Μένω σ' έναν μικροσκοπικό πεζόδρομο του Μεταξουργείου. Η ονομασία της γειτονιάς οφείλεται στο εργοστάσιο μεταξουργίας που λειτούργησε στην περιοχή στα μέσα του 1800.
- Στην αρχαιότητα, το σημερινό Μεταξουργείο ήταν ο «Έξω Κεραμεικός», το όριο της πόλης. Τα σύνορα των τειχών του κράτους της Αθήνας βρίσκονταν επί της Πειραιώς, στο ύψος της εκκλησία της Αγίας Τριάδας περίπου. Έξω από τα τείχη ήταν το δημόσιο σήμα, δηλαδή ο δημόσιος ταφικός περίβολος των πολιτών που τιμούνταν με δημόσια κηδεία, εξού και οι γνωστές οδοί Πλαταιών, Θερμοπυλών, Σαλαμίνος, όπου ήταν οι δημόσιοι τάφοι των πεσόντων των μαχών.
- Μου αρέσει πολύ να περπατώ στον πεζόδρομο της Σαλαμίνος, να την ανηφορίζω προς το Θησείο όπου γίνεται Ψαρομηλίγκου – ένα θείο δρομάκι. Κάτω από τα πόδια σου απλώνεται το αρχαίο νεκροταφείο και στα δεξιά σου το Δίπυλο, ο «Έσω Κεραμεικός», η αρχαία πόλη, και στο βάθος φυσικά η Ακρόπολη.
- Στα στενά γύρω από την πλατεία Αυδή συνειδητοποιείς τις αντιφάσεις αυτής της πόλης. Από τη μια η πιτσιρικαρία να παίζει μπάλα και κρυφτό και από την άλλη η σφραγίδα της φτώχειας, της προσφυγιάς και του trafficking. Στη Λεωνίδου και την Ιάσωνος βρίσκονται οι φθηνότεροι οίκοι ανοχής – με 10 ευρώ λένε... Όλα παράνομα, με τις κοπέλες να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες.
- Μια νύχτα, μέσα στον Φλεβάρη, δύο μοτοσικλέτες με τέσσερις κουκουλοφόρους επιτέθηκαν σε ένα παλικαράκι από το Ιράν, στη συμβολή της Κεραμεικού με τη Μαραθώνος. Τον μαχαίρωσαν με μανία στον λαιμό και στους ώμους. Το παιδί μεταφέρθηκε στον Ερυθρό Σταυρό και ευτυχώς από θαύμα τη γλίτωσε.
- Το Μεταξουργείο είναι μια πανέμορφη γειτονιά, αλλά κουβαλά πολύ πόνο και πολλή βία. Λες και είναι ανθρώπινη χωματερή το νιώθω. Θα 'θελα να 'ναι μια ξέφρενη βαλκανο-μεσογειακή λαϊκή γειτονιά, ένα πολυεθνικό χωριό, και όχι ένα ανθρώπινο νεκροταφείο που περιμένουν πώς και πώς να το ξεπουλήσουν...
- Λέγεται ότι όλο το Μεταξουργείο ανήκει σε δύο μεγαλομεσίτες. Το σενάριο γνωστό. Μια γειτονιά του κέντρου υποβαθμίζεται: trafficking, εμπόριο ναρκωτικών, μετανάστες που τους έχουν εγκαταστήσει στην περιοχή και που ζουν σε άθλιες συνθήκες. Tα ακίνητά τους οι κάτοικοι τα σκοτώνουν όσο-όσο. Είναι δρόμοι στους οποίους με δυσκολία ζει πια κανείς. Τα υποτιμημένα ακίνητα περνούν στα χέρια των παραπάνω κυρίων. Όταν έρθει η « ανάπτυξη», η αντικειμενική αξία της περιοχής θα εκτοξευτεί. Η πάγια τακτική του «εξευγενισμού»: από τρώγλες σε ευφάνταστες κατοικίες μεγαλοαστών και εμπορικά κέντρα.
- Αγαπημένα στέκια είναι το Αστάρι, μικροσκοπικό τσιπουράδικο στη Μαραθώνος και Γερμανικού, με μεζεδάκια και ανεβασμένα γράδα. Το Τριφασικό στον πεζοδρομάκο της Σφακτηρίας, ό,τι πρέπει για ουζάκι τα ηλιόλουστα μεσημέρια του καλοκαιριού. Ο Αιγύπτιος με τα φαλάφελ και τα χούμους του πάνω στη Μ. Αλεξάνδρου και, φυσικά, η Τσουλήθρα στον πεζόδρομο της Σαλαμίνος. Όμορφο μέρος και για χειμωνιάτικη κρασοκατάνυξη με μεζέδες κ.λπ. αλλά και για άνοιξη στην ουτοπική Τσουληθρο-αυλή!
- Το καλοκαίρι παίρνω τα παιδιά που τους μαθαίνω hatha yoga και vinyasa flow και κάνουμε μάθημα στην ταράτσα του κτιρίου μου. Σταθεροί θεατές του μαθήματος οι δυο γιαγιάδες της απέναντι πολυκατοικίας. Μάλιστα, παίρνουν καρεκλίτσες και τοποθετούνται κανονικά. Δύο ισχνές μαυροφορεμένες φιγούρες, μόνες τους, που θέλουν παρεούλα...\
σχόλια