Ζω και εργάζομαι στο Κολωνάκι εδώ και 25 χρόνια περίπου. Το σπίτι μου βρίσκεται στη Στρατιωτικού Συνδέσμου, ένα δρομάκι δίπλα από τη Δεξαμενή, αλλά λόγω δουλειάς ξημεροβραδιάζομαι στην οδό Σκουφά, που είναι στην ουσία και η γειτονιά μου.
- Η Σκουφά είναι ο δρόμος-γέφυρα που ενώνει το εστέτ Κολωνάκι με τα εναλλακτικά Εξάρχεια. Έχει μερικές όμορφες πολυκατοικίες του '30, όπως και λίγα νεοκλασικά κτίρια. Ξεκινά από την πλατεία Κολωνακίου. Εκεί κοντά είναι η οικογενειακή γκαλερί της αγαπημένης Δάφνης Ζουμπουλάκη και το διαμέρισμα του ζωγράφου Καρνέζη, φανταστικού ήρωα στο πασίγνωστο μυθιστόρημα Έγκλημα στο Κολωνάκι του Γιάννη Μαρή.
- Στη συμβολή με τη Δημοκρίτου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου με τη νεομπαρόκ όψη. Εδώ βάφτισα την κόρη μου και κάνουμε Ανάσταση όταν μένουμε το Πάσχα στην Αθήνα. Δεν είμαι θρησκευόμενη, αλλά μπαίνω πολλές φορές στον ναό όταν είμαι σε ένταση ή θέλω να απομονωθώ. Πιάνω ένα στασίδι και χάνομαι σε σκέψεις, κοιτάζοντας τις αγιογραφίες του Σπύρου Βασιλείου. Καμιά φορά κλαίω κιόλας. Μετά, ανακουφισμένη πια, τρέχω να προλάβω τις δουλειές της ημέρας.
- Δίπλα ακριβώς βρίσκεται το Φίλιον, πρώην Dolce. Εδώ πίνω καφέ τα τελευταία 30 χρόνια, από τότε που ήμουν φοιτήτρια στη Φιλοσοφική. Δίναμε ραντεβού με τις δύο κολλητές μου, χορεύτριες στην Κρατική Σχολή, που βρίσκεται λίγο πιο κάτω, στην Ομήρου. Μας άρεσε γιατί εκεί σύχναζαν πάντα διανοούμενοι, συγγραφείς, ποιητές, δημοσιογράφοι. Μελετούσαμε την επίδραση που έχουν τα όμορφα πόδια στους ανθρώπους του πνεύματος. Καταλυτική, βεβαίως... Απέναντι ακριβώς, στο νούμερο 45, το όμορφο art deco κτίριο στεγάζει τα αρχεία του Πανεπιστημίου Αθηνών και ένα νούμερο πριν είναι το Πειραματικό Σχολείο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, από τα καλύτερα δημόσια σχολεία της Αθήνας.
- Όταν ανοίξαμε το Tribeca, σχεδόν 15 χρόνια πριν, υπήρχε μόνο το Σκουφάκι και μετά την Ομήρου ερημιά τα βράδια. Μετά, βέβαια, τα μπαρ και τα καφέ πολλαπλασιάστηκαν και ανάμεσα σε αυτά άνοιξαν μαγαζιά αταίριαστα με το προφίλ του δρόμου, με πορτιέρηδες και νεαρές στην υποδοχή. Μάλλον έτσι γίνεται πάντα, όταν καθιερώνεται μια περιοχή.
- Η πρώτη μας πελάτισσα ήταν μια πόρνη που έκανε πιάτσα Σκουφά και Ομήρου. Μπήκε στο μαγαζί αμέσως μόλις βγήκε από το αυτοκίνητο ενός πελάτη και ζήτησε μια λεμονάδα. «Ξεράθηκε το στόμα μου» εξήγησε. Σε λίγο καιρό, όσο το μαγαζί γέμιζε, εκείνη απομακρυνόταν, ώσπου χάθηκε στα σκοτεινά στενά, πλάσμα της νύχτας κι αυτή.
- Στην αρχή δεν είχαμε σχέσεις με τους γείτονες. Μας φόβιζαν λίγο τα ηχηρά τους ονόματα και εκείνους τους φόβιζε η εισβολή μας στη γειτονιά τους. Στα εγκαίνια του μαγαζιού έγινε κάτι σαν λαϊκό πανηγύρι. Την άλλη μέρα, πρωί-πρωί, ο διαχειριστής της πολυκατοικίας Επαμεινώνδας Σπηλιωτόπουλος, ακαδημαϊκός, με περίμενε στην είσοδο. «Ήρθατε για χθες;» τον ρώτησα με αγωνία. «Ήρθα να πάρω έναν καφέ» μου απάντησε. «Αφού ανοίξατε, πρέπει να σας υποστηρίξουμε». Στην πολυκατοικία μας έμενε κι ο ποιητής Γιάννης Βαρβέρης. Ωραίοι άνθρωποι. Μας δέχτηκαν και μας συμπάθησαν.
- Η Σκουφά είναι πολυφυλετικός δρόμος. Το «Λαός και Κολωνάκι» δεν είναι αισθητό εδώ. Περνάνε οι πάντες: φοιτητές, βουλευτές, υπάλληλοι, συγγραφείς, πρεζάκια που χαιρετάνε εγκάρδια.
- Μου αρέσει να κάθομαι σ' ένα τραπεζάκι μπροστά από το μαγαζί και να χαιρετάω τους περαστικούς. Τον Κωνσταντίνο Τζούμα, τον ποιητή Χάρη Βλαβιανό που μένει απέναντι, την κυρία Νέλλη Ανδρικοπούλου, που αεικίνητη και κοτσονάτη περιμένει ταξί. Παλιότερα, ερχόταν τα βράδια και μου μιλούσε για το ταξίδι της με το Mataroa, το θρυλικό πλοίο που μετέφερε Έλληνες επιστήμονες και καλλιτέχνες, κυρίως Αριστερούς, που ήθελαν να ξεφύγουν στο Παρίσι λόγω του Εμφυλίου.
- Νιώθω ασφάλεια στη γειτονιά, ακόμα κι όταν γυρίζω μόνη μου σπίτι αργά το βράδυ. Το μόνο περιστατικό που με συγκλόνισε ήταν κάτι που συνέβη μετά τη δολοφονία του Αλέξη στα Εξάρχεια, όταν μια ομάδα νεαρών έσπασε όλα τα καταστήματα στη Σκουφά. Βρισκόμουν στο μαγαζί αγκαλιά με την κόρη μου εκείνο το μεσημέρι, όταν ξαφνικά γεμίσαμε καπνό. Καίγανε σκουπιδοτενεκέδες και αυτοκίνητα. Νόμιζα ότι καιγόμασταν. Από εκείνη τη στιγμή κάτι άλλαξε. ΜΑΤ, κλειστοί δρόμοι στο κέντρο, ανασφάλεια και μετά η κρίση.
σχόλια