«Η ιστορία των Depeche Mode είναι γραμμένη από ένα χέρι που τους αγαπάει πάρα πολύ». Αυτό είχε δηλώσει ο Daniel Miller, αφεντικό της Mute Records και παραγωγός των Depeche Mode στα πρώτα τους βήματα, όταν τον ρώτησαν αν περίμενε ότι ο Dave Gahan θα τη γλίτωνε μετά την περιπέτειά του με τα ναρκωτικά το 1993, μια κομβική χρονιά στην ιστορία των Depeche Mode. Τότε, ο Dave ήταν βυθισμένος στο speedball (πρέζα και κόκα σε ένα), ο Αlan Wilder αποχώρησε από το group αφού θεωρούσε ότι ποτέ δεν πήρε το credit που του άξιζε (πιστεύω ότι είχε δίκιο - όλοι γνωρίζουν ότι ο ήχος των Depeche Mode ήταν βασικά δημιούργημα του Alan, ανεξάρτητα από το ποιος ήταν ο παραγωγός του κάθε άλμπουμ) και ο Αndy Fletcher πάθαινε νευρικούς κλονισμούς ανά δεκαπενθήμερο. Από εκείνη τη χρονιά και μετά, οι Depeche Mode μπήκαν σε μια μεταβατική περίοδο πειραματισμού μαζί με τον Τim Simenon και τον Μark Bell στα άλμπουμ Ultra και Εxciter, αντίστοιχα. Μετά από δεκαπέντε χρόνια, έχουν διανύσει μια πορεία στην οποία ήμουν πάντα παρών, όπως και στις συναυλίες τους, τουλάχιστον από μια φορά στην κάθε περιοδεία τους, από το Violator και μετά . Συνολικά δεκάξι φορές. Γύρω, οι άνθρωποι πλήθαιναν...
H συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Home House του Λονδίνου, ένα δαιδαλώδες κτίριο που καλύπτει ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο γεμάτο διαδρόμους και σκάλες που σε οδηγούν σε υγρές και σκοτεινές pub, δωμάτια ξενοδοχείου (τι σόι ξενοδοχείο θα μπορούσε να είναι αυτό δεν κατάλαβα) και άδεια γραφεία. Ευτυχώς, το δωμάτιο που μας είχαν παραχωρήσει ήταν ευήλιο. Βλέπω τον Dave. Έχει πάρει κάποια παραπάνω κιλά, αλλά εξακολουθεί να δείχνει κομψός.
Καλησπέρα. Τι κάνεις George; (σε άπταιστα ελληνικά).
Μόνο αυτές τις λέξεις έχεις μάθει τόσα χρόνια παντρεμένος με Ελληνίδα;
Ξέρω κι άλλες. Τα παιδιά μιλάνε ελληνικά στο σπίτι με τη μητέρα τους και τη γιαγιά τους. Καταλαβαίνω αρκετά. Οι λέξεις πάντως που ακούγονται συνέχεια στο σπίτι είναι «γιαγιά Στέλλα - γιαγιά Στέλλα». Πάντα άκουγα από τη γυναίκα μου πόσο δεμένες είναι οι οικογένειες στην Ελλάδα και τώρα με τη γιαγιά τους στο σπίτι το συνειδητοποίησα. Απίστευτο είναι. Η γιαγιά είναι από τη Σίκινο και ο παππούς από τη Μονεμβασιά, την οποία επισκεφτήκαμε πέρσι. Μπορώ να πω ότι είναι από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει. Στο νησί ακόμα δεν έχουμε πάει. Πάντα, όμως, είχα μία ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα, ακόμα και πριν παντρευτώ Ελληνίδα.
H περιπέτειά σου με τα ναρκωτικά ανέβασε τη δημοτικότητα του group;
Καλή ερώτηση, αν και εκείνη την περίοδο είχα τόσα πολλά προβλήματα, που ήταν το τελευταίο που σκεφτόμουν. Μετά όμως από τόσα χρόνια και με καθαρό μυαλό, πιστεύω πως ίσως και να βοήθησε. Ο κόσμος εξιτάρεται από τέτοιες καταστάσεις. Φτάνει να μην είναι μόνιμες.
Ήρθε ο καιρός να κερδίσετε και εσείς ένα Brit Award για τη συνολική προσφορά σας στη μουσική;
Σίγουρα είναι ωραίο να κερδίζεις την αναγνώριση με ένα τέτοιο βραβείο -φυσικά και δεν κατάλαβα γιατί το έδωσαν στους Pet Shop Boys, οι οποίοι μάλιστα έχουν δηλώσει ότι υπήρξαμε μεγάλη επιρροή τους, και όχι σε εμάς. Νομίζω ότι το αξίζουμε. Όποτε βρισκόμουν σε αντίστοιχα shows έλεγα: "Είμαι πολύ ευχαριστημένος που βρίσκομαι εδώ" αλλά μέσα μου πίστευα: "Θεέ μου, το show είναι χάλια".
Μπορεί σε ένα δύο χρόνια να το δώσουν και σε εσάς.
Μπορεί. Πάντως η συμπεριφορά των Βρετανών αλλάζει με τον καιρό απέναντί μας. Δεν είναι όπως παλιά που μας σνόμπαραν.
Γι' αυτό τους τιμωρήσατε και βάλατε στην Αγγλία προς μεγάλη τους έκπληξη μόνο μία μέρα της περιοδείας σας, ε;
(δυνατά γέλια). Όχι, δεν το σκεφτήκαμε έτσι... Είναι αστείο όμως. Μπορεί κάποιοι να το πάρουν έτσι.
Το νέο σας άλμπουμ Sounds Of The Universe είναι σχεδιασμένο και δομημένο για συναυλίες. Η εισαγωγή στο «Corrupt» και στο «Perfect», η γραμμή του μπάσου στο «Peace», το σκάσιμο στο «Wrong», όλα είναι για να ξεσηκώνουν τον κόσμο.
Ακριβώς. Όταν έγραφα τις φωνές στο στούντιο, έβαλα τον εαυτό μου σε μια ατμόσφαιρα συναυλίας. Προσπάθησα να γίνω ο Dave των συναυλιών και νομίζω ότι τα κατάφερα. Το «Hole To Feed» είναι το αγαπημένο μου. Τα τραγούδια έχουν ένα κινηματογραφικό συναίσθημα και αυτό θέλουμε να βγει στις συναυλίες.
Πόσα τραγούδια από το Sounds Of The Universe θα πείτε στη σκηνή;
Γύρω στα επτά. Το live θα ξεκινάει με το «Ιn Chains». Θα είναι εκπληκτικό... Λίγο δραματικό άνοιγμα, αλλά θα κάνει μεγάλη εντύπωση. Ο Αndy που είναι και πάλι ο σκηνοθέτης των συναυλιών μας μάς το εξήγησε λίγο και ακούγεται ωραίο.
Κάποιο τραγούδι από τα παλιότερα που έχετε καιρό να παίξετε; Το «Strange Love» για παράδειγμα;
Ο Βen (Hillier) δουλεύει πάνω σε live εκδοχές του «Master And Servant» και του «Strange Love», αν αυτό σε ικανοποιεί. (γέλια και πάλι)
Το «Precious» είχε διαρρεύσει λίγο πριν από την κυκλοφορία, δημιουργώντας μεγάλο θόρυβο γύρω από το νέο άλμπουμ. Τώρα συμβαίνει το ίδιο με το «Fragile Tension». Μήπως είναι κάποιο εμπορικό κόλπο της EMI;
Όχι, γιατί η εκτέλεση του «Fragile Tension» είναι ντέμο και διέρρευσε από τους ΜGMT, όταν τους το στείλαμε να κάνουν remix. Αποδείχτηκε στην πορεία. Στείλαμε σε αρκετούς ανθρώπους να κάνουν remixes. Ποτέ δεν στέλνουμε τα multi tracks, αλλά μια πρώτη εκδοχή του κομματιού. Κάποιος λοιπόν από τους ΜGMT άρχισε να στέλνει το κομμάτι από δω κι από εκεί.
Η ΕΜΙ στέλνει τα άλμπουμ των Depeche Mode με διάφορα ψευδώνυμα για να μην υπάρχουν διαρροές. Έτσι,οιDepeche Mode γιατοPlaying The Angel μετονομάστηκανσεBlack Swarm καιγιατοSounds Of The Universe σεTea And Bisquits. Σημαίνουν κάτι αυτά τα ονόματα ή είναι απλά τυχαία;
«Black Swarm» ονομάζει ο Martin μια ομάδα σκληροπυρηνικών οπαδών από την ανατολική Ευρώπη που μας ακολουθούν όπου και να παίζουμε και φοράνε μόνο μαύρα. Το Tea And Bisquits δεν σημαίνει κάτι, αν και τώρα που το λες, θα ρωτήσω το Μartin.
Δεν θα έπρεπε να μποϋκοτάρετε τη συναυλία στο Ισραήλ για τον πόλεμο στην Παλαιστίνη;
Πιστεύεις πως θα έπρεπε;
Ναι...
Το σκεφτήκαμε αλλά το κάναμε στην προηγούμενη περιοδεία. Ήταν να παίξουμε σε ένα μεγάλο πάρκο. Σαράντα χιλιάδες άνθρωποι είχαν ήδη αγοράσει εισιτήρια. Για φαντάσου να ερχόταν κάποιος τύπος γεμάτος εκρηκτικά και να έσκαγε μέσα στον κόσμο... Θα γινόταν κόλαση. Δεν μπορούσαμε να πάρουμε αυτό το ρίσκο και γι' αυτό το λόγο είπαμε να μην παίξουμε. Το ξανασκεφτήκαμε και για φέτος. Δεν θέλουμε όμως να μπλέξουμε τη μουσική με την πολιτική. Έτσι κι αλλιώς η κατάσταση εκεί είναι ίδια επί δεκαετίες. Δεν μπορείς να τους απομονώσεις. Η μουσική είναι για να ενώνει τον κόσμο και αν καταφέρνεις να περνάς και κάποια μηνύματα αυτό είναι το ιδανικό. Πιστεύεις ότι στην Αθήνα θα έχει πάλι τόσο πολύ κόσμο;
Νομίζω ναι. Ήταν έκπληξη για εσάς η παρουσία 25.000 fan στην Αθήνα; Για την Didi ήταν σίγουρα...
Ούτε κι εμείς περιμέναμε τόσο κόσμο στην Αθήνα, αλλά οι Depeche Mode έχουν μεγάλη δυναμική. Έχουμε live κοινό που δεν μπορεί να φανταστεί ο κόσμος. Έχουν ηρεμήσει τώρα τα πράγματα στην Αθήνα μετά τα επεισόδια;
Ναι. Πιστεύεις ότι η επανάσταση θα έρθει από δεκαεξάχρονα που δεν έχουν μπει ακόμα στη ρουτίνα της ζωής (δουλειά, οικογένεια) και στην πραγματικότητα δεν έχουν και τίποτα να χάσουν;
Ο δεύτερος γιος μου είναι δεκάξι και βλέπω τις ανησυχίες του.Μακάρι κάποιος να ξεσηκωθεί και να αλλάξει τον κόσμο.
Θα τον εμπόδιζες να βγει στο δρόμο, να διαδηλώσει και να αντισταθεί;
Eίναι υπεύθυνος για τη ζωή του και από εμένα είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θεωρεί αυτός σωστό. Φυσικά και δεν θα τον εμπόδιζα. Θα με ενοχλούσε, αν σε μια τέτοια εξέλιξη παρέμενε αδρανής.
Ποιο είναι το μυστικό των Depeche Mode για την επιτυχία των δίσκων τους μετά από τριάντα χρόνια από το σχηματισμό τους σε γκρουπ, τη στιγμή μάλιστα που άλλα συγκροτήματα, πιο μεγάλα από εσάς στη δεκαετία του '80, σήμερα ενώνονται και πάλι για μερικές συναυλίες;
Το μυστικό είναι ότι ποτέ δεν νιώσαμε μέρος καμίας σκηνής. Θα μπορούσαμε να είμαστε γκρουπ και των ‘90s ή των ‘00''s με την ίδια ευκολία που μας βάζουν στο τσουβάλι με τα γκρουπ των ‘80s. Από την αρχή θέλαμε να κάνουμε με αξιοπρέπεια τη δουλειά μας. Δεν ξεπουληθήκαμε όπως κάποιοι άλλοι, αντέξαμε και δεν απογοητεύσαμε ποτέ τους οπαδούς μας και, το κυριότερο, διασκεδάζαμε με ό,τι κάναμε. Ο Daniel μας άφηνε πάντα να πειραματιζόμαστε και να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Είχαμε απόλυτη ελευθερία.
Τώρα που υπογράψατε στην ΕΜΙ αλλάζει κάτι;
Δεν ξέρουμε ακόμα. Η ΕΜΙ μας έδειξε ότι πιστεύει πολύ σε ‘μας. Το διαφορετικό τώρα είναι ότι τόσα χρόνια συνεργαζόμαστε με συγκεκριμένους, με τους ίδιους ανθρώπους και τώρα αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Γενικά, αλλάζουν πολλά στη μουσική. Παλιά ήμασταν έξι άνθρωποι, κάναμε ένα ραντεβού και κανονίζαμε τα πάντα. Τώρα πρέπει να ρωτάμε άλλον για το Ίντερνετ, άλλον για το merchandise, άλλον για το μάρκετινγκ, άλλον για τις πωλήσεις, έχουμε έξι επτά λογιστές ο καθένας μας. Mε την ΕΜΙ έχουμε συμβόλαιο για ένα δίσκο και μετά βλέπουμε.
σχόλια