Διαπιστώσατε κάποιο κενό στα εκπαιδευτικά συγγράμματα και γράψατε αυτούς τους τόμους;
Δίδαξα Φυσική σε μαθητές-υποψήφιους φοιτητές 41 ολόκληρα χρόνια. Στα Τετράδια Φυσικής καταθέτω την εμπειρία μου αλλά και την πρότασή μου για το τι θα μπορούσε -κι έπρεπε-, κατά τη γνώμη μου, να διδάσκεται στο λύκειο. Εμμέσως είναι και πρόταση για επαναφορά του τρόπου των εισαγωγικών εξετάσεων στα προ του 1978. Σ’ ένα τέτοιο σύστημα η δουλειά στο σχολείο θα είχε την καθοριστική βαρύτητα, ενώ η όποια φροντιστηριακή υποστήριξη δεν θα μπορούσε να έχει την περιπτωσιολογική τακτική του «πιάνω» τα θέματα, αλλά την ουσιαστική βοήθεια στους μαθητές όσον αφορά την ανάπτυξη των συλλογιστικών τους ικανοτήτων. Ξεκίνησα τη συγγραφή των Τετραδίων Φυσικής για τους λόγους που προανέφερα και όχι γιατί διαπίστωσα κάποιο κενό στα εκπαιδευτικά βιβλία. Εξάλλου, τότε κυκλοφορούσαν ακόμη τα συγγράματα των Μάζη, Αλεξόπουλου και άλλων, που σε δυο ή τρία βιβλία περιελάμβαναν όλη τη Φυσική. Σήμερα, όμως, τέτοιες γενικές Φυσικές είναι μόνο κάποιες μεταφράσεις ξένων συγγραμάτων (όπως των Halliday-Resnik, Young, Alonso- Finn), που χρησιμοποιούνται κυρίως απ’ τους φοιτητές. Δεν αισθάνομαι ότι «ήρθα» να καλύψω κάποιο κενό ή ότι έκανα κάτι το ιδιαίτερο ή το μοναδικό. Νομίζω, όμως, πως και δέκα ακόμη παρόμοια συγγράμματα να κυκλοφορούσαν, εγώ θα κατέθετα τις δικές μου προσεγγίσεις.
Θα ήταν προσβλητικός ο όρος «λυσάρι»; Και αν ναι, πού διαφέρουν τα «Τετράδια» από ένα κοινό λυσάρι;
Το «λυσάρι» είναι ένα χρήσιμο βοήθημα όταν είναι γραμμένο σωστά και χρησιμοποιείται από τον μαθητή επικουρικά. Όταν, όμως, ο μαθητής το χρησιμοποιεί για ν’ αντιγράψει τις λύσεις των ασκήσεων για το σχολείο, όλα είναι λάθος. Δεν νομίζω ότι τα Τετράδια Φυσικής θα μπορούσαν με οποιαδήποτε λογική να χαρακτηρισθούν «λυσάρια».
Γιατί διαλέξατε τον χειρόγραφο τρόπο να τ’ αποδώσετε, τη στιγμή που όλα γράφονται στον υπολογιστή;
Προσωπικά, μου αρέσει το χειρόγραφο κείμενο και το έχω συνηθίσει. Όταν, μάλιστα, είναι καλογραμμένο και καλοσχεδιασμένο, δεν νομίζω ότι απωθεί ως εικόνα ή δυσκολεύει την ανάγνωση. Από την άλλη, όσο κι αν φαίνεται περίεργο για έναν φυσικό, δεν κάθισα ποτέ να μάθω να χειρίζομαι ηλεκτρονικό υπολογιστή. Οπότε, αν τα Τετράδια Φυσικής γράφονταν διαφορετικά, θα έπρεπε να γραφούν από άλλους. Αυτό, όμως, θα με δυσκόλευε ιδιαίτερα στην παρακολούθησή τους και στις διορθώσεις τους, αφού ο διαθέσιμος χρόνος μου (στα φροντιστήρια δουλεύουμε πολλές ώρες) ήταν περιορισμένος και οι ώρες του «δύσκολες».
Γιατί να τα διαβάσει κάποιος που δεν πάει σχολείο;
Όταν τα έγραφα είχα στον νου μου (ως φανταστικούς αναγνώστες) τους «απαιτητικούς» μαθητές, υποψηφίους θετικών επιστημών, πρωτοετείς φοιτητές αντίστοιχων σχολών και συναδέλφους μου φυσικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Κάποιοι γνωστοί μου, έξω απ’ τον προαναφερθέντα «χώρο», που διάβα- σαν κάποιο απ' τα Τετράδια, μου είπαν -ελπίζω όχι μόνο από ευγένεια- ότι το βρήκαν ενδιαφέρον. Ζούμε σ’ ένα περιβάλλον απίθανων τεχνολογικών εφαρμογών που έχουν ως αφετηρία την αναγνώριση των αιτιοκρατικών χαρακτηριστικών των φυσικών φαινομένων και νομίζω ότι η γνώση των βασικών νομοτελειών της Φυσικής σε κάνει να αισθάνεσαι κάποια οικειότητα μαζί τους. Βεβαίως, το τι θα μπορούσε να «κερδίσει» κάποιος απ’ την ανάγνωση αυτών των Τετραδίων εξαρτάται προφανώς και απ’ την αντίστοιχη παιδεία που ήδη κατέχει.
σχόλια