Μένω στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, και συγκεκριμένα λίγο πάνω από τον σταθμό του Ηλεκτρικού-μετρό «Αττική». Είμαι εδώ πολλά χρόνια τώρα, από τα τέλη των '80s.
- Ήμουν πολύ μικρός τότε, οικογενειακώς ήρθαμε. Η επιλογή έγινε για το σπίτι συγκεκριμένα και όχι για την περιοχή. Πιο πριν ήμαστε σε ένα διαμέρισμα στη Φιλοθέη, αλλά η εναλλακτική μιας πολύ μεγαλύτερης μονοκατοικίας σε μια θεωρητικά χειρότερη περιοχή του κέντρου επικράτησε. Έτσι, ουσιαστικά βρέθηκα σε ένα πολύ όμορφο, ψηλοτάβανο κτίριο, στη μέση μιας αδιάφορης, ή ακόμη και άσχημης περιοχής.
- Το χαρακτηριστικό της γειτονιάς είναι οι κάτοικοι διαφόρων εθνικοτήτων και τα αντίστοιχα μαγαζιά με επιγραφές που δεν καταλαβαίνεις τι γράφουν. Όπως και η τεράστια εκκλησία με τον χαρακτηριστικό πράσινο τρούλο, που καθώς περπατάς τον βλέπεις απότομα να ξεπροβάλει ανάμεσα στις ψηλές πολυκατοικίες και σε ξαφνιάζει. Χαρακτηριστική είναι και η απόλυτη ησυχία που έχει τα βράδια, καθώς ελάχιστα αυτοκίνητα περνάνε από τους μικρούς δρόμους.
- Γενικά, δεν περπατάω συχνά στη γειτονιά, μόνο όταν τυχαίνει. Δεν μου αρέσει αυτή η αστική καταθλιπτική όψη που έχει διαμορφωθεί. Φαντάζομαι, κάποιος που μένει σε προάστια μπορεί να το βρει ενδιαφέρον στοιχείο. Ίσως η μόνη όμορφη, για μένα, διαδρομή είναι η Μιχαήλ Βόδα τους καλοκαιρινούς μήνες, που είναι καταπράσινη από τις χαρακτηριστικές ακακίες. Kρύβουν τις πολυκατοικίες και δημιουργούν όμορφες φωτοσκιάσεις στον δρόμο.
- Γενικά, συνηθίζω να ψωνίζω από μαγαζιά στο κέντρο. Μετακινούμαι με μηχανή, οπότε το εμπορικό τρίγωνο απέχει μόνο 5 λεπτά. Στη γειτονιά απευθύνομαι όταν ψάχνω κάτι ειδικό από άλλες χώρες. Στα μαγαζιά που έχουν ανοίξει από μετανάστες βρίσκεις πάρα πολύ ενδιαφέροντα προϊόντα, από Αίγυπτο, Ρωσία κ.ά.
- Στους πεζόδρομους, όπου τα απογεύματα παίζουν παιδάκια από τουλάχιστον 20 διαφορετικές χώρες ταυτόχρονα, συμπυκνώνεται όλο το νόημα της γειτονιάς. Μπορείς να δεις με μια ματιά όλη την πολυπολιτισμική συμβίωση στην πράξη.
- Στους πιο μεγάλους δρόμους της γειτονιάς συναντάς τις μεγάλες γκρίζες '70s πολυκατοικίες, με τις ultra-classic αθηναϊκές πράσινες τέντες στα μπαλκόνια. Αυτές εναλλάσσονται με τυχερές παλιές μονοκατοικίες στα μικρά στενά, κυρίως μεσοπολεμικής περιόδου, που τη γλίτωσαν από την «ανάπτυξη». Είναι μια ιδανική περιοχή για να δεις την ιστορία της δόμησης της Αθήνας σε όλο το φάσμα του προηγούμενου αιώνα. Είναι επίσης μια ιδανική περιοχή να δεις πως μια απλή έννοια, όπως η αντιπαροχή, άλλαξε δραματικά μια πόλη.
- Η μονοκατοικία όπου μένω είναι περιτριγυρισμένη από ψηλές πολυκατοικίες στις τρεις πλευρές, ενώ μπροστά έχει άνοιγμα από το προαύλιο ενός σχολείου. Συχνά κάνουμε γυρίσματα και φωτογραφίσεις στην ταράτσα και στήνουμε προβολείς, φώτα και πανιά για φόντο. Στα γύρω μπαλκόνια βγαίνουν οι «θεατές», δηλαδή οι μετανάστες γείτονες που χαζεύουν το όλο γύρισμα. Ουσιαστικά, γίνεται κάτι σαν σκηνικό urban-theater!
- Στη γειτονιά δεν υπάρχουν γκράφιτι με την έννοια της, μόνο συνθήματα και tags, συνήθως γραμμένα με μαρκαδόρο και όχι σπρέι. Αυτά έχουν μπλεχτεί χρόνο με τον χρόνο, το ένα πάνω στο άλλο, και έχουν δημιουργήσει μια μπερδεμένη μουτζούρα που περνάει απαρατήρητη. Τα περισσότερα δεν έχω ιδέα τι μπορεί να γράφουν. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος από τη στιγμή που βάψαμε τους εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου και παραδόξως ακόμη δεν έχει γράψει κανείς τίποτα.
- Ό,τι και να ακούγεται γι' αυτή την περιοχή του κέντρου και το πόσο επικίνδυνη είναι δεν είναι ακριβώς αλήθεια. Προφανώς υπάρχει κίνδυνος, όπως υπάρχει και σε κάθε σημείο μιας μεγάλης πόλης. Ίσα-ίσα, η συγκεκριμένη περιοχή είναι πολύ ασφαλής όσον αφορά τις διαρρήξεις σε σπίτια. Άλλωστε, τι να βρουν να πάρουν;
- Οι περισσότεροι που μένουν στη γειτονιά είναι περαστικοί. Έρχονται από κάποια χώρα, ψάχνονται με ό,τι εργασία μπορούν να βρουν και μετά πάνε παρακάτω. Κάποιοι μένουν, και αυτοί συνήθως συναναστρέφονται άλλους ανθρώπους από τη χώρα τους. Μια φορά περνούσα έξω από την εκκλησία και πέτυχα τους τρεις ιερείς που πήγαιναν για δουλειά: ο ένας Έλληνας, ο άλλος Ρώσος και ο τρίτος Αιθίοπας. Η πίστη και οι business δεν έχουν σύνορα.
- Αυτό που μου λείπει είναι μάλλον πιο φαρδιά και καθαρά πεζοδρόμια. Ίσως και ένας πεζόδρομος μεγάλος και όχι μήκους ενός τετραγώνου, όπως είναι όσοι υπάρχουν. Αλλαγή χρειάζεται και η πλατεία. Θα μπορούσε να γίνει πολύ όμορφη, αλλά αυτήν τη στιγμή είναι παρατημένη και ό,τι υπάρχει πάνω είναι κακής αισθητικής.
- Υπάρχει ένα τύπος, κοντός και τετράγωνος, που περνάει κάθε 3-4 μέρες με ένα ακορντεόν και τραγουδάει vintage ελληνικά τραγούδια με σπαστή προφορά. Νομίζω είναι είτε από Αλβανία είτε από Ρουμανία. Αν η γειτονιά αυτή έχει σάουντρακ, τότε μάλλον είναι αυτό!
Info: O Αρείων τρέχει έναν μίνι εκδοτικό οίκο (viotopos.com), ασχολείται με web-design και διαφήμιση και αποτελεί μέλος των Trashformers, του team της ακομπλεξάριστης διασκέδασης με μουσικές απ' το χθες και χορό δίχως αύριο. Αυτόν το μήνα θα τους βρείτε στο Kookoo (5 & 19/12) και στο Fuzz (25/12).
