Για το άρθρο του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου σχετικά με τον Πειραιά (στο μεγάλο μας αφιέρωμα): «Πολύ όμορφο αφιέρωμα, κ. Κουτσογιαννόπουλε, σαν τον ίδιο τον Πειραιά! Αν και γέννημα-θρέμμα Αθηναία και διανύοντας τα μέσα της τρίτης δεκαετίας, και μην έχοντας επαφή, εκ των πραγμάτων, με τον Πειραιά (εν συνόλω, όχι κάποια συγκεκριμένη γειτονιά) εκείνης της περιόδου, για μένα πάντα θα αποτελεί ένα ξεχωριστό και όμορφο κεφάλαιο. Τροποποιώντας αυτό που είπατε, η νοσταλγία του Πειραιά είναι μια αδυναμία που συγχωρείται και επιβάλλεται! Σας ευχαριστώ για τα συναισθήματα που μου προκαλέσατε διαβάζοντάς το». (Σχόλιο του/της Lost in Amsterdam)
«Ο Πειραιάς είναι ένα όμορφο μέρος να ζει κανείς. Αν θες να χαλαρώσεις, βγαίνεις και περπατάς στην Πειραϊκή, και όσον αφορά την έξοδο για καφέ, φαγητό και ποτό, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλα μέρη. Είναι, βέβαια, αρκετά περιορισμένες οι επιλογές για κινηματογράφο (για θέατρο δεν το συζητώ καν). Για τον χουντικό δήμαρχο Σκυλίτση, όποιος έχει μεγαλώσει στον Πειραιά, έχει ακούσει σίγουρα από τους παλαιότερους. Το μεγάλο πρόβλημα στον Πειραιά είναι η νοοτροπία των κατοίκων. Σκέφτονται περισσότερο ως οπαδοί παρά ως πολίτες και, φυσικά, θα αντιδράσουν σε οτιδήποτε νέο, γιατί μπορεί να τους βγάλει από τη βολή τους». (Σχόλιο του Vasilis21)
☛ Για το άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη «Θυμάσαι τότε που μου την έπεσες;» με αφορμή την επιστολή της Κατρίν Ντενέβ: «Τελικά, όλο αυτό το καθολικό ξεμπρόστιασμα και οι αποκαλύψεις που βγαίνουν με ρυθμό πολυβόλου το μόνο που θα πετύχουν είναι η αυτοκάθαρση του Χόλιγουντ. Οι πραγματικοί ένοχοι θα χαθούν στο πλήθος». (Σχόλιο του Jonathan R. Mayers)
☛ Για το άρθρο του Θοδωρή Αντωνόπουλου σχετικά με το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία «Όσο περισσότερο μας κλέβουν τη ζωή, τόσο μας ταΐζουν με έθνος και φυλή»: «Το άρθρο αυτό αποτελεί κλασικό παράδειγμα του "προοδευτικού ελιτισμού" που απορρίπτουν μαζικά οι λαοί της Δύσης (αρκεί να δει κανείς ΗΠΑ, Η.Β., Αυστρία, Πολωνία, Ουγγαρία και άλλες χώρες). Τα έχει όλα: σνομπάρισμα για τους "κιτς αμόρφωτους" και "ηλίθιους" που τολμούν να έχουν άλλη άποψη από τους απάτριδες "προοδευτικούς" και τολμούν να διαδηλώνουν (αίσχος! Συλλαλητήρια καλά είναι μόνο για τρομοκράτες, Παλαιστίνη και τις πεταλούδες στη Νικαράγουα...), απαξίωση της ιστορικής αλήθειας και του έθνους-κράτους (αλλά παράλληλα στήριξη του σκοπιανού εθνικισμού, γιατί αυτός είναι καλός εθνικισμός) και υστερίες περί "φασισμού" (αν θεωρείς τον πατριωτισμό ακροδεξιό, λογικό να βλέπεις παντού φασίστες). Δυστυχώς για τους ελιτιστές προοδευτικούς, οι λαοί της Δύσης, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων, δεν ξεχνούν την Ιστορία τους και τον πολιτισμό τους και δεν αποδέχονται τον ουτοπικό "κοσμοπολιτισμό" που προσπαθούν να επιβάλουν οι αριστεροί. Οι Έλληνες, στη μεγάλη τους πλειονότητα, δεν δέχονται ένα σλαβικό κρατίδιο να κλέβει το όνομα και την Ιστορία της Μακεδονίας (όποιος νομίζει ότι οι εθνομηδενιστικές απόψεις των προοδευτικών είναι πλειονότητα ζει σε echo chamber). Και σίγουρα δεν αποδέχονται μια χούφτα ελιτιστών προοδευτικών (που τάχα το παίζουν προστάτες του προλετάριου, ενώ καθυβρίζουν τον "ηλίθιο" λαό που δεν δέχεται το ξεπούλημα της Ιστορίας του) να τους χλευάζουν. Λόγω τέτοιων άρθρων κέρδισε το Brexit στο Η.Β. και ο Tραμπ στις ΗΠΑ». (Σχόλιο του Αλέξανδρου Α.)
☛ Για το άρθρο του Νικόλα Σεβαστάκη «Δημοψήφισμα για "εθνικά θέματα": Αυτή η παγίδα»: «Με την ευκαιρία του δημοψηφίσματος για το Βrexit μίλησα με μια γνωστή, η οποία είναι Αγγλίδα, καθηγήτρια Ευρωπαϊκού Δικαίου στην Αγγλία. Αυτό που μου είπε, και συμφωνώ απόλυτα, είναι ότι δεν την πειράζει το θέμα συζήτησης (σε μια δημοκρατία ποτέ δεν μπορεί να σε πειράζει το θέμα) αλλά το επίπεδο. Την εποχή που η ουσία μιας άποψης, η οποία στο Τwitter πρέπει να είναι μέχρι 240 χαρακτήρες, κρίνεται με ανεβασμένα και κατεβασμένα χεράκια η κουβέντα έχει ξεφύγει. Δεν είναι πολιτική αλλά συνθηματολογία. Δεν κρίνεται το επιχείρημα αλλά οι εντυπώσεις. Η εξυπνάδα. Η ατάκα και το συναίσθημα. Καλοί vs Κακοί. Αριστεροί vs Φασίστες. Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Παντού η δημοκρατία δοκιμάζεται. Οι Βρετανοί ψήφισαν Βrexit για να φύγουν οι ξένοι. Το μόνο που κέρδισαν ήταν να φύγουν οι Ευρωπαίοι "ξένοι". Αυτοί δηλαδή με τους οποίους έχουν κοινή κουλτούρα. Οι Άραβες, οι Κινέζοι και οι Ρώσοι είναι εκεί και θα μείνουν. Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα ενηλίκων, όχι χαχανιζόντων 16χρονων ("πo πo, τον τάπωσες, μεγάλε" ή "πες τα, μεγάλε"). Eίναι συνυπεύθυνοι για κάθε απόφαση. Η δημοκρατία έχει μετατραπεί σε ατομοκρατία. Δεν έχουμε καμία συνείδηση ότι είμαστε μια ομάδα που όλη μαζί πρέπει να πάει μπροστά. Το ατομικό μας δικαίωμα έχει γίνει η απόλυτη θεότητα. Εκεί, λοιπόν, στην ατομοκρατία, δηλαδή στον απόλυτο λαϊκισμό, το δημοψήφισμα είναι γελοίος θεσμός». (Σχόλιο του Γράφων)
σχόλια