☛ «Τι θα κερδίσουμε, αν φύγουμε από τη Γιουροβίζιον;» αναρωτήθηκε ο Άρης Δημοκίδης, γράφοντας ως κατακλείδα: «Ας εξεταστούν και όλες οι λαοφιλείς αθλητικές παραγωγές της ΕΡΤ και ας κοπούν κι αυτές. Είναι οξύμωρο να θεωρούμε έναν διαγωνισμό τραγουδιού πανηγυράκι, ενώ έναν διαγωνισμό κλοτσήματος μπάλας εξαιρετικά ποιοτικό γεγονός. Κυρίως αν και τα δύο μας κοστίζουν ακριβά».
Ο Αντώνης Τσιλιγιάννης αντέδρασε έντονα: «Δηλαδή, το Champions League είναι το ίδιο και το αυτό από άποψη ποιότητας και σημασίας θεάματος με τα καμένα τραγούδια; Σε ένα κρατικό κανάλι δεν χρειάζεται να είναι κερδοφόρες όλες οι εκπομπές, γιατί έχει την πολυτέλεια της επιχορήγησης, αλλά απαιτείται όλες του οι εκπομπές να είναι ποιοτικές, για τον ίδιο λόγο. Η Γιουροβίζιον είναι σκουπίδι, και τέτοιο ήταν και όταν ήταν κερδοφόρα».
Η απάντηση του συντάκτη ήταν: «Γούστα είναι αυτά. Μπορεί εσείς να θεωρείτε σκουπίδια τα τραγούδια (που κάποια είναι) και ποιότητα το Champions League. Ας μην υποκρινόμαστε, όμως, ότι αυτό που ωραιότατα μπορεί να αγοραστεί και να μεταδοθεί από οποιοδήποτε ιδιωτικό κανάλι (και να μην το πληρώσουμε όλοι από την τσέπη μας, σε αντίθεση με τη Γιουροβίζιον, που πρέπει βάσει συμβολαίου να είναι σε κρατικό κανάλι) είναι κάποιο Σπουδαίο Ανθρώπινο Επίτευγμα που χρήζει κρατικής προβολής και το οποίο η ΕΡΤ οφείλει να πληρώνει, ακόμα κι αν χάνουμε χρήματα απ' αυτό».
Η Aahaladita σχολίασε: «Δεν βλέπω πουθενά την "υψηλή κουλτούρα" που προσφέρει το Champions League σε σύγκριση με τη Γιουροβίζιον: πρόκειται για δύο μαζικά λαϊκά θεάματα ή όχι;», ενώ ο SteliosIl έγραψε ένα ενδιαφέρον σχόλιο:
«Θέλετε να μας πείτε πόσα ακριβώς θα πρέπει να βγάλει η ΕΡΤ σε διαφημιστικά έσοδα, ώστε να καλύψει το κόστος των 10,8 εκατομμυρίων που έδωσε για να μεταδίδει το Champions League για μια τριετία; Συγκριτικά, ο Ρουβάς μας ήρθε τζάμπα.
Επίσης, υπάρχει πουριτανισμός και μισαλλοδοξία απέναντι στο "ευτελές", το οποίο ορίζεται αποκλειστικά ως οποιοδήποτε μαζικό γεγονός έχει απήχηση, κατά κύριο λόγο στο γυναικείο και το γκέι κοινό. Η τιποτολογία του δελτίου του Σταρ σχετικά με τον διαγωνισμό έναν μήνα τον χρόνο θεωρείται το αποκορύφωμα της τηλεοπτικής ευτέλειας.
Αντίθετα, η ατελείωτη ποδοσφαιρική τιποτολογία όλων ανεξαιρέτως των καναλιών 12 μήνες τον χρόνο και ο απίστευτος πληθωρισμός χυδαιότητας των "αθλητικών" εφημερίδων (των οποίων η ύλη καλύπτει ένα και μόνο άθλημα, το ανδρικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο) όχι μόνο παραμένουν πάντα στο απυρόβλητο αλλά βρίσκουν για συνηγόρους πρόθυμους διανοούμενους, έτοιμους να αναγορεύσουν την μπάλα σε "τέχνη"».
☛ «Είναι τελικά η Αυστραλία η Γη της Επαγγελίας;» ρωτήσαμε στο προηγούμενο τεύχος μας τον συγγραφέα Λουκά Μέξη που μετανάστευσε σχετικά πρόσφατα και η απάντησή του ήταν μάλλον αρνητική: «Μία εταιρεία μπορεί να μη σε προσλάβει επειδή είσαι ξένος, όχι λόγω ρατσισμού, αλλά γιατί υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τους Αυστραλούς».
Με αυτή την αφορμή, αναγνώστης με το ευφάνταστο ψευδώνυμο «Ψεκασμένος» σχολίασε: «Ενώ εδώ είναι "ρατσιστής" και "χρυσαυγίτης" όποιος τολμήσει να πει κάτι για την προστασία των Ελλήνων εργαζομένων».
Επίσης, με αφορμή την απορία αναγνωστών για το πιο περίεργο που είδε εκεί ο Μέξης («το ότι στη θάλασσα υπάρχουν καρχαρίες αλλά και δελφίνια»), ας προσθέσουμε και την υπόλοιπη απάντησή του, που δεν χώρεσε στο έντυπο: «Την πρώτη φορά που πήγα για σερφ υπήρχαν 2 δελφίνια που κολυμπούσαν κι έκαναν σερφ (!) ανάμεσά μας. Τους έκανες νόημα κι ερχόντουσαν κοντά για να τα χαϊδέψεις, σαν ήμερα σκυλιά. Απίστευτο». Πρέπει να πούμε ότι, διαβάζοντάς το, ζηλέψαμε λιγάκι...
☛ Ο Μιχάλης Μιχαήλ μίλησε για τους σεφ της τηλεόρασης και για τις (αξεπέραστες) βρετανικές εκπομπές.
Έτσι, έδωσε το έναυσμα στους αναγνώστες να προσθέσουν αυτούς που τους αρέσουν: «Παράλειψη η Nigella Lawson αλλά και η Delia Smith, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία», έγραψε ο Τίμων ο Μισάνθρωπος, ενώ η Ioanna Violet Thomadakis συμφώνησε: «Η Delia παλιάς σχολής, πολύ αναλυτική, η άλλη πιο κεφάτη και μοντέρνα. Απολαμβάνω να τη βλέπω να μαγειρεύει, πολύ ευχάριστη».
Η Domenica έγραψε: «Παιδιά, εμένα οι συνταγές της κουκλάρας Ναϊγκέλα (και θεάς ως πρότυπο σώματος για κοπέλες) δεν μου βγαίνουν! Γράφει συμπαθητικά, οι φωτό έχουν πλάκα -φω μεσογειακού τύπου Βρετανή αριστοκράτισσα αναδεικνύει τη διακόσμηση κέικ με κεράσια σε ρεσιτάλ προσιτής και σέξι θηλυκότητας-, αλλά καμιά συνταγή της δεν μου έχει βγει! Τι κάνω λάθος;».
Ο ggeorge μας πρότεινε το ιαπωνικό «Iron Chef»: «Σε διαγωνισμό μαγειρικής, αυτή είναι η ένοχη απόλαυσή μου. Πεθαίνω... Πέραν κάθε περιγραφής, πρέπει να δείτε για να καταλάβετε...», ενώ είχαμε και σχόλιο για τον Jamie Oliver (by Marouli77): «Στον γύρο της Ιταλίας ήταν θεϊκές οι αντιδράσεις των Ιταλών όταν δοκίμαζαν τα εδέσματά του. Ξινισμένα μουτράκια! Πάντως, ήταν πολύ ωραίο που τις έδειξε και παραδέχτηκε και ο ίδιος ότι δεν τους άρεσαν καθόλου τα φαγητά του».
σχόλια