- Γεννήθηκα, μεγάλωσα και μένω στον Χολαργό, σε μια γειτονιά γεμάτη όμορφους ανθρώπους. Από αυτές που, αν θες να πας από το σπίτι σου μέχρι το αυτοκίνητο το πρωί, λες στον δρόμο γύρω στις 15 καλημέρες. Είχα την τύχη να προλάβω να ζήσω τις εποχές που οι γονείς μας μάς άφηναν ελεύθερα το πρωί στην πλατεία και το βράδυ έβγαιναν στα μπαλκόνια και μας φώναζαν να μαζευτούμε. Το καλοκαίρι μυρίζει ακόμα όλη η γειτονιά γιασεμί.
- Στο σπίτι μας είναι κοντά τα πάντα. Το μαγαζί με τα ψιλικά, το κρεοπωλείο, το μανάβικο, ο φούρνος, το φαρμακείο, το μαγαζί με τα κατεψυγμένα, το κομμωτήριο. Όλα ένα βήμα δίπλα. Το να βγεις με την πιτζάμα να ψωνίσεις κάτι είναι απλή υπόθεση και ξέρεις πως ακόμα και αν δεν έχεις να πληρώσεις εκείνη την ώρα, δεν έγινε και τίποτα. Θα τα δώσεις όποτε ξανακατέβεις.
- Ειδικά το ψιλικατζίδικό μας είναι μια υπερπαραγωγή. Η κυρία Βούλα και ο κύριος Αντώνης φροντίζουν να έχουν ακόμα και τα πιο δυσεύρετα πράγματα. Τόσα χρόνια τώρα έχουν γίνει δικοί μας άνθρωποι. Ξέρουν όλους τους φίλους μας, όλες τις σχέσεις που έχουν ζήσει οι αδερφές Φαφούτη, όλες τις στενοχώριες, τι χαρές μας, τις ιστορίες μας.
- Έχουμε κάποια αξιόλογα μαγαζιά στον Χολαργό. Ποιος θα πει όχι στο Banoffee του Αβραάμ ή στο Κοτόπουλο σχάρας του Σταύρου; Επίσης, το Crepaville έχει τις πιο νόστιμες κρέπες του Χολαργού και πεντανόστιμα hot-dog με ένα ευρώ. Στη Βουτσινά θα βρει κανείς ένα παραδοσιακό εργαστήρι που χρησιμοποιεί φύλλο κρούστας, ενώ η Κάβα Μακρή, από το 1948 στην Υμηττού, είναι από τις λίγες που χρησιμοποιούν παραδοσιακές τεχνικές οινοποίησης. Α, και να μην ξεχάσω και τα εκλεράκια του Σπανού.
- Γενικά, δεν είμαι πολύ του περιπάτου, αν και ο Υμηττός είναι πολύ κοντά μας. Όποτε θέλω να ηρεμήσω παίρνω το λαπτοπάκι μου και πηγαίνω στο White Spoon, σε ένα υπέροχο καφέ-μπαρ που άνοιξε πρόσφατα στον Χολαργό και το έχω αγαπήσει πάρα πολύ. Εκεί μπορώ να δουλέψω ήρεμα, να πιω τον τέλειο καφέ που φτιάχνουν και, αν είμαι νηστική, να κάνω την παρασπονδία και να φάω μια από τις καταπληκτικές ομελέτες που τοποθετούν ευλαβικά πάνω στο νόστιμο ψωμάκι μπριός.
- Στη γειτονιά μου υπάρχει μεγάλο δέσιμο. Αυτό φυσικά δεν το ήξερε ένας κύριος που πέρασε πρωί πρωί και μου έσπασε τον καθρέφτη του αυτοκινήτου. Όταν κατέβηκε, λοιπόν, ο πατέρας μου κάποια στιγμή, ξεπρόβαλε από τα μαγαζιά κόσμος με χαρτάκια όπου είχε σημειώσει τον αριθμό του αυτοκινήτου που μου είχε πάρει τον καθρέφτη. Πού να ‘ξερε ο άνθρωπος πού είχε μπλέξει.
- Αν μπορούσα, θα άλλαζα το άγαλμα του δρομέα με την αστεία πόζα στο τέρμα των λεωφορείων. Αλλά, τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί και όχι. Έχει πλάκα.
σχόλια