«Καθώς ταξίδευα στην Ασία πολλοί άνθρωποι μου ζητούσαν να τους φωτογραφίσω. Μετά με ευχαριστούσαν, χαμογελούσαν και μου ζητούσαν να δουν τους εαυτούς τους στην οθόνη της κάμερας. Μερικές φορές μου ζητούσαν να τους δώσω τις φωτογραφίες που είχα τραβήξει αλλά δεν υπήρχε τρόπος να το κάνω. Έτσι τώρα, καθώς ταξίδευα στην Νότια Αμερική, είχα μαζί μου ένα μικρό φωτογραφικό εκτυπωτή και ξεκίνησα να φωτογραφίζω ανθρώπους που δεν είχαν καμία φωτογραφία του εαυτού τους, εκτός ίσως από κάποια φωτογραφία ταυτότητας ή διαβατηρίου, και τους εκτύπωνα την φωτογραφία ως δώρο.
Όταν εργάζομαι ως φωτορεπόρτερ, συνήθως αποφεύγω να φωτογραφίζω ανθρώπους που ποζάρουν. Όμως στην περίπτωση αυτών εδώ των ανθρώπων, που δεν είχαν φωτογραφηθεί ποτέ, τους άφηνα να ετοιμαστούν, να αλλάξουν τα ρούχα τους ή να φτιάξουν τα μαλλιά τους. Του ρωτούσα πού και πώς ήθελαν να τους φωτογραφίσω ώστε να γίνουν κι εκείνοι μέρος της δημιουργικής διαδικασίας.
Αφού έβλεπαν την φωτογραφία συνήθως μου έλεγαν: "Πολύ ωραία!". Και αυτό ήταν κάτι πολύ ασυνήθιστο για μένα καθώς αυτό που συνήθως ακούω είναι: "Σβήσε τη φωτογραφία, δεν μου αρέσει όπως φαίνομαι" ή" Παρακαλώ, κάντε κάτι με το photoshop γιατί φαίνομαι χάλια"».
Αυτά είναι τα λόγια της Berta Tilmantaite μιας Λιθουανής φωτογράφου και videographer που τρέχει το πρότζεκτ First Photograph.
