To 2008, το ιταλικό Vanity Fair ανέθεσε στον γνωστό για τη δουλειά του σε εκδηλώσεις της υψηλής κοινωνίας, Άγγλο φωτογράφο Dafydd Jones να καλύψει με τον φακό του το χλιδάτο πάρτι της Vogue Italia στο Μαϊάμι στο πλαίσιο της ετήσιας έκθεσης Art Basel Miami Beach. Κάποια στιγμή μέσα στη βραδιά, εκείνος πρόσεξε έναν άντρα που στεκόταν μόνος του και κοίταζε για ώρα το κινητό του, αδιαφορώντας για τους λαμπερούς ανθρώπους τριγύρω του. Τα smartphones μόλις είχαν κάνει τότε την εμφάνισή τους – το iPhone είχε κάνει ντεμπούτο την προηγούμενη χρονιά – στα χρόνια που ακολούθησαν όμως, ο φωτογράφος παρατήρησε το ίδιο φαινόμενο σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα στις εκδηλώσεις που τον καλούσαν να φωτογραφήσει ανά τον πλανήτη.
Παρότι οι φωτογραφίες αυτές σπανίως δημοσιεύονταν στα glossy περιοδικά με τα οποία εργαζόταν, ο Jones έπιανε τον εαυτό του να εστιάζει όλο και πιο πολύ στις εικόνες ανθρώπων που αντί να 'αλληλεπιδρούν' με άλλους θαμώνες, έμεναν κολλημένοι στο κινητό τους. «Κάποιες φορές οι άνθρωποι φαίνονται όμορφοι όταν απεικονίζονται υπνωτισμένοι από το μπλε φως της οθόνης», λέει ο φωτογράφος. «Είναι όμως συγχρόνως και θλιβερό να βλέπεις ανθρώπους να επικοινωνούν με τη συσκευή τους αντί με άλλους καλεσμένους. Με λύπη έβλεπα στο τέλος ενός πάρτι, ανθρώπους να στέκονται σε μια γωνία κοιτάζοντας το κινητό αντί να επιλέγουν με ποιον θα πάνε σπίτι».
Κάποιες από τις εικόνες αυτές συγκεντρώθηκαν στο φωτογραφικό βιβλίο του Jones με τίτλο Screen Time που μόλις κυκλοφόρησε. «Νομίζω ότι είναι σοβαρό ζήτημα», λέει ο φωτογράφος δηλώνοντας ότι ο ίδιος έχει περιορίσει την ενασχόλησή του με το κινητό σε μία ώρα το πολύ κάθε μέρα. «Δεν ήταν σκοπός μου ούτε να εκθέσω ούτε να ντροπιάσω κόσμο μ' αυτές τις φωτογραφίες. Οι άνθρωποι κοιτάζουν το κινητό τους για διάφορους λόγους – μπορεί να έχουν χαθεί και να αναζητούν οδηγίες. Θα έλεγα όμως ότι οι άνθρωποι που απεικονίζονται στα τρία τέταρτα τουλάχιστον από αυτές τις φωτογραφίες, θα έπρεπε καλύτερα να διασκεδάζουν με τον περίγυρό τους».
Με στοιχεία από το Wired
σχόλια