Πατήστε στο εικονίδιο CC για υπότιτλους
____________________________________________________________________________
ΤΕΛΟΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
Akibiyori
1960
Eγχρωμο . 128 λεπτά
Shochiku Ofuna Studio
Σενάριο:
Ozu Yasujiro
Noda Kogo
Satomi Ton (novel)
Κινηματογράφηση:
Atsuta Yuharu
Μουσική:
Satio Kojun
Ηθοποιοί:
Hara Setsuko (Miwa Akiko)
Tsukasa Yoko (Ayako)
Okada Mariko (Sasaki Yuriko)
Sata Kenji (Goto Shotaro)
Saburi Shin (Mamiya Soichi)
Sawamura Sadako (Fumiko)
Kuwano Miyuki (Michiko)
Shimazu Masahiko (Tadao)
Ryu Chishu (Miwa Shukichi)
Το αριστούργημα της ύστερης φάσης του κορυφαίου Ιάπωνα σκηνοθέτη με την μεγάλη ηθοποιό και τακτική πρωταγωνίστρια του Όζου, Σετσούκο Χάρα (στο ρόλο της μητέρας που προσπαθεί διακριτικά να πείσει την κόρη της να παντρευτεί) να δεσπόζει σ’ αυτό το λαμπερό πορτραίτο οικογενειακής αγάπης αλλά και δυσαρμονίας – μια ανασκευή του σπαρακτικού «Τέλους της άνοιξης» του 1949.
Σύνοψη
Κατά τη διάρκεια του ετήσιου μνημόσυνου του φίλου (και παλαιού συμφοιτητή) τους, τρεις μεσήλικες άντρες αναλαμβάνουν να παντρέψουν την 24χρονη κόρη της χήρας του, για την οποία όλοι τρέφουν ρομαντικά συναισθήματα από χρόνια. Το σχέδιό τους σκοντάφτει όμως στην άρνηση της κόρης να εγκαταλείψει τη μητέρα της. Μαζί τους, γινόμαστε κι εμείς θεατές των σύνθετων οικογενειακών σχέσεων, της συναισθηματικής γυναικείας φύσης, του ισχυρού μητρικού δεσμού. Οι τριβές θα υποχωρήσουν τελικά, καθώς μητέρα και κόρη συμφιλιώνονται τελικά και αποδέχονται το επόμενο στάδιο της ζωής τους – τον γάμο της κόρης – με το χαρακτηριστικό για τους χαρακτήρες του Όζου μίγμα χαράς και θλίψης.
Σκέψεις του Όζου για την ταινία
Σ’ αυτόν τον κόσμο, οι άνθρωποι λατρεύουν να περιπλέκουν τα πιο απλά ζητήματα. Τα πράγματα μπορεί να φαίνονται πολύπλοκα αλλά – ποιος ξέρει – η ουσία της ζωής ίσως είναι απροσδόκητα απλή. Αυτό ακριβώς ήθελα να εκφράσω. Είναι εύκολη η δημιουργία δράματος μέσω των συναισθημάτων – με το κλάμα και το γέλιο να προκαλούν θλίψη ή χαρά στον θεατή. Αυτό όμως είναι μια αφαίρεση. Ακόμα κι όταν εκφράζονται συναισθήματα επί της οθόνης, αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται ακριβής αναπαράσταση της προσωπικότητας και του ύφους των χαρακτήρων. Για μεγάλο διάστημα, ήθελα να κάνω χωρίς τα δραματικά στοιχεία, να εκφράζω τη λύπη χωρίς τα δάκρυα, να συλλάβω μια αίσθηση της ζωής χωρίς έντονες συναισθηματικές αναταράξεις. Δεν είναι εύκολο να κυριεύσεις μια τέτοια προσέγγιση. Με το «Τέλος φθινοπώρου» πλησίασα αρκετά αλλά ακόμα δεν έχω φτάσει στο ιδανικό επίπεδο μιας τέτοιου είδους αναπαράστασης.
σχόλια