον κόσμο, τις δοκιμασίες και τα βάσανα τους και η άρτια τεχνική της συμπληρώνεται από μια υπαρξιακή, ανθρώπινη ματιά.
«Για μένα είναι σημαντικό, για την ακρίβεια είναι απαραίτητο για τη δουλειά μου, να κάνω ό,τι μπορώ ώστε να σεβαστώ την ατομικότητα των ανθρώπων που φωτογραφίζω, καθώς όλοι υπάρχουν σε ένα συγκεκριμένο χρονικό και χωρικό πλαίσιο».
Susan Meiselas
«Για ποιον είναι αυτή η φωτογραφία; Κι έτσι, για πολύ καιρό αυτό είναι το ερώτημα που δίνει κίνητρο σε σχεδόν όλα όσα κάνω».
Susan Meiselas
Η έκθεση πραγματοποιείται στο Jeu de Paume, στο κτίριο Concorde στο Παρίσι, και ολοκληρώνεται στις 20 Μαΐου 2018.
