Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια γεμάτη αγάπη και σεβασμό. Μόλις αποφοίτησα απ' το Γυμνάσιο, πήγα στο ιστορικό φροντιστήριο του ζωγράφου Πάνου Σαραφιανού στην οδό Ιθάκης, για να προετοιμαστώ για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Παράλληλα, και για έναν χρόνο, ήμουν ακροάτρια στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη.
• Προσπάθησα δύο συνεχείς χρονιές να περάσω στη Σχολή, αλλά δεν τα κατάφερα. Μετά από παρότρυνση του Σαραφιανού, έφυγα για τη Ρώμη στην ηλικία των δεκαεννέα ετών, για να σπουδάσω στην Αccademia di Belle Arti. Εκεί, μετά από εξετάσεις που διήρκεσαν έναν μήνα, έγινα κατευθείαν δεκτή στο τρίτο έτος της Ζωγραφικής και της Χαρακτικής.
Από την πρώτη στιγμή που στράφηκα στην αφηρημένη ζωγραφική άρχισα να χρησιμοποιώ και γεωμετρικά σχήματα στα έργα μου. Μελέτησα σε βάθος τη σχέση γεωμετρίας-χώρου. Η μελέτη της γεωμετρίας και της προοπτικής με οδήγησε σε μια νέα αντίληψη όσον αφορά την έννοια του χώρου.
• Η Ρώμη την περίοδο 1964-65 ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα της σύγχρονης τέχνης στον κόσμο, με πολλές σημαντικές -ιστορικές πλέον- αίθουσες τέχνης. Τα εννέα χρόνια που έζησα σε αυτήν τη σπουδαία πόλη ήταν μια εμπειρία που μου άλλαξε τη ζωή.
Η επαφή με τα σπουδαία μουσεία, τα σημαντικά έργα της αρχαιότητας, ο σύγχρονος κινηματογράφος, η μοντέρνα αρχιτεκτονική και το design αλλά και η ζύμωση με τον κόσμο της σύγχρονης τέχνης μού άνοιξαν νέους ορίζοντες και άρχισα να βλέπω τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Είχα τόσα πολλά να δω, να μελετήσω, να σκεφτώ. Συνδέθηκα με Ιταλούς και διεθνείς καλλιτέχνες και ιστορικούς τέχνης με βαθιά φιλία που διατηρείται μέχρι σήμερα.
• Τα χρόνια της Ρώμης θυμάμαι ότι ήταν γεμάτα δημιουργία, ελεύθερη έκφραση και πολλή δουλειά, αρχές που μετέπειτα με συνόδευσαν και στη ζωή μου. Μέχρι σήμερα κύριο μέλημά μου είναι η δουλειά μου, η οποία απορροφά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου. Αποφοίτησα από τη σχολή με άριστα, δύο πρώτα βραβεία και τρεις διακρίσεις.
• Από την πρώτη στιγμή που στράφηκα στην αφηρημένη ζωγραφική άρχισα να χρησιμοποιώ και γεωμετρικά σχήματα στα έργα μου. Μελέτησα σε βάθος τη σχέση γεωμετρίας-χώρου. Η μελέτη της γεωμετρίας και της προοπτικής με οδήγησε σε μια νέα αντίληψη όσον αφορά την έννοια του χώρου.
Πάντα ξεκινώ από την αναγνώριση του δεδομένου χώρου και χρόνου. Εντοπίζω τα χαρακτηριστικά του τόπου, τις ιδιαιτερότητές του και μετρώ σχολαστικά τις διαστάσεις του. Στη συνέχεια αναπαράγω υπό κλίμακα τον χώρο σε τρισδιάστατη μακέτα, εμβαθύνω στην ιδέα κι ετοιμάζω σταδιακά το προσχέδιο του έργου μέχρι την τελική φάση της κατασκευής του.
• Η δουλειά μου είναι μια πορεία και μια συνεχής έρευνα και βασίζεται στην αναδημιουργία του περιβάλλοντος μέσα από τη σχέση χώρου- χρόνου. Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση ενός έργου -και με εφόδιο την εμπειρία μου από αυτό- δημιουργώ το επόμενο, ειδικά για τον νέο χώρο και τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Η μελέτη του δεδομένου χώρου και του έργου μέσα σε αυτόν με οδήγησαν σταδιακά στα τρισδιάστατα στοιχεία και στις γλυπτικές εγκαταστάσεις.
• Στα έργα-εγκαταστάσεις χρησιμοποιώ διάφορα υλικά που βρίσκω στη συγκεκριμένη περιοχή όπου στήνεται το έργο (ξύλο, κλαδιά ελιάς, πέτρες, τσιμέντο, γρανίτης, μάρμαρο, πέτρες λάβας), ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε έργου.
• Το μόνιμο έργο μου με τον τίτλο «Σεούλ - 24η Ολυμπιάδα» βρίσκεται πάνω σ' ένα ύψωμα, μέσα στο τεράστιο Ολυμπιακό Πάρκο της Σεούλ, και βασίζεται στην απεικόνιση του νοήματος της Ολυμπιακής Ιδέας. Πέτρες λάβας και όγκοι γρανίτη είναι διασκορπισμένοι στην εξωτερική όψη. Από δύο εισόδους υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης στο εσωτερικό του έργου, όπου δημιουργείται ένας νέος χώρος από κτισμένους όγκους γρανίτη και πέντε κολόνες από τσιμέντο ύψους 12 μέτρων, που συμβολίζουν τους πέντε κύκλους του σήματος των Ολυμπιακών Αγώνων.
Το έργο δημιουργήθηκε μέσα στο Ολυμπιακό Πάρκο με σκοπό να μείνει μόνιμα εκεί μαζί με 29 έργα καλλιτεχνών από διάφορες χώρες και άλλα μικρότερα γλυπτά. Αντιθέτως, το 2004, με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, τα έργα 84 καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου, τοποθετήθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλης, προσωρινά και για δύο μόνο μήνες.
• Από το 1967 επισκέπτομαι συχνά την Μπιενάλε της Βενετίας. Είναι μεγάλη τιμή και ευθύνη για μένα να συμμετέχω σε αυτήν τη διοργάνωση και να εκπροσωπώ την Ελλάδα. Το ενιαίο έργο-εγκατάσταση με τίτλο «Beyond Reform» στο ελληνικό περίπτερο στη Βενετία είναι η συνέχεια του έργου «Ελευσίνα 2010» που παρουσίασα τον περασμένο Σεπτέμβριο μέσα σε επτά κτίρια του παλαιού Ελαιουργείου στην παραλία της Ελευσίνας.
• Με αφετηρία την πόλη της Βενετίας, την ιστορία και την αρχιτεκτονική του ελληνικού περιπτέρου διαμορφώνω την εξωτερική και εσωτερική εικόνα του, έτσι που έργο και κτίσμα γίνονται ένα. Η όψη αλλάζει, οι διαστάσεις μεταβάλλονται και δημιουργείται μια διαδρομή -την οποία έχω σχεδιάσει και ορίσει- μέσα από διαδοχικές εναλλαγές υλικών, νερού, ήχου και φωτός.
• Το φως είναι πάντα κυρίαρχο στοιχείο της σύνθεσης και της δουλειάς μου. Το χρησιμοποιώ με πολλούς διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά, ανάλογα με τις ανάγκες του έργου. Στη Βενετία, στον εσωτερικό χώρο το φως έχει ξεχωριστή διάσταση, με πολλές προεκτάσεις.
• Το έργο βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με τη σημερινή ελληνική και διεθνή συγκυρία. Υποδηλώνει την ελπίδα και πιθανές διεξόδους από την κρίση. Όλο το έργο κατασκευάστηκε in situ.
• Μ' ενδιαφέρει η αίσθηση που θ' αποκομίσει ο θεατής, το μήνυμα που θα λάβει και η ερμηνεία που θα δώσει όταν βρίσκεται μέσα στο έργο- εγκατάσταση, όπου υπάρχει η συνέργεια αρχιτεκτονικής, γλυπτικής, ζωγραφικής και περιβάλλοντος.
• Το γεγονός των βανδαλισμών εις βάρος του ελληνικού περιπτέρου με λύπησε πολύ.
σχόλια