Οι γυναίκες αναλαμβάνουν παραδοσιακά πολύ δύσκολες δουλειές. Συνήθως αυτές (και μετανάστες) κάνουν επαγγέλματα φροντίδας. Το ξεσκάτισμα των γέρων και των μωρών, την περιποίηση των ασθενών, το καθάρισμα των δρόμων, το ξεβρόμισμα των σπιτιών μας, τον εμβολιασμό μας, τη χορήγηση φαρμάκων, τη νοσηλεία μας, τις ιατρικές εξετάσεις. Βαριές δουλειές, εντελώς απαραίτητες. Πόσο μάλλον τώρα.
Τα επαγγέλματα αυτά, με εξαίρεση αυτό της γιατρού, δεν έχουν κύρος σε μια ανδροκρατική κοινωνία για διάφορους λόγους (υπάρχουν πολλές μελέτες για το θέμα). Οι φροντιστές και οι επαγγελματίες της μέριμνας περιποιούνται τους αδύναμους (όλοι μπορεί να γίνουμε κάποτε), αλλά υποαμείβονται και δεν θεωρούνται πρότυπα. Ζούμε σ' έναν ευάλωτο κόσμο. Επιμένουμε, ωστόσο, να αγνοούμε αυτούς που μας φροντίζουν. Νοσηλεύτριες, καθαρίστριες, φυσικοθεραπεύτριες, μόνο με την πανδημία βρήκαν μια θέση στις δημόσιες συζητήσεις μας.
Οι γυναίκες γιατροί που μιλούν στο βίντεο της «Guardian» με πείθουν να μη συνωστίζομαι και να πλένομαι. Σίγουρα περισσότερο απ' τα βιντεάκια που με περιγράφουν ως σατανά έτοιμο να παρασύρει το αθώο αγόρι έξω απ' το σπίτι. Χρειάζομαι τη δική τους ενημερωμένη γνώμη, όχι κακόγουστα πατερναλιστικά κολπάκια.
Εδώ, στη χώρα μας, γυναίκες αναλαμβάνουν παραδοσιακά να μοιρολογούν και να ετοιμάζουν τους νεκρούς. Αυτές φροντίζουν τα μωρά και τους αρρώστους. Αυτές καθαρίζουν. Οι γυναίκες είναι για τα δύσκολα. Ως επαγγελματίες της μέριμνας ή ως συγγενείς-φροντιστές ή καταναγκαστικά, λόγω έμφυλου στερεοτύπου, αναλαμβάνουν να κάνουν τα πιο σκληρά πράγματα, όπως να γιατροπορεύουν ηλικιωμένους ή να σκουπίζουν τον εμετό του μεθυσμένου τους βλασταριού. Τις βλέπουμε;
Tο βίντεο της «Guardian» για το πώς η Ελλάδα τα κατάφερε με τον ιό.
Είδα το βίντεο της «Guardian» για το πώς η Ελλάδα τα κατάφερε με τον ιό. Γυναίκες με ξενυχτισμένα μάτια, κορυφαίες της υγείας, μιλούσαν για το πώς πάλεψαν με λίγες κλίνες και ελάχιστα μέσα την αρρώστια. Γυναίκες περήφανες για τη χώρα τους, το νοσοκομείο τους, τη δουλειά τους. Βλέποντάς το, θυμήθηκα γυναίκες που ξέρω, μαμάδες, νοσοκόμες, γιατρούς. Φροντίστριες των ανδρών τους, των παιδιών, των συγγενών τους, των ασθενών τους, πάντα δυναμικές, να αντέχουν στις πιο δύσκολες ανθρώπινες καταστάσεις, να μη βγάζουν κιχ, να μην γκρινιάζουν, να επενεργούν αποτελεσματικά σε ανήμπορα σώματα. Γυναίκες πάντα έτοιμες να παρασταθούν, πειθαρχημένες και γενναίες, που ξεγεννούν, εμβολιάζουν, καθαρίζουν, χειρουργούν. Αυτές θα ήθελα να δω σε κάποιο βίντεο της Πολιτικής Προστασίας και όχι ηθοποιούς σε ένα σενάριο επιτήρησης και ελέγχου.
Οι γυναίκες γιατροί που μιλούν στο βίντεο της «Guardian» με πείθουν να μη συνωστίζομαι και να πλένομαι. Σίγουρα περισσότερο απ' τα βιντεάκια που με περιγράφουν ως σατανά έτοιμο να παρασύρει το αθώο αγόρι έξω απ' το σπίτι. Χρειάζομαι τη δική τους ενημερωμένη γνώμη, όχι κακόγουστα πατερναλιστικά κολπάκια. Ο περιορισμός θεμελιωδών ελευθεριών θέλει ειδική αιτιολόγηση, σαφήνεια και συζήτηση. Προφανώς, τα βίντεο δεν το κάνουν αυτό. Η μονομερής απεύθυνση εντολών προς τους πολίτες με ψευτοχαριτωμένα σποτάκια, ώστε να τρέπονται σε υπηκόους και νήπια, είναι προσβλητική. Προτιμώ, λοιπόν, μία γιατρό που έχει φάει τα πόδια της σε διαδρόμους νοσοκομείων να μου εξηγεί με στοιχεία και δεδομένα τι πρέπει να κάνω, παρά τον κύριο Λούλη που βγήκε να μας πει ανεύθυνες και υπαίτιες για την πιθανή επιβολή κάποιας ακραίας επιτήρησης.
Το βίντεο αποσύρθηκε, αλλά αυτό δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Γλιτώνουμε μόνο από το ίδιο το φιάσκο της ύπαρξής του. Η αισθητική, οι αντιλήψεις και η απροκάλυπτα υποτιμητική ιδέα της Πολιτικής Προστασίας για τις γυναίκες φάνηκαν. Mansplaining λέγεται αυτό που κάνει στο βίντεο ο κύριος Λούλης. Χαζή διευκρίνιση: ο άνθρωπος είναι ηθοποιός, άρα αδιάφορος για την κριτική μου, που αφορά το περιεχόμενο και όχι την υποκριτική. Mansplaining, λοιπόν, είναι όταν κάποιος άντρας παίρνει ύφος και σου εξηγεί συγκαταβατικά και μ' αυτή την ακλόνητη αντρική αυτοπεποίθηση κάτι που, συχνά, ήδη ξέρεις, αντιμετωπίζοντάς σε a priori σαν χαζό.
Η κριτική για σεξισμό χαρακτηρίστηκε ως «παρεξήγηση». Συνεχίζεται, λοιπόν, το mansplaining και στην πραγματική ζωή, έξω απ' το βίντεο. Εμείς πάλι καταλάβαμε λάθος και παρεξηγήσαμε. Μα πόσο χαζές πια! Όταν μια γυναίκα λέει κάτι, πρέπει να είναι τέλειο και θεμελιωμένο. Όταν η Πολιτική Προστασία διακινεί σεξιστικό περιεχόμενο με δική μας χρηματοδότηση είναι «παρεξήγηση».
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο καταγεγραμμένης αύξησης της βίας κατά των γυναικών. Οι κλήσεις στη γραμμή sos αυξήθηκαν. Γυναίκες βιάζονται μες στην καραντίνα, ενώ κάποιες ζητάνε βοήθεια με mail, γιατί δεν μπορούν να μιλήσουν. Μέσα σε όλα αυτά η κυβέρνηση διακίνησε ένα βίντεο που τονώνει την ψεύτικη ανδρική ανωτερότητα. Πού είναι η ευθύνη της; Κανείς δεν σκέφτηκε τα χρήματά μας να πάνε στην ενίσχυση καταφυγίων για γυναίκες που έχουν υποστεί βία ή στην υπερφορτωμένη αυτές τις μέρες γραμμή sos ή σε άλλες, παρόμοιες δομές;
Την ίδια ώρα, γυναίκες της αγοράς και επιχειρηματίες (αυτές οι ελάχιστες!) απαιτούν στήριξη. Η ήδη προβληματική συμμετοχή μας στην οικονομική ζωή της χώρας γίνεται τώρα ακόμα δυσκολότερη. Οι γυναίκες επιχειρηματίες χάνουν όσα έχτισαν με πολύ κόπο σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον. Έτσι, χάνουμε όλοι εμείς που προτιμούσαμε τις υπηρεσίες τους, αλλά καθυστερεί και η προσπάθεια να απαλλαγούμε από ανδροκρατικές δομές γενικότερα. Η ανεργία «χτυπάει» περισσότερο τις γυναίκες. Πολλές, αφού μείνουν άνεργες, καταδικάζονται να εξαρτώνται από κάποιον αρσενικό τύραννο.
Τα προβλήματά μας είναι αληθινά. Η Πολιτική Προστασία μάς θεωρεί ανεύθυνες, ενώ είμαστε αυτές που παρέχουν φροντίδα, αυτές που κακοποιούνται στην καραντίνα κι αυτές που στήνουν μαγαζιά και επιχειρήσεις μετ' εμποδίων. Ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Καλά κάναμε και το φτύσαμε.
σχόλια