ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ. Άλλωστε, το ρεπορτάζ μου με οδηγούσε για γευσιγνωσία κάθε βράδυ και σε άλλο εστιατόριο.
Πολλές οι σκέψεις, τρέχουν με φοβερή ταχύτητα στο μυαλό μου. Να κρατήσω ημερολόγιο, όπως έκανα στο δημοτικό; Το ανακάλυψα στο παιδικό μου δωμάτιο, το είχε φυλαγμένο ο πατέρας μου μαζί με ζωγραφιές μου, τετράδια εκθέσεων... Πρόσφατα βρέθηκα αντιμέτωπη με όλες αυτές τις αναμνήσεις, όταν θέλησα να αναμορφώσω τον χώρο.
Είμαι άνθρωπος αισιόδοξος. Θέλω να γράφω για τη χαρά της ζωής. Η λέξη «πανδημία» με τρομάζει. Ποτέ δεν συμπάθησα τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, στις οποίες ο πλανήτης μας απειλείται. Και τώρα βρίσκομαι να ζω σε μια τέτοιου είδους ταινία.
Όμως, οι μπλε αποχρώσεις του ουρανού, ο ήλιος που βουτά στη θάλασσα και βάζει φωτιά με απίθανα μενεξελί χρώματα με ηρεμούν. Έχω χρόνο, επιτέλους, να βυθιστώ σε αυτή την ομορφιά. Δεν τρέχω να φωτογραφίσω με το κινητό. Αυτή η μαγεία αποτυπώνεται μόνο στο μυαλό και στην ψυχή μου.
Τηλεφωνώ σε φίλους και τους εμψυχώνω. Τους λέω αστεία. Θέλω να γελούν. Τους προτείνω εύκολες συνταγές ώστε να μαγειρέψει όλη η οικογένεια μαζί και να το διασκεδάσουν. Είναι ευκαιρία να ανακαλύψουν την ομορφιά της μαγειρικής και να έρθουν πιο κοντά.
Οι πρώτες ημέρες στο σπίτι ήταν δύσκολες. Δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς φτάσαμε σε αυτά τα αχαρτογράφητα νερά. Προσπαθώ να επεξεργαστώ τι μας συμβαίνει. Γιατί; Πρέπει να αντιμετωπίσουμε μια παγκόσμια απειλή. Είναι τρέλα!
Μου αρέσει να βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου ευχαριστημένους και χαμογελαστούς και η χαρούμενη διάθεση προκύπτει πάντα γύρω από ένα τραπέζι, πίνοντας και τρώγοντας. Τώρα, η οικειότητα που επιθυμώ έχει χαθεί. Τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης είναι αναγκαία. Νέος τρόπος ζωής. Εύχομαι μόνο για όσο χρειαστεί, μέχρι να ξεπεραστεί ο κίνδυνος.
Η τεχνολογία, ευτυχώς, είναι σύμμαχός μας. Μπορώ να επικοινωνώ με FaceTime με τον άνδρα μου, που είναι αναγκαστικά μακριά για δουλειά. Συντροφεύουμε ο ένας τον άλλον στο δείπνο του, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας μέσα από την οθόνη του κινητού. Μοιραζόμαστε την ανησυχία μας, γελάμε, ανταλλάσσουμε σκέψεις, λέμε προστατευτικά λόγια ο ένας στον άλλον, μέσω της οθόνης.
Τηλεφωνώ σε φίλους και τους εμψυχώνω. Τους λέω αστεία. Θέλω να γελούν. Τους προτείνω εύκολες συνταγές ώστε να μαγειρέψει όλη η οικογένεια μαζί και να το διασκεδάσουν. Είναι ευκαιρία να ανακαλύψουν την ομορφιά της μαγειρικής και να έρθουν πιο κοντά. Να κάνουν καινούργια πράγματα. Τώρα έχουν χρόνο. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας.
Τακτοποιώ τη βιβλιοθήκη μου. Επιτέλους! Τακτοποιώ και τις σκέψεις μου. Παρακολουθώ ταινίες, νέους καλλιτέχνες που προσφέρουν online ψυχαγωγία και χαρά. Αντλώ τα θετικά και παίρνω δύναμη. Η ζωή θα συνεχιστεί. Θα συνεχιστεί με νέο τρόπο.
Τι με τρομάζει; Όταν βρέθηκα στο σούπερ μάρκετ για τα αναγκαία αισθάνθηκα τον διπλανό μου σαν απειλή. Πρωτόγνωρο. Ίσως γιατί κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν ακολουθούν τα αναγκαία μέτρα. Κάποιοι συνάνθρωποί μας χρειάζονται χρόνο για να νιώσουν υπεύθυνοι. Ο χρόνος, όμως, δεν είναι με το μέρος μας. Οφείλουν άμεσα να πειθαρχήσουν.
Γεμίζω την κούπα μου με ζεστό χαμομήλι κάθε βράδυ. Με ηρεμεί, με χαλαρώνει. Η ζωή είναι συναρπαστική. Η ζωή μάς δοκιμάζει κι εμείς οφείλουμε να κρατήσουμε τον φόβο μακριά από την ψυχή μας. Να εστιάσουμε στην ομορφιά της ζωής, στη δημιουργία, στην αγάπη, στη συντροφικότητα, στην επικοινωνία. Να απολαμβάνουμε την κάθε ημέρα, γιορτάζοντας τη ζωή με τραγούδια, νόστιμα φαγητά, βιβλία αγαπημένα και αισιοδοξία.
σχόλια