- Γεννήθηκα, μεγάλωσα και μετά από μια «απιστία» μερικών ετών ξαναγύρισα και μένω στο Κουκάκι. Αγόρασα ένα διαμέρισμα που κοιτούσε εκεί που κοιτούσε το πατρικό μου, ένα τετράγωνο πιο κάτω. Μυρίζω τον ίδιο αέρα που μύριζα παιδί, ακούω τους ίδιους ήχους και όταν περπατώ στον δρόμο, αν αφαιρεθώ, είναι σαν να φοράω ποδιά και να πηγαίνω στο σχολείο, στο ηρωικό Τρίτο.
- Το Κουκάκι είναι ίσως η μοναδική από τις παλιές γειτονιές του κέντρου που κρατάει τον αστικό της χαρακτήρα. Οι Κουκακιώτες δεν έφυγαν μαζικά προς Βορρά ή προς Νότο. Έμειναν στα σπίτια τους, γνωρίζονται ακόμα και χαιρετιούνται στον δρόμο.
- Παλιότερα, πίσω από το σπίτι μου ήταν ο φούρνος της Χριστίνας και κάθε πρωί ξυπνούσα με τη μυρωδιά των φρεσκοψημένων κρουασάν. Τώρα μου έφυγε λίγο πιο μακριά, πήγε στη Δράκου, και το γλυκό αυτό μαρτύριο έπαψε. Πάντως, σαν το κουλούρι Θεσσαλονίκης της Χριστίνας δεν έχει. Και σαν το ζυμωτό ψωμί της. Το αντέτι όμως του Κουκακίου είναι τα σουβλάκια της Πόπης, στον πεζόδρομο της Δράκου. Από τότε που ήταν σε μια τρύπα και κατέβαιναν το καλοκαίρι οι θαμώνες του Ηρωδείου και η ουρά έφτανε απέναντι στην Ερεχθείου το σουβλάκι της είναι έργο τέχνης.
- Ονειρεύομαι πάντα να αποκτήσω ένα σπίτι σαν κι αυτά τα νεοκλασικά στους δρόμους κάτω από τον λόφο του Φιλοπάππου. Τα χαζεύω και καμαρώνω που ανακαινίζονται και δεν γίνονται πολυκατοικίες. Ξέρω και τις γαζίες της γειτονιάς μου μία προς μία και κάθε χρόνο τέτοια εποχή που ανθίζουν θυμάμαι τη γιαγιά μου που έκοβε τα κίτρινα μπαλάκια τους και τα έβαζε στον κόρφο της να μοσχομυρίζει.
- Ο ωραιότερος πεζόδρομος του κόσμου, η Διονυσίου Αρεοπαγίτου, είναι στα πόδια μας. Κι ο λόφος του Φιλοπάππου έχει τόσα μυστικά, ξέφωτα για πικ-νικ, βράχους για να σκαρφαλώσεις, τον Άγιο Δημήτρη τον Λουμπαρδιάρη, μια μαγεία. Πολλοί απορούν που οι Κουκακιώτες έχουμε τη γειτονιά μας τόσο περί πολλού. Όταν όμως είσαι δεκάξι και στις κοπάνες σου κρύβεσαι στην Πνύκα και πίνεις μπίρες κοιτώντας την Ακρόπολη ή βγαίνεις ραντεβού στα σκαλιά του Ηρωδείου, ε, φυσικό δεν είναι;
- Το Κουκάκι είναι γειτονιά καλλιτεχνών. Ανέκαθεν ήταν. Οι άνθρωποί του δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ανοιχτή και πολυπολιτισμική.
- Την περασμένη βδομάδα πήγα σ' ένα μπαράκι εδώ στη γειτονιά ν' ακούσω τον γιο μου που τραγουδούσε με την κιθάρα του για πρώτη φορά. Ήταν γεμάτο φοιτητές, ήμασταν λίγο σαν τη μύγα μες στο γάλα. Μ' αρέσει αυτό. Τα παιδιά που μεγαλώνουν εδώ αγαπάνε τη γειτονιά τους. Δεν φεύγουν. Ανακατεύονται με την προηγούμενη γενιά και τη μυθολογία της, όπως ανακατευτήκαμε κι εμείς με τους παλιότερους.
- Λυπάμαι πολύ όταν βλέπω μαγαζιά που ξέρω από παιδί να κλείνουν. Το Κουκάκι δεν έχει την εικόνα παρακμής που έχουν άλλες γειτονιές, αλλά έχει πληγεί κι αυτό από την κρίση.
- Η Συγγρού, στο ύψος του Κουκακίου, είναι παλιά πιάτσα πορνείας. Κυρίως βλέπει κανείς τραβεστί στη Φαλήρου. Μ' αρέσει να τις βλέπω το βράδυ βαμμένες και το πρωί αγουροξυπνημένες και άβαφες να έρχονται να ψωνίσουν στο σούπερ μάρκετ.
σχόλια