- Μένω στο Μαρούσι, συγκεκριμένα στο Ψαλίδι Αμαρουσίου. Είναι μια περιοχή με μονοκατοικίες, κήπους και πολύ πράσινο που συνορεύει με την Πεύκη, μια επίσης καταπράσινη περιοχή.
- Ζω εδώ τα τελευταία 12 χρόνια. Έχω ζήσει σε αρκετές περιοχές της Αθήνας και αυτό κάνει ακόμα πιο συνειδητή την επιλογή μου να μείνω εδώ μόνιμα. Συνδυάζει το μητροπολιτικό στοιχείο με χαμηλή δόμηση, πολλά δέντρα και κήπους. Ενώ είναι μεγάλος και πυκνοκατοικημένος δήμος το Μαρούσι, το Ψαλίδι σού δίνει την αίσθηση της εξοχής. Έχει επίσης πολλή ενέργεια και παλμό λόγω της πολυπληθούς νεολαίας που επιλέγει να παραμείνει στην περιοχή.
- Το Μαρούσι αποτελεί έναν υπέροχο συνδυασμό παλιάς αθηναϊκής αστικότητας, με τα παλιά αρχοντικά, με μια εξωστρεφή λαϊκότητα που αγαπώ ιδιαίτερα. Ενώ έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας «Β.Π.» περιοχής, δεν είναι καθόλου σνομπ και ψηλομύτικη.
- Το κέντρο του Αμαρουσίου έχει μια ιδιαιτερότητα για μένα γιατί μου θυμίζει και λίγο τη χώρα όπου γεννήθηκα, την Αγγλία, και ειδικά τις επαρχιακές, όμορφες πόλεις της. Αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του τόπου κατοικίας μου. Το πλακόστρωτο, τα πολλά δέντρα, τα διώροφα μαγαζιά, οι μεγάλες πλατείες, και ειδικά τον χειμώνα, όταν χιονίζει, σε ταξιδεύουν νοερά στη βόρεια Ευρώπη. Παρόλο που είμαι κρητικής καταγωγής και αγαπώ τη θάλασσα, αυτή η πιο βόρεια αίσθηση που αναδίδει η γειτονιά μου, με το πράσινο και τα χιόνια της, μου δημιουργεί συναισθήματα θαλπωρής και μια παιδικότητα.
Το Μαρούσι αποτελεί έναν υπέροχο συνδυασμό παλιάς αθηναϊκής αστικότητας, με τα παλιά αρχοντικά, με μια εξωστρεφή λαϊκότητα που αγαπώ ιδιαίτερα.
- Αυτό που βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον στην περιοχή είναι η ιστορία της, η οποία ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων και σου δίνει την αίσθηση ότι ένα κομμάτι αυτού του αρχαίου κόσμου βρίσκεται στο σήμερα, όπως για παράδειγμα η παράδοση κατασκευής κεραμικών που κρατάει από εκείνη ακριβώς την εποχή. Η περιοχή ονομάστηκε έτσι από την Αμαρυσία Άρτεμη, τη θεά του κυνηγιού, και εδώ βρισκόταν ένας ναός της που στη συνέχεια μετατράπηκε στο θρυλικό εκκλησάκι της Παναγίας της Νερατζιώτισσας. Αποτελεί ένα κομβικό σημείο της Αθήνας, παρόλο που ανήκει στα βόρεια προάστια και έχει εύκολη συγκοινωνία, με τον Ηλεκτρικό (το θηρίο, όπως τον έλεγαν παλιά!), τον προαστιακό, τη δημοτική συγκοινωνία, τα λεωφορεία του.
- Ίσως το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι ο τρόπος που συνδυάζονται τα υπερμοντέρνα κτίρια των πολυεθνικών με τα παλιά νεοκλασικά και περίτεχνα σπίτια.
- Ο αγαπημένος μου περίπατος είναι στην ευρύτερη περιοχή γύρω από το σπίτι μας, γιατί δεν έχει κίνηση αλλά μια υπέροχη, καταπράσινη πλατεία με γρασίδι, λεύκες, ευκάλυπτους, μουριές και πεύκα και το κέντρο της κοσμεί η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Είναι ένα ήσυχο μέρος όπου μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε βόλτες με τα ποδήλατα αλλά και να κυκλοφορούμε με αυτά. Ο πατέρας μου, που ερχόταν συχνά σ' εμάς για βόλτα, έλεγε ότι έτσι θα έπρεπε να ζουν όλοι οι άνθρωποι. Σε σπίτια χωρίς ορόφους, με κήπους και λουλούδια.
- Αγαπημένο μέρος στη γειτονιά μου τολμώ να πω ότι είναι ο πολυχώρος τέχνης που έχει ανοίξει ο άντρας μου, ο Κωνσταντής, η BABEL. Είναι απέναντι από το δάσος Συγγρού και τα μάτια μας γεμίζουν ουρανό και πράσινο όταν βρισκόμαστε εκεί. Το δάσος Συγγρού είναι μια εκπληκτική, μεγάλη δασική έκταση που δίνει πνοή οξυγόνου και πολλές δυνατότητες για περίπατο, παιχνίδι για τα παιδιά αλλά και για διάφορες εκδηλώσεις. Έχει λίμνες, θέατρο, μέχρι και Μουσείο Μελισσοκομίας. Έχει επίσης το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, η μοναδική ορθόδοξη εκκλησία στην Ελλάδα που είναι γοτθικού ρυθμού.
- Ένα άλλο μέρος όπου ευχαριστιόμαστε πολύ είναι ο Ελληνικός Ιππικός Όμιλος στον Παράδεισο Αμαρουσίου, ο πρώτος όμιλος αθλητικής ιππασίας στην Ελλάδα – ένα άθλημα που αγαπώ ιδιαίτερα και τώρα πια και ο γιος μου. Η ατμόσφαιρά του έρχεται ατόφια από την εποχή του '30, όταν κατασκευάστηκε, και διατηρεί μια παλιά αθηναϊκή φινέτσα. Σημαντικές ακόμη εστίες ενδιαφέροντος είναι ο θερινός κινηματογράφος «Μίμης Φωτόπουλος», το άγαλμα του Σπύρου Λούη αλλά και το κλειστό γυμναστήριο που ονομάστηκε προς τιμήν του, το Αμαλίειο με τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις, η Ολυμπιακή Πινακοθήκη κ.ά.
- Λατρεύω τα ψώνια στους πεζόδρομους στο κέντρο του Αμαρουσίου, με τους πολλούς φούρνους, τα μανάβικα, τα ψαράδικα και τα μπαχαράδικά του. Είναι μια μείξη μυρωδιών Ανατολής και Δύσης που απολαμβάνω ιδιαίτερα στο βοτανοπωλείο εκ Ζωνιανών της οικογένειας Κάββαλου!
- Τα δύο αγαπημένα μου γκράφιτι στο Μαρούσι είναι οι μορφές του Sonke στην Κηφισίας και το «λάθως» (με ωμέγα βέβαια!), που υπενθυμίζουν τη δύναμη της ιστορίας των τοίχων.
- Μια μνήμη χαρμολύπης απορρέει από το γεγονός ότι εδώ, στη σκηνή του Αμαλίειου, τραγούδησα μαζί με τον πατέρα μου για τελευταία φορά λίγο πριν πεθάνει...
- Ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος της γειτονιάς είναι ένας ωραίος τύπος που περνάει κάθε βραδάκι γύρω στις 8, κάνοντας βόλτα όλο το Μαρούσι με ένα χαμηλό ανοιχτό τζιπάκι παραλλαγής. Συνήθως έχει δυνατά τη μουσική και φωτορρυθμικά στην οροφή, κορνάρει και χαιρετάει όλο τον κόσμο ολόψυχα, με κέφι, και όλος ο κόσμος του ανταποδίδει αμέσως τον χαιρετισμό!
- Το Μαρούσι έχει έντονη πολιτιστική δράση και σπουδαίοι άνθρωποι το έχουν επιλέξει κατά καιρούς για τη διαμονή τους, όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Σπύρος Λούης και πολλοί άλλοι. Χαίρομαι ιδιαίτερα, για παράδειγμα, για την ύπαρξη του μουσείου του μεγάλου καραγκιοζοπαίχτη Ευγένιου Σπαθάρη και όταν περνάω μπροστά από τη χαμογελαστή προτομή του στην πλατεία Κασταλίας, του χαμογελάω κι εγώ. Παρ' όλα αυτά, θα ήθελα να δοθεί ακόμα πιο μεγάλη έμφαση στο πολιτιστικό κομμάτι, όσο δίνεται και σε εκείνο του επιχειρηματικού.
Info: Τα επόμενα σχέδια της Ναταλίας είναι η ηχογράφηση του νέου της δίσκου, καθώς και η ολοκλήρωση ενός διπλού CD που θα κυκλοφορήσει με «ξαναδιαβασμένα» τα τραγούδια του Μανώλη Ρασούλη μέσα από τα μάτια γνωστών καλλιτεχνών όπως οι Σαββόπουλος, Βιτάλη, Β. Παπακωνσταντίνου κ.ά.
Τα Σάββατα 12 και 19 Νοεμβρίου θα τη βρείτε στη μουσική σκηνή «Σφίγγα» μαζί με τους Γ. Νέγκα, Αφρ. Μάνου και άλλους σε δύο παραστάσεις με τραγούδια του Ρασούλη.
