- Μένω στα Εξάρχεια αρκετά χρόνια τώρα. Είναι μια γειτονιά πολύ ζωντανή, πολύ ετερόκλητη, αλλά και πολύ φιλική - συνήθως. Το σκηνικό στην περιοχή μπορεί ν’ αλλάξει σε δευτερόλεπτα, δεν είναι όμως κάτι που σε ξαφνιάζει. Όσοι μένουν χρόνια το γνωρίζουν κι έχουν εξοικειωθεί με το γεγονός. Υπάρχει χώρος για τους περισσότερους.
- Το καλό για μένα είναι ότι στην περιοχή συχνάζουν αρκετοί φίλοι και γνωστοί. Δεν νιώθεις εύκολα μόνος. Υπάρχουν στέκια και πεζόδρομοι όπου γίνονται συζητήσεις ως τις πρώτες πρωινές ώρες, ανοιχτές προς όλους.
- Μια ωραία διαδρομή είναι ν’ ανέβεις προς Λυκαβηττό μέσα από τα στενάκια ή να περπατήσεις την Καλλιδρομίου. Εκεί, γύρω από το θέατρο του Λυκαβηττού υπάρχουν πολλά ήσυχα μέρη. Συνηθίζω ν’ ανεβαίνω από παλιά τα βράδια εκεί ψηλά με παρέα. Άλλωστε, ο Λυκαβηττός και ο λόφος του Στρέφη ήταν και οι πρώτες μου βόλτες στο κέντρο. Στην αρχή, συνήθως μετά από συναυλίες, αργότερα απλώς για την ηρεμία και τη θέα.
- Για ψώνια κινούμαι κυρίως γύρω από την πλατεία. Τα Στάχυα είναι ένα μικρό πρατήριο στη Σπύρου Τρικούπη με ψωμί, κουλούρια και κάθε λογής πίτες. Για γάλα επισκέπτομαι ένα μικρό γαλακτοπωλείο στην Τσαμάδου και λίγο πιο δίπλα, στον ίδιο πάντα δρόμο, ψωνίζω τα λαχανικά μου από ένα πρατήριο οικολογικών προϊόντων. Για καφέ κατευθύνομαι προς Καλλιδρομίου κυρίως, αλλά και στο Αλεξανδρινό ή στο Ginger Ale. Για ποτό προτιμώ το Τσιν-Τσιν, τον Ένοικο αλλά και οπουδήποτε προκύπτει καλή βραδιά στη γειτονιά. Επίσης, μου αρέσουν πολύ τώρα τελευταία τα λάιβ του Floral και το επισκέπτομαι συχνά.
- Μου αρέσει πολύ η «μπλε πολυκατοικία» που βρίσκεται πάνω στην πλατεία. Επίσης, πολύ ενδιαφέρον έχουν και αρκετά κτίρια του Μεσοπολέμου τριγύρω στην περιοχή, κατά μήκος της Μπενάκη, από το νούμερο 82 και μετά, όπως και όλη η Καλλιδρομίου.
- Διασκεδάζω πραγματικά με τα συνθήματα και τα γκράφιτι στους τοίχους των Εξαρχείων, πολλά από αυτά δε είναι εξόχως ευρηματικά: «Το lifestyle από μηδενικό σε κάνει νούμερο» - παλιό αλλά καλό. Κάποια άλλα νεότερα: «Να επιδιώξουμε το αδύνατο πριν γίνει αδιανόητο», «Ρούλα=Χάος», «Εμείς, ρε, δεν πεθάναμε από έρωτα, από πείνα θα πεθάνουμε;».
- Έχω βιώσει τα πάντα στα Εξάρχεια. Αρκετά δυσάρεστα σκηνικά, αλλά αναμενόμενα. Την περίοδο του Αλέξη έλειπα από την περιοχή, αλλά φαντάζομαι ότι επικρατούσε ένα χάος.
- Όταν έμενα στη Βαλτετσίου, δίπλα σε ένα νεοκλασικό, ζούσε εκεί ένας πρώην εικαστικός που τρελάθηκε από έρωτα και τα παράτησε όλα. Δυστυχώς, έχει πεθάνει τώρα. Ένιωθα ένα είδος εκτίμησης για εκείνον, χωρίς να γνωρίζω τον λόγο.
- Δεν έχω ανάγκη ν’ αλλάξω κάτι γύρω μου. Είμαι σε φάση αποδοχής των πραγμάτων. Τα πάντα αλλάζουν, ούτως ή άλλως. Οι σταθερές είναι πια αρκετά μεταβαλλόμενες.
σχόλια