Πώς είναι να κυκλοφορείς ένα άλμπουμ μέσα στην πανδημία και στη γενική καραντίνα; Αρκετά μεγάλα ονόματα ακύρωσαν τις προγραμματισμένες κυκλοφορίες τους τις τελευταίες μέρες, βλέπε Lady Gaga, HAIM κ.ά.
Από την άλλη μεριά, αρκετοί δεν πτοήθηκαν. Ο Weeknd ήταν ανάμεσα σε αυτούς. To «Αfter Hours», το τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ του, κυκλοφόρησε στις 20 Μαρτίου και ο Abel Tesfaye, όπως είναι το κανονικό του όνομα, το αφιέρωσε σε έναν φαν του, τον Lance, που πέθανε το βράδυ πριν από την κυκλοφορία (από τι άραγε;).
Με τρία εξαιρετικά singles, τα «Ηeartless», «Blinding Lights» και το «In your eyes», το ένα καλύτερο από το άλλο, και μια σειρά από τηλεοπτικές εμφανίσεις που θύμισαν τις εποχές του Michael Jackson, ήταν με διαφορά ένας από τους πιο αναμενόμενους δίσκους του 2020, ίσως ο πιο αναμενόμενος. Εκεί ο Tesfaye εμφανιζόταν αινιγματικός και αλλαγμένος. Δεν λάνσαρε πια το τεράστιο σήμα-κατατεθέν του, το κούρεμα αλά Μπασκιά, αλλά ένα κοντό άφρο. Φορούσε κόκκινα σακάκια και τεράστια κοκάλινα γυαλιά, είχε αφήσει μουστάκι και είχε ένα ματωμένο τσιρότο πάνω στη σπασμένη μύτη του ‒ έμοιαζε περισσότερο με καρικατούρα.
Δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις πολλούς καλλιτέχνες αισθησιακούς, ο Weeknd όμως είναι σίγουρα ένας από αυτούς. Η φωνή του έχει ακριβώς τη χροιά και τον τόνο που μπορούν να σε κάνουν να κοκκινίσεις και αυτό είναι ένα σπάνιο χάρισμα, ειδικά τον 21ο αιώνα που τα έχεις δει και ακούσει όλα.
To «After Hours» πραγματοποιεί όσα υπόσχεται και ανά στιγμές ξεπερνά τις προσδοκίες. Εκτός από τα τρία hits, κρύβει κι άλλες μικρές εκπλήξεις που κεντρίζουν το ενδιαφέρον ακόμη και του πιο απαιτητικού ακροατή. Άνετα μπορεί να θεωρηθεί σημαντικό στη δισκογραφία του 30χρονου Καναδού.
Ο Weeknd είναι ένας από τους καθοριστικότερους μουσικούς της νέας γενιάς. Από τότε που πρωτοσυστήθηκε στον κόσμο με το «House of Balloons» ξεχώρισε για τον ήχο του και τον φουτουριστικό τρόπο που προσέγγιζε το R&B, σαμπλάροντας ραπ με ποστ πανκ αριστουργήματα του παρελθόντος και γράφοντας ξαναμμένους στίχους που περιέγραφαν γαργαλιστικά την εξάρτησή του από διάφορες ουσίες και one-night stands με εντυπωσιακές γυναίκες. Δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις πολλούς καλλιτέχνες αισθησιακούς, ο Tesfaye όμως είναι σίγουρα ένας από αυτούς. Η φωνή του έχει ακριβώς τη χροιά και τον τόνο που μπορούν να σε κάνουν να κοκκινίσεις και αυτό είναι ένα σπάνιο χάρισμα, ειδικά τον 21ο αιώνα που τα έχεις δει και ακούσει όλα.
Δυστυχώς, ο ίδιος δεν κατάφερε να πετύχει ποτέ αυτού του είδους την κορύφωση στα επίσημα άλμπουμ του. Στα «Kiss Land», «Beauty behind the madness» και «Starboy» μπορεί να συνεργάστηκε με κορυφαίους στο είδος τους, όπως ο Sébastien Tellier, οι Daft Punk και ο Kanye West, και μπορεί να έβγαλε μια σειρά από αξέχαστα τραγούδια, αλλά ως συνολικές προσπάθειες ήταν άνισα και εφήμερα.
Στο «After Hours» ξαναβρίσκει την απαραίτητη συνοχή και συνάφεια, τα βασικά συστατικά ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ και τη χρυσή τομή που ενώνει το mainstream με τον πειραματισμό και τις lo-fi καταβολές του. Το συναίσθημα που δημιουργεί είναι μια έντονη νοσταλγία όχι για ένα μακρινό παρελθόν, όπως εύλογα θα περίμενε κανείς, αλλά για την πρώτη φορά που άκουσες τη μουσική του και γοητεύτηκες από το ηχητικό του σύμπαν. Είναι ίσως η καλύτερη δουλειά του από την εποχή των mixtapes του.
Το 2012 αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή στην καριέρα του Tesfaye. Ήταν η στιγμή που πέρασε από την αφάνεια των μικρών κλαμπ της Νέας Υόρκης στο mainstream και αναγνωρίστηκε διεθνώς. Τότε ακόμα υπέγραφε στο YouTube ως «xo», που στην αργκό του Διαδικτύου μπορεί να σημαίνει «φιλί» και «αγκαλιά» αλλά και ecstacy και oxycodone, τις ουσίες στις οποίες ήταν εθισμένος. Αυτό το μεσοδιάστημα αποτυπώνεται στην ταινία των αδερφών Safdie, «Uncut Gems», όπου παίζει για λίγα λεπτά τον εαυτό του, περιγράφοντας τη ριψοκίνδυνη ζωή που έκανε τότε, σνιφάροντας κοκαΐνη στις τουαλέτες των κλαμπ και ξελογιάζοντας περιστασιακές φαν.
Δεν γνωρίζω αν ήρθε εκεί σε επαφή με τον Daniel Lopatin και τον Metro Booming, με τους οποίους συνεργάζεται στο «After Hours». Ο Lopatin ήταν υπεύθυνος για το καταπληκτικό ηλεκτρονικό σάουντρακ και ο Metro Booming έκανε ένα μικρό cameo στο φιλμ. Στο άλμπουμ συμμετέχουν επίσης ο Kevin Parker των Tame Impala, ενώ πίσω από την παραγωγή είναι ένας μακροχρόνιος συνεργάτης του, ο Illangelo. Στην deluxe έκδοσή του υπάρχουν remixes από τους Blaze, τους Chromatics και τους Lil Uzi Vert. Το άλμπουμ έχει 14 κομμάτια και διαρκεί σχεδόν μία ώρα.
The Weeknd - In Your Eyes (Official Video)
Το κόνσεπτ και η αισθητική του έχουν κινηματογραφικό χαρακτήρα. Μιλάει για το τέλος μιας σχέσης (μάλλον με το μοντέλο Bella Hadid, που είναι και η πιο πρόσφατη πρώην του) και για το ότι η διασημότητα και τα λεφτά δεν φέρνουν απαραίτητα την ευτυχία. Ο μηδενισμός, ο ναρκισσισμός και ο μισογυνισμός που βγάζει τον χρωματίζουν ως τον κακό της υπόθεσης. Στο gore βίντεο του «In your eyes» ο χαρακτήρα που υποδύεται τελικά είναι ένας σχιζοφρενής δολοφόνος που κυνηγάει το επόμενο θύμα του μέσα σε ένα κλαμπ, αλλά τελικά βρίσκει ζοφερό τέλος όταν η κοπέλα τον αποκεφαλίζει και χορεύει κρατώντας θριαμβευτικά το κεφάλι του την υπόλοιπη νύχτα.
Οι στίχοι είναι, όπως πάντα, σεξουαλικά φορτισμένοι, χωρίς να λείπουν οι αναφορές στα ναρκωτικά: από σεξ στο στούντιο μέχρι βαριές, σκοτεινές εξομολογήσεις, όπως το ότι αν πεθάνει από υπερβολική δόση, θα ήθελε μαζί του το αντικείμενο του πόθου του.
Παραλίγο να στραβοκαταπιώ όταν στο «Snowchild» τον άκουσα να τραγουδάει: «She like my futuristic sounds in the new spaceship / Futuristic sex, give her Phillip K. Dick». Δεν μπορείς να πας πιο Weeknd από κει.
Παρότι ο Lopatin συμμετέχει επίσημα σε τρία μόνο κομμάτια, τα επικά ambient ηχοχρώματα που δημιουργεί είναι διάχυτα στο «After Hours», που ως ήχος δανείζεται στυλιστικά περισσότερο από τα επιβλητικά συνθεσάιζερ σάουντρακ των '80s. Μοιάζει σαν μαζί με τον Tesfaye να γυρίζουν πίσω στο χρόνο και να αναπλάθουν μουσικά θέματα σαν του Pino Donaggio για το «Body Double» του Brian De Palma.
Η καταπληκτική χημεία μεταξύ τους γίνεται ξεκάθαρη στο «Scared to live». Πατάνε «ξεδιάντροπα» πάνω στο «Your Song» του Elton John και πραγματικά μεγαλουργούν σε ένα κομμάτι που αποκλείεται να σε αφήσει ασυγκίνητο.
The Weeknd - «Scared To Live» (Live on Saturday Night Live / 2020)
Μεταξύ αστείου και σοβαρού κάποιος σχολιάζει κάτω από το βίντεο στο YouTube: «Α, ναι, θυμάμαι αυτό το τραγούδι. Ήταν 2020 και ολόκληρος ο κόσμος είχε αποτρελαθεί λόγω του κορωνοϊού, τότε γνώρισα τη μητέρα σου μέσα σε ένα νοσοκομείο...».
Στην πραγματικότητα, βρέθηκαν και κάποιοι που δεν είδαν με καλό μάτι την κίνηση του Weeknd να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με θέμα το πόσο μισεί τη ζωή του και τον εαυτό του σε καιρό παγκόσμια κρίσης.
Είναι ίσως η χειρότερη στιγμή που θα μπορούσε να βγει επειδή η ατμόσφαιρα του άλμπουμ δεν είναι ανάλογη της εποχής. Και καταλαβαίνεις απόλυτα για ποιον λόγο η Lady Gaga, π.χ., αποφάσισε να αναστείλει την κυκλοφορία του «Chromatica». Πώς μπορείς να βγάλεις έναν χορευτικό δίσκο όταν όλα τα κλαμπ έχουν κλείσει για να προστατέψουν τον κόσμο από τη διάδοση ενός επικίνδυνου ιού;
Πάντως, είναι κάπως υπερβολικοί στο «Vulture» όταν γράφουν: «Εν τω μεταξύ, καθώς ο Abel επιλέγει να παίξει την περσόνα του αγοριού που παρτάρει, το Βέγκας κλείνει. Τα φώτα δεν θα μπορούσαν να είναι λιγότερο εκτυφλωτικά και το χανγκόβερ του φαίνεται μίζερο μπροστά στο πέρασμα του ιού. Και ένα ηλεκτρονικό ανεβαστικό κομμάτι σαν το "Heartless" δεν θα μας γιατρέψει. Ξέρετε τι θα μας γιατρέψει; Η απομόνωση και η εσωστρέφεια – όλα αυτά για τα οποία κάποτε είχε διακριθεί». Τα τραγούδια αυτά, όμως, κυκλοφόρησαν πριν από την πανδημία και ο δίσκος έχει περισσότερες slow tempo στιγμές από εξάρσεις.
Στην τελική, το «After Hours» μπορεί να μη σε ταξιδεύει ή να σε κάνει να εκτονώνεσαι όσο οι πρώιμες δουλειές του, λειτουργεί όμως ιδανικά τις άγρυπνες και μουντές μικρές ώρες της νύχτας, όταν τα συναισθήματά σου διογκώνονται και δεν υπάρχει ουσιαστική διαφυγή. Γι' αυτές έχει γραφτεί άλλωστε, το φωνάζει και ο τίτλος!
The Weeknd - Blinding Lights
