Ο MC Yinka αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Ο MC Yinka αφηγείται τη ζωή του στη LIFO Facebook Twitter
«Ολαγίνκα» σημαίνει «όλα γύρω μου είναι ευλογημένα» και μερικές φορές αισθάνομαι ότι αυτό ισχύει. Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με τη μουσική έχω πάρει απίστευτα εφόδια ζωής, μέσα από τους μουσικούς που έχω γνωρίσει. Φωτο: Freddie F./LIFO
0

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1981, στην πλατεία Παπαδιαμάντη, στη Λαμπρινή. Το 1984 μετακομίσαμε στα Κάτω Πατήσια και από τότε γυροφέρνω στην περιοχή. Yinka είναι το όνομά μου. Λέγομαι Εμάνουελ Ολαγίνκα Αφολάνιο, νιγηριανής καταγωγής, από τη φυλή Γιορουμπά, με μεγάλη κληρονομιά, μουσική και παγανιστική.

• Οι γονείς μου είχαν έρθει στην Ελλάδα για σπουδές. Εδώ σπούδασαν και οι δύο, εδώ παντρεύτηκαν, εδώ γεννήθηκε ο αδερφός μου, κι εγώ και οι δυο αδερφές μου. Ο πατέρας μου ήταν πλανόδιος πωλητής και η μάνα μου δούλευε για πολύ καιρό ως γαζώτρια σε μαγαζιά. Εκείνη την εποχή οι ξένοι ήταν πολύ λίγοι, ήταν μικρή η αφρικάνικη κοινότητα και υπήρχε και ροή ρευστού. Ήταν πιο εύκολα τα πράγματα στα μέσα των '90s στην Ελλάδα.

• Το πώς μπήκα στο σχολείο παραμένει ένα μυστήριο. Οι γονείς μου δεν είχαν ελληνικό διαβατήριο και λογικά δεν μπορούσαν να μας γράψουν, αλλά τέλειωσα το σχολείο και πέρασα στα ΤΕΙ Ηλεκτρολογίας. Δεν αναρωτήθηκα ποτέ πώς. Το ότι δεν είχα χαρτιά δεν επηρέασε ποτέ τις καθημερινές μου σχέσεις με τα παιδιά, το θέμα της υπηκοότητας το συνειδητοποίησα πολύ αργότερα, μετά τα 22.

Πριν από αυτό ήμουν στον κόσμο μου. Στη δικιά μου σφαίρα. Θεωρούσαμε τους εαυτούς μας Έλληνες και δεν φανταζόμασταν ότι υπήρχε διαφορά ή πρόβλημα. Μετά τα 18-19 βρεθήκαμε προ εκπλήξεως γιατί άρχισαν τα «σύννεφα».

Με ενοχλεί που οι Αθηναίοι έχουν μια υπεροψία για τους επαρχιώτες και τους ξένους. Δεν είμαι ξένος, είμαι γέννημα-θρέμμα της Αθήνας, αλλά πολλές φορές με κάνουν κι αισθάνομαι ξένος. Με ενοχλεί η άγνοια. Με ενοχλεί που οι άνθρωποι βάζουν στόχο να φτάσουν κάπου, κι όταν φτάσουν εκεί, τελείωσε! Που δεν τους ενδιαφέρει να πάνε λίγο παραπέρα πνευματικά.

• Θα ήθελα να έχω μάθει να παίζω μουσική από πολύ νωρίς. Είναι το μόνο που θα άλλαζα, αν μπορούσα να γυρίσω πίσω στον χρόνο. Δεν είχα τη δυνατότητα, επειδή δεν το επέτρεπαν οι συνθήκες. Η μουσική ήταν πολυτέλεια και τα οικονομικά μας δεν το επέτρεπαν. Το μόνο που κάναμε ήταν αγγλικά, αυτό μας πλήρωναν οι γονείς μας.

• Με το ελληνόφωνο χιπ χoπ ασχολήθηκα το 1999. Είχε γίνει ένα χιπ χοπ φεστιβάλ στην Ερμού, είχε γεμίσει ολόκληρη με γκράφιτι από Έλληνες και ξένους. Θυμάμαι είχαν σκάσει ο Taki Tsan και ο Εισβολέας και είχε ακολουθήσει ένα ιστορικό battle με τις Παρεμβολές, το συγκρότημα του αδερφού μου. Έγινε πανικός. Ανεβαίνω κι εγώ, παίρνω το μικρόφωνο και ξεκίνησα να κάνω freestyle στα ελληνικά! Ψιλομούφα, αλλά εκεί μου βγήκε το «Μαύρο Μυστήριο» κι έτσι απέκτησα και το δεύτερό μου όνομα, «Μυστήριο».

• «Ολαγίνκα» σημαίνει «όλα γύρω μου είναι ευλογημένα» και μερικές φορές αισθάνομαι ότι αυτό ισχύει. Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με τη μουσική έχω πάρει απίστευτα εφόδια ζωής, μέσα από τους μουσικούς που έχω γνωρίσει. Έχω συνδέσει τη μουσική με τη ζωή, την πνευματικότητα, για μένα σημαίνει στάση ζωής.

Πάντα έκανα παρέα με μουσικούς που είναι 10 και 15 χρόνια μεγαλύτεροι από μένα, άνθρωποι με σοφία. Έβλεπα το πώς κινούνταν, έπαιρνα πάρα πολλά πράγματα, κι ακόμα παίρνω. Με έχουν βοηθήσει στον τρόπο που σκέφτομαι, στη συμπεριφορά μου, με έκαναν να ευαισθητοποιηθώ κοινωνικά, να αποκτήσω μια ολοκληρωμένη άποψη για τα πράγματα.

• Επειδή έκανα πάντα παρέα με ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, πίστευα ότι έτσι είναι ο κόσμος. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι αυτοί είναι η μειονότητα. Ότι στον κόσμο υπάρχει κακό μάτι, μιζέρια, γκρίνια, υπάρχουν «καρφιά» που πετάγονται με την πρώτη ευκαιρία και χωρίς λόγο, υποτιμητικά σχόλια και βλέμματα, ρατσισμός και διάκριση. Είναι απίστευτη η συμπεριφορά των ανθρώπων. Ακούς δηλητηριώδη σχόλια απλά επειδή ζορίζεται κάποιος. Ήμουν μέσα στο τρένο, γεμάτο κόσμο, πάσχιζε κάποια να περάσει, κι επειδή δεν μπορούσε πέταξε το καρφί της.

• Έχω ακούσει αμέτρητες φορές σχόλια για το χρώμα μου. Με έχουν πει κι αράπη. Τις προάλλες, έτρεχα σε έναν αγώνα δρόμου που ήταν για τις γυναίκες με καρκίνο του μαστού, όλοι χειροκροτούσαν και πετάγεται ένας παππούς και λέει «α, τρέχει κι ο αράπης!». Την άλλη φορά έπαιζα live στον γάμο μιας φίλης στην Πλάκα και κουβάλαγα τα μηχανήματα για το soundcheck, όταν πετάγεται μια τύπισσα από το κέτερινγκ και λέει «μαύρη μαυρίλα πλάκωσε». Νόμιζε ότι δεν καταλαβαίνω ελληνικά. Απίστευτο!

Επειδή έκανα πάντα παρέα με ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, πίστευα ότι έτσι είναι ο κόσμος. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι αυτοί είναι η μειονότητα. Ότι στον κόσμο υπάρχει κακό μάτι, μιζέρια, γκρίνια, υπάρχουν «καρφιά» που πετάγονται με την πρώτη ευκαιρία και χωρίς λόγο, υποτιμητικά σχόλια και βλέμματα, ρατσισμός και διάκριση. Είναι απίστευτη η συμπεριφορά των ανθρώπων. Ακούς δηλητηριώδη σχόλια απλά επειδή ζορίζεται κάποιος.

• Είμαι περήφανος που μπορώ να ζω από τη μουσική. Από το 2003, που βγήκα στη γύρα, αποφάσισα να ζήσω από αυτό που αγαπάω. Με έχουν πει κάποιοι «μαϊντανό» επειδή μπορείς να με δεις παντού, αλλά ήθελα να κάνω πολλά πράγματα και εκτέθηκα πολύ: με το γκρουπ ως μπασίστας, έπαιξα με τον Πλιάτσικα, σε drum 'n' bass πάρτι, σε χιπ χοπ live, ήταν ο μόνος τρόπος όμως για να ζήσω από αυτό.

• Τους φίλους μου τους ερωτεύομαι, είναι πολύ έντονη η σχέση μου μαζί τους. Υπάρχουν άτομα που με φέρνουν στα όριά μου και θέλω να τους πλακώσω, με επηρεάζουν όμως πάρα πολύ. Υπάρχει ένα υποσυνείδητο αίσθημα του τι θα πουν, θέλω αναγνώριση από αυτούς, το μπράβο τους. Όχι από ανασφάλεια, αλλά επειδή σέβομαι τη γνώμη τους.

• Μ' αρέσει να παρατηρώ τη λεπτομέρεια, να κοιτάζω και να μεταφράζω μια κίνηση, να μπαίνω σε ένα παιχνίδι και να μεταφράζω ανθρώπινες συμπεριφορές, τη γλώσσα του σώματος. Παρατηρώ φάτσες, τον τρόπο που μιλάνε, που στέκονται, και τους κατατάσσω σε ανθρώπινες φυλές. Ακόμα κι αν δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους, εμένα μου θυμίζουν ο ένας τον άλλο, από τον τρόπο που στήνονται, από ένα ψεύδισμα, από τις εκφράσεις του προσώπου τους.

Μου αρέσει να τζαμάρω γενικότερα. Να τζαμάρω με τη σκέψη μου, να ξεφεύγω και να βλέπω πιο εσωτερικά και στη μουσική και στη ζωή. Μου αρέσει να κλέβω χαρακτηριστικά από μεγάλες προσωπικότητες, να απορροφώ στοιχεία από σπουδαίους ανθρώπους, μεγάλα πνεύματα, ανθρώπους που έχουν δουλέψει τόσο πολύ τον εαυτό τους που τους ζηλεύω.

• Μου αρέσει να δουλεύω υπό πίεση, ο πανικός, γι' αυτό και μ' αρέσει η Αθήνα. Έχει ωραία ενέργεια, ειδικά στις περιοχές γύρω απ' την Ακρόπολη υπάρχει μια αύρα κουλτούρας κι ένα vibe που σε κάνει να νιώθεις ωραία. Πλάκα, Θησείο, Μοναστηράκι, Κεραμεικός, Κουκάκι, Πετράλωνα. Μ' αρέσει να περπατάω στην Αθήνα, γιατί μισώ να περιμένω στις στάσεις.

• Με ενοχλεί που οι Αθηναίοι έχουν μια υπεροψία για τους επαρχιώτες και τους ξένους. Δεν είμαι ξένος, είμαι γέννημα-θρέμμα της Αθήνας, αλλά πολλές φορές με κάνουν κι αισθάνομαι ξένος. Με ενοχλεί η άγνοια. Με ενοχλεί που οι άνθρωποι βάζουν στόχο να φτάσουν κάπου, κι όταν φτάσουν εκεί, τελείωσε! Που δεν τους ενδιαφέρει να πάνε λίγο παραπέρα πνευματικά. Με ενοχλεί που το «μάθε, παιδί μου, γράμματα» έγινε «βγάλε, παιδί μου, λεφτά».

• Υπάρχει ευτυχία. Τη βρίσκεις μόνο όταν είσαι ευέλικτος στη σκέψη κι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Είναι πολύ σημαντική η λήθη επίσης, το να μπορείς να ξεχνάς.

• Η ζωή με έμαθε να φιλτράρω τα πράγματα, να τα περνάω από διάφορες διαδικασίες πριν καταλήξω κάπου, να σκέφτομαι, να ταξιδεύω και να προσπαθώ να βλέπω τους ανθρώπους «αλλιώς»...

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η σπουδαία επανεκκίνηση της Καμεράτα ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

Μουσική / Η συγκινητική επανεκκίνηση της Καμεράτας

Τέσσερα χρόνια, δύο νομοθετικές παρεμβάσεις, τρεις υπουργικές αποφάσεις και μία εκκαθάριση χρειάστηκαν ώστε να μπορέσει η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής να κάνει restart και να επανέλθει ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Μουσική / Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Η υποψηφιότητα ενός ξεχασμένου και μάλλον αδιάφορου κομματιού του Τζον Λένον για το βραβείο του δίσκου της χρονιάς φαίνεται να συμπυκνώνει όλη την σύγχυση και την έλλειψη σοβαρότητας που διακρίνει τον κουρασμένο μηχανισμό κύρους των Grammy.
THE LIFO TEAM
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Μουσική / Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Ο Στίλπων Νέστωρ μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους παρουσιάζουν αυτή την Πέμπτη στην Αθήνα τη νέα του δουλειά που έχει τίτλο «The Second Cloud Commission» και αποτελεί το απόγειο μιας δημιουργικής πορείας στο σύγχρονο ροκ που διανύει τέσσερις δεκαετίες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Η Ματούλα Κουστένη βουτά στα άδυτα μιας βαθιάς φιλίας, αυτής των Γιόζεφ Γιόακιμ και Γιοχάνες Μπραμς, που στηρίχτηκε στην καλλιτεχνική ιδιοφυΐα και τη χημεία αυτών των δύο μουσικών, αφήνοντας ένα μοναδικό ενθύμιο, το Κοντσέρτο για Βιολί και Ορχήστρα που υπογράφει -ποιος άλλος;- o Γιοχάνες Μπραμς.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Συναυλία Μαλερ

Μουσική / Ένας έξοχος Μάλερ του Κουρεντζή στο Μέγαρο

Ο Κουρεντζής βημάτισε αργά πάνω στο λεπτό σκοινί που συνδέει το υπαρκτό και του μαγικό, του εδώ και του επέκεινα, και με αδρές κινήσεις δεν παρουσίασε απλώς το Adagietto αλλά εξήγησε στον ακροατή κάθε του συλλαβή
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΜΠΙΔΗΣ
Νταλάρας - Παπακωνσταντίνου: Οι πρώτες φωτογραφίες από την πολυαναμένομενη συνεργασία τους

Πολιτισμός / Νταλάρας - Παπακωνσταντίνου: Οι πρώτες φωτογραφίες από την πολυαναμενόμενη συνεργασία τους

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές θα συναντηθούν επί σκηνής από τις 5 Δεκεμβρίου στο Vox σε μια θεατροποιημένη παράσταση με κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου τα οποία θα παρουσιάζει o ίδιος έχοντας τον ρόλο του αφηγητή
LIFO NEWSROOM
Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

The Review / Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

O Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο ραδιοφωνικός παραγωγός και DJ Νίκος Ζώης συναντήθηκαν στη δεύτερη μέρα του φετινού Techniques και σχολιάζουν τη βραδιά, το σετ της –ακριβοθώρητης πλέον– Charlotte de Witte και όσα είναι hot τώρα στην ηλεκτρονική σκηνή και στο αθηναϊκό nightlife.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
νταλαρας παπακωνσταντίνου

Μουσική / Γιώργος Νταλάρας και Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξανά μαζί 33 χρόνια μετά

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές ετοιμάζονται να μοιραστούν και πάλι τη σκηνή, παρουσιάζοντας μια θεατροποιημένη μουσική παράσταση με κείμενα και αφήγηση του Οδυσσέα Ιωάννου που θα αφορούν το ελληνικό τραγούδι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ