- Μένω περίπου στο κέντρο της Νίκαιας, κοντά στην πλατεία Δαβάκη Πίνδου. Οι περισσότεροι γνωρίζουν την πλατεία ως Περιβολάκι. Βρίσκεται αρκετά κοντά στα σύνορα με τον Δήμο Κορυδαλλού. Μεγάλωσα στη Νίκαια και συνεχίζω να είμαι δημότης της. Δεν έχω σκοπό να αλλάξω περιοχή ποτέ, ούτε που το έχω σκεφτεί.
- Όταν μεγαλώνεις σε έναν δήμο που αγαπάς, δεν περνάει από το μυαλό σου να αλλάξεις περιβάλλον, εκτός και αν το φέρουν οι συγκυρίες. Όλοι σχεδόν οι αγαπημένοι μου άνθρωποι είναι κοντά. Μέσα σε όλα, στον ίδιο δήμο είναι και η «φωλιά» των 48 ORES, το Incognito Sound, το στούντιο του Πάνου Δημάκη (πληκτράς 48 ORES), στο οποίο δουλεύουμε με το γκρουπ. Είναι πολύ σημαντικό, αλλά και μεγάλη τύχη κάτι τέτοιο.
- Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του δήμου είναι ότι παρόλο που είναι τεράστιος, οι περισσότεροι δρόμοι είναι μικρές, λαϊκές γειτονιές. Αν και φτωχογειτονιές, μπορείς να συναντήσεις σε αυτές άτομα από διάφορες κοινωνικές τάξεις. Τα σπίτια εκεί είναι προσφυγικά. Παλιά, μικρά, αλλά ταυτόχρονα όμορφα, με αυλές. Αρκετά από αυτά, βέβαια, δόθηκαν κατά το παρελθόν για αντιπαροχή και στη θέση τους ήρθαν πολυκατοικίες που μας στέρησαν τον ήλιο.
- Όταν χρειάζεται να κάνω έναν περίπατο για να καθαρίσει το μυαλό μου, θα κατέβω προς τα Άσπρα Χώματα και θα κατευθυνθώ προς την Παλιά Κοκκινιά. Δεν ξέρω... Ίσως η ησυχία της περιοχής, τα παλιά σπίτια με τις αυλές, τα πιτσιρίκια που ακόμα μπορούν να παίξουν στον δρόμο και να κάνουν ποδήλατο και η μυρωδιά των νυχτολούλουδων να μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια.
- Για να καταλάβουμε κάποιον, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να γνωρίσουμε την ιστορία του. Έτσι γίνεται και με τα μέρη. Αν, λοιπόν, μου ζητούσε κάποιος να μάθει το μέρος στο οποίο ζω, θα κατευθυνόμουν μαζί του μερικά μέτρα πιο δυτικά, για έναν περίπατο στην αιματοβαμμένη Οσία Ξένη. Θα τον γύριζα στις 17 Αυγούστου του 1944 και θα του διηγιόμουν την ιστορία του Μπλόκου της Κοκκινιάς.
- Βγαίνοντας ένα απόγευμα από το γήπεδο του Ιωνικού έπειτα από ματς, είδα πάνω σε έναν χαμηλό και γεμάτο γκράφιτι τοίχο να αναγράφεται με σπρέι «48 ORES». Έμεινα έκπληκτος. Αν και εννοείται ότι είναι καφρίλα να λερώνει κάποιος δημόσια ή ξένη περιουσία, κολακεύτηκα. Πλέον το όνομα του γκρουπ αχνοφαίνεται κάτω από συνθήματα και άλλες ζωγραφιές.
- Η Νίκαια δεν μπορεί να κρύψει μυστικά. Η ιστορία της ηχεί ακόμα δυνατά και περήφανα στις ψυχές των κατοίκων της. Πώς μπορεί, επίσης, μια συνοικία να κρύψει μυστικά, όταν τα βιώματα των ανθρώπων της έχουν εμπνεύσει δεκάδες χιλιοτραγουδισμένα κομμάτια; Κάτι που συμβαίνει, άλλωστε, και στις περισσότερες συνοικίες του Πειραιά.
- Οι περισσότεροι άνθρωποι στη γειτονιά είναι ιδιαίτεροι στα μάτια μου και χαρακτηρίζονται από κάτι απλό. Θα μπορούσε κάποιος να τους μαζέψει για cast σε τηλεοπτικό σποτ. Χωρίς να αναφέρω ονόματα, χαίρομαι που ζω σε μια γειτονιά όπου ο κόσμος τα πρωινά χαιρετάει τον ταχυδρόμο και αυτός ανταποδίδει τον χαιρετισμό, συμπληρώνοντας σε όλους το μικρό τους όνομα. Τα γεροντάκια στο καφενείο στοχεύουν και «σκανάρουν» οποιονδήποτε περάσει από μπροστά τους, κουνώντας με συγχρονισμένη κίνηση το κεφάλι τους δεξιά-αριστερά. Ο φαρμακοποιός κάθεται έξω από το φαρμακείο του, πάντα καλοντυμένος και με μόνιμο χαμόγελο και αισιοδοξία, χαιρετάει και αγαπάει όλο τον κόσμο. Οι περιπτεράδες κοντράρουν την Google. Ο Αιγύπτιος περιπτεράς, δε, ήταν κάποτε μποξέρ. Ο δάσκαλος της σχολής καράτε έχει πάντα ήρεμο ύφος, ενώ τα πιτσιρίκια μέσα στην αίθουσα προπονούνται και ακούγονται ένα τετράγωνο μακριά. Ο γιατρός της γειτονιάς εξέταζε κόσμο το περασμένο καλοκαίρι, επί capital controls, χωρίς να δέχεται λεφτά. Ο γιος του τύπου που έχει το ταβερνάκι σφυρίζει σε όποια όμορφη κοπέλα περάσει μπροστά από το μαγαζί.
- Ακούω ιστορίες τριγύρω για αυξημένη εγκληματικότητα τον τελευταίο καιρό. Μόλις λίγα χρόνια πριν μπορούσες να κοιμηθείς τα καλοκαίρια με ανοιχτό παράθυρο και ξεκλείδωτη πόρτα. Τώρα μου φαίνεται αδιανόητο.
- Το τραγούδι που ταιριάζει περισσότερο στη Νίκαια θεωρώ ότι είναι το «Simple Man» από τους Lynyrd Skynyrd. Γιατί τις γειτονιές δεν τις χαρακτηρίζουν ούτε οι δρόμοι ούτε τα τσιμέντα που έχουν πέσει για να κατοικήσουμε, αλλά οι άνθρωποι που συναντάμε εκεί...
Info:
Πέντε μήνες μετά την κυκλοφορία του 2ου άλμπουμ τους με τίτλο «Νo Ρretty Βoy» οι 48 ORES έχουν ξαναμπεί στο στούντιο και ηχογραφούν νέα κομμάτια. Ταυτόχρονα, εμφανίζονται κάθε Τετάρτη στο κανάλι του ALPHA, στην εκπομπή «Βράδυ με τον Πέτρο Κωστόπουλο». Από την Παρασκευή 6 Μαΐου θα βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη, στην Πύλη Αξιού Live Clubbing, μαζί με τον Νότη Σφακιανάκη.
To άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της LIFO.
