☛ Ο Βαγγέλης Καμαράκης έγραψε για τη γειτονιά του στο προηγούμενο τεύχος μας, την πλατεία Εξαρχείων. προκαλώντας ενδιαφέροντα σχόλια.
«Λέτε: "Ακούγομαι σαν γέρος, το ξέρω, αλλά τελευταία με πιάνω να παρατηρώ με ενδιαφέρον τους μόνιμους κατοίκους των Εξαρχείων, που είναι συνήθως άνω των 60. Ίσως φταίει αυτό". Το να μην είσαι εντελώς κάφρος, δηλαδή, είναι κουσούρι γεροντίστικο και προδίδει μεγάλη ηλικία, ενώ η καφρίλα και η γουρουνιά είναι νεανικό must! Κι όποιος δεν το ακολουθεί απολύτως πρέπει να ντρέπεται και ν' απολογείται! Πού αυτά; Μα, στην Ελλάδα, θέλει και ρώτημα; Είμαι Εξαρχειώτισσα όλη μου τη ζωή και τα τελευταία 20 χρόνια απλώς σιχαίνομαι και να φτύσω απ' τη βρόμα, τη χολέρα και το σκουπιδαριό. Και την ασκήμια. Σιγά μην έχει η πλατεία την παραμικρή σχέση με τη φωτογραφία που βάλατε. Τώρα, γιατί κανείς απ' όσους γράφουν για τα Εξάρχεια δεν βλέπει τίποτε απ' αυτά, δεν ξέρω! Μην τους περάσουν για γέρους φαίνεται». (Popaia)
«Το ένα πρόβλημα είναι ότι δεν καθαρίζει κανείς στα στενά, γενικά, του κέντρου. Είναι τραγικό το 2013 να περιμένουμε να βρέξει για να καθαριστεί η πόλη. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι τα μηχανάκια τρέχουν σαν τρελά στα πεζοδρόμια, ειδικά του κέντρου, και πολλά αυτοκίνητα παρκάρουν ακόμα και πάνω σε παρκάκια. Τέλος, το πιο τραγικό για την περιοχή των Εξαρχείων (για μένα) είναι η κατάσταση του Πεδίου του Άρεως – μάλιστα, τελευταία μερικοί πονηροί βάζουν τα αυτοκίνητά τους από την Αλεξάνδρας στο πάρκο. Τριτοκοσμική εικόνα για ένα πάρκο που πληρώσαμε 10 εκατομμύρια ευρώ πριν από 3 χρόνια». (madbomber)
Εμείς δεν σιχαινόμαστε τα Εξάρχεια, αλλά θα μας ενδιέφερε να ακούσουμε γνώμες κατοίκων ή επισκεπτών, στα σχόλια.
☛ Στο ρεπορτάζ «Περιστέρια: Οι ενοχλητικοί συγκάτοικοι» του M. Hulot, ένας πτηνοφοβικός (ο Pipebomb) με χιούμορ και δόση υπερβολής σχολίασε:
«Τα περιστέρια είναι ένας ιπτάμενος και γκρίζος εμετός. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτούς που τα ταΐζουν. Πρέπει να υπάρξει αυστηρή νομοθεσία γι' αυτούς που το κάνουν και ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 10 ετών.
Βέβαια, ίσως τα παραλέω, γιατί πάσχω από πτηνοφοβία (δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει τέτοια φοβία, αλλά εγώ σίγουρα πάσχω από αυτή).
Βάζω τις γαλοπούλες (γλου-γλου-γλου... ahhh stfu!) και τις κότες στη δεύτερη θέση με τα πιο σιχαμένα πτηνά. Να πεθάνουνε, ρε.
Και εδώ, στην Ολλανδία, γίνεται της πουτάνας από πάπιες. Εμφανισιακά υπερτερούν από τους ιπτάμενους αρουραίους και τις κότες χάρη στο πολύχρωμο φτέρωμά τους, αλλά και πάλι με κάνουν να τσιρίζω σαν 10χρονο κοριτσάκι όταν επιχειρούν να βγουν στη στεριά χωρίς να με προειδοποιήσουν. Να ψοφήσουνε κι αυτές!
Επίσης, έχουμε και κύκνους, οι οποίοι είναι κατάλευκοι δολοφόνοι. Έχουν πολύ δυνατό λαιμό και φτερά που είναι ικανά να σπάσουν το πόδι ενός μικρού παιδιού και να γαμήσουν τη δική μου ψυχολογία.
Bring pterodactyls back!».
Κι έπειτα, η αναγνώστρια Στελλα Κ., μας έγραψε την παρακάτω επιστολή:
«Σεβαστέ εκδότη του προσφιλούς περιοδικού, στην έκδοση της 9/10/2013 ο συνεργάτης σας M. Hulot κάνει μια εκτενή αναφορά στο πρόβλημα, ορμώμενος (;) από ανώνυμο περιστατικό θανατηφόρου πρόσληψης νόσου από κόπρανα του συγκεκριμένου πτηνού.
Θα αποφύγω, καθότι μη ούσα πτηνίατρος, να αντικρούσω το συγκεκριμένο περιστατικό με επιστημονικές γνώσεις τις οποίες ούτε εγώ και, φαντάζομαι, ούτε ο εν λόγω συντάκτης σας διαθέτει. Απλώς, ως μία πολίτης του κέντρου της Αθήνας και γνώστρια –καθότι τυγχάνω ιδιοκτήτρια ζώων–, λόγω επαφής μου με κτηνιάτρους, αναφέρω ότι κάθε μολυσματική ασθένεια που προέρχεται από επαφή ανθρώπου με κόπρανα ζώου προϋποθέτει τον μη σχολαστικό καθαρισμό των χεριών μας και την κατάποση ποσότητας (μέσω χεριών) των κοπράνων αυτών.
Ο συντάκτης του θέματός σας δεν αναφέρει καμία επώνυμη γνώμη πτηνιάτρου επί του θέματος αυτού, με αποτέλεσμα το συγκεκριμένο άρθρο να αγγίζει μια σχεδόν δαιμονολατρία που φτάνει στα όρια του αστικού μύθου.
Το επικίνδυνο είναι ότι επιδίδεται σε ένα παραλήρημα μίσους για τα συγκεκριμένα πτηνά, το οποίο φτάνει σε σημείο υποδείξεως, εμμέσως, τρόπου εξόντωσής τους, προτρέποντας ακόμα και να στερούμε την τροφή από τα περιστέρια, με σκοπό να τα ωθήσουμε στην αλλαγή των συνηθειών τους. Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί εξύβριση των έμβιων όντων και της φύσης, της οποίας δυστυχώς ή ευτυχώς μέλη είμαστε όλοι.
Nα μάθετε στον συγκεκριμένο συντάκτη ότι οι αναφορές του σε αυτό το άρθρο αποτελούν έμμεση προτροπή προς αφανισμό συγκεκριμένου όντος, το οποίο, όπως όλα τα αδέσποτα ζώα, προστατεύεται από τις διατάξεις του νόμου 4039/2012 περί προστασίας κάθε αδέσποτου ζώου, συμπεριλαμβανομένων, δυστυχώς για τον συνεργάτη σας, και των πτηνών.
Δικαίωμα στη βρώση και την πόση έχει κάθε έμβιο ον του πλανήτη τούτου, όχι μόνο εμείς τα δίποδα. Η αξία του κάθε όντος δεν προσδιορίζεται ούτε από το μέγεθός του ούτε από τον πληθυσμό του, αλλά από το πόσο συναισθάνεται τον πόνο και υποφέρει. Ευχαριστώ».
σχόλια