» Ταmasterclasses στο ΦεστιβάλΘεσσαλονίκης έκλεισαν με την παρουσίακαι την ομιλία του Τζιμ Γιαννόπουλου,του προέδρου της Fox. Κυριακήπρωί, και οι φεστιβαλικοί θαμώνεςκοιμόντουσαν μετά τα μπουζούκια τηςπροηγουμένης βραδιάς. Δεν κατάλαβανπως ο Γιαννόπουλος ήταν ο πιο υψηλόςκαλεσμένος του φεστιβάλ και δεν μπήκανστον κόπο να προσέλθουν μαζικά. Δεναντιλήφθηκαν προφανώς πως είναι έναςαπό τους δυο τρεις πιο ισχυρούς άνδρεςτου Χόλιγουντ και, προς μεγάλη μουέκπληξη, βρήκε χρόνο να έρθει στηνΕλλάδα, σε μια περίοδο εξαιρετικάπιεσμένη.
» ΟΓιαννόπουλος είναι ένα εξέχον δείγμαδημιουργικά διχασμένης προσωπικότητας.Ως Έλληνας που αγαπάει το σινεμά απ'όποια γωνιά της χώρας κι αν προέρχεται,ακούει και αντιλαμβάνεται τι σημαίνεινα μένεις στο μικρό σου τόπο και ναπαλεύεις να κάνεις μια ταινία, να βρειςτο κοινό σου, να εισακουστείς από τουςχρηματοδότες, να περιμένεις στις κρατικέςουρές για ψίχουλα, να αφηγείσαικινηματογραφικές ιστορίες με το βάροςτης καταγωγής και του παρελθόντος - τουέχει αρέσει ιδιαίτερα το ντοκιμαντέργια τη Ζαχάρω. Ως Αμερικανός όμως πουδουλεύει σε μια βιομηχανία ρεαλιστικώνονείρων, δεν μπορεί να κάνει τίποτε γιατο ελληνικό σινεμά, τίποτε τουλάχιστονμε τη μορφή ρουσφετιού ή χάρης, καθώςούτε να αρνηθεί ούτε να προσπεράσειμπορεί τις αντιξοότητες που συναντάειμια φτωχή κινηματογραφία πάνω στιςπαγιωμένες συνήθειες του μεγάλου κοινού- τους υπότιτλους, την τεχνολογία, τηνεντοπιότητα και το ανεπεξέργαστοταλέντο, αν κα το τελευταίο δεν τοομολογεί. Προπαγανδίζει τη Foxκαι καλά κάνει, αφού αυτή είναι η δουλειάτου. Για όσους έχουν τη διάθεση να τονακούσουν, όμως, προπαγανδίζει επίσης,χωρίς διδακτισμό, έναν τρόπο σκέψηςπολύ πρακτικό και σεμνό, όπως αρμόζειστη θέση του, που προδίδει τις αρετέςπου τον οδήγησαν σταθερά στην κατάληψητου Έβερεστ του εταιρικού Χόλιγουντ,και μάλιστα υπό τις ευλογίες του πολιτικάαντίθετα αφεντικού του, του ΡούπερτΜέρντοκ: πολλά μικρά βήματα με ενδιάμεσακαίρια άλματα, γνώση αριθμητικής,διεύθυνση ανθρώπων με ταλέντο, έγνοιαγια τον ισολογισμό εμπορικότητας μεκαλλιτεχνικό προφίλ, θερμός εναγκαλισμόςμε την ευρύτερη έννοια της ψυχαγωγίας,έλλειψη ενοχής για τα γούστα του κόσμου,συνεχή ενημέρωση για το παγκόσμιοσινεμά, αδιάκοπη επαφή με τα ταλένταπου φέρνουν τα λεφτά σε ένα στούντιο,επίγνωση και παραδοχή των λαθών του.Δεν είναι ο πιο ρηξικέλευθος από τουςmanager που κυκλοφορούν αυτήτη στιγμή. Εν τούτοις, είναι ο μόνος πουεπιδεικνύει τόσο ανεπιτήδευτημεθοδικότητα, με ραφές που δεν φαίνονταικαι επαγγελματισμό που εξατμίζεταιστον ενθουσιασμό ενός σινεφίλ.
» Δόθηκαν και τα κρατικά. 8 πήρε ο Γκρέκο.Το περιμέναμε, δεν μπορούσε να γίνει κιαλλιώς. Αν αναρωτιέστε γιατί δε βραβεύτηκεο Μπότο στο δεύτερο ρόλο και τα κοστούμιατης ταινίας, είναι επειδή ανήκουν σεξένους και στην Ελλάδα βραβεύουμε μόνοΈλληνες βάσει του κανονισμού. Ευτυχώςπου το πήρε ο Άρης Σταύρου στη φωτογραφία.Για τον Νικ Άσντον δεν θα ετίθετο δίλημμα:ο Γιώργος Συμεωνίδης από τη Διόρθωσητου Θάνου Αναστόπουλου έδωσε την ερμηνείατου φεστιβάλ, σε όλες τις κατηγορίες.
» Τώρα,αν πρέπει να διαλέξω και την ταινία τουφεστιβάλ, αυτή θα πρέπει να είναι, μακράν,το Μυστικά και Ψέματα, το ντοκιμαντέρτου Σταύρου Στάγκου για το πολιτικόέγκλημα σε βάρος των απλών πολιτών τουΜποπάλ, μετά το ολέθριο ατύχημα πουκόστισε χιλιάδες ζωές πριν από χρόνια.Για την ταινία έγραψα τον περασμένοΜάρτιο στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Είναιπλήρης, υπαινικτική, δεν έχει τίποτε ναζηλέψει από αντίστοιχες που πάνε γιαΌσκαρ ή βραβεύονται σε διεθνή φεστιβάλ.
» Γιατην ποιότητα της φετινής μας παραγωγής,νομίζω πως ταιριάζει καλύτερα στο τεύχοςτης LifO για την ανασκόπηση.Ανασκολοπισμός, ίσως.
σχόλια