- Θα σας μιλήσω για μια γειτονιά και συγκεκριμένα για έναν δρόμο όπου έζησα τα περισσότερα χρόνια μου στην Αθήνα. Ο δρόμος είναι η Αρχελάου, που βρίσκεται στο Παγκράτι.
- Σήμερα θα έλεγα ότι η μορφή της Αρχελάου έχει αλλάξει σε σχέση με το 2004, όταν είχα πρωτοπάει, διότι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πολλοί δημιουργικοί άνθρωποι και νέοι καλλιτέχνες, οι οποίοι εξέλιξαν τη συνοικιακή Αρχελάου και της έδωσαν μια νέα εικόνα.
Ένα χαρακτηριστικό της είναι η έντονη αίσθηση της συνοικίας, πώς όλη η γειτονιά μετατρέπεται σε μια εκτεταμένη οικογένεια.
- Τη γειτονιά μου την επέλεξα αρχικά διότι είναι μία από τις πιο κλασικές αστικές γειτονιές της Αθήνας, μια περιοχή με έντονο καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Έπειτα, είναι μια περιοχή που συνδυάζει σχεδόν τα πάντα. Είναι κέντρο-απόκεντρο, δίπλα στο Σύνταγμα, τη Βασιλίσσης Σοφίας, την Πανεπιστήμιου, χωρίς όμως τη φασαρία και την ένταση του κέντρου. Επιπλέον, δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο για να μετακινηθείς και είναι δίπλα στο μετρό.
- Ένα χαρακτηριστικό της είναι η έντονη αίσθηση της συνοικίας, πώς όλη η γειτονιά μετατρέπεται σε μια εκτεταμένη οικογένεια.
- Ο αγαπημένος μου περίπατος είναι προς το Παναθηναϊκό Στάδιο (Καλλιμάρμαρο). Επιπλέον, μου αρέσει ο δρόμος προς το Κολωνάκι, περνώντας και από την οδό Ηρώδου Αττικού. Μια άλλη διαδρομή που με ευχαριστεί είναι η διαδρομή από το μετρό του Ευαγγελισμού, περνώντας από τη Ριζάρη, τη Σπύρου Μερκούρη και την Ευτυχίδου. Αλλά καμιά φορά φθάνω και ως το Ζάππειο.
- Υπάρχουν πολλά αγαπημένα μου σημεία στην Αρχελάου. Εάν έπρεπε να επιλέξω κάποια, είναι το καφεποτείον Τρίγωνο, η υπέροχη μπουτίκ της Ελευθερίας Δομένικου με την ονομασία Hallelujah, το Μαύρο Πρόβατο και το Piggy-πόπουλο.
- Έναν επισκέπτη στη γειτονιά θα τον πήγαινα στην πλατεία Προσκόπων διότι εκεί βρίσκονται παλαιοτέρα και καινούργια μπαράκια –καφέ δίπλα σε ιστορικές ταβέρνες– που όλα μαζί συνθέτουν μια εικόνα παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος.
- Θαυμάζω όλες τις αρχοντικές, πολύ καλά διατηρημένες πολυκατοικίες από τη δεκαετία του '60 που έχουν συνήθως θέα την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Γενικότερα, το ύφος που αποπνέουν αυτά τα αρχιτεκτονήματα, ο αέρας του μεσοαστικού και νεοκλασικού στυλ.
- Μια περίεργη ιστορία που μου συνέβηκε ήταν με ένα αδέσποτο σκυλί. Ένα βράδυ που είχα παρκάρει στη Ρηγίλλης φοβόμουνα να πάω από το σπίτι μου στο αυτοκίνητό μου. Ενώ περπατούσα, άρχισε ένα σκυλάκι να περπατά διακριτικά δίπλα μου και να με συνοδεύει μέχρι το αυτοκίνητό μου. Όταν βεβαιώθηκε ότι μπήκα στο αυτοκίνητό μου έφυγε. Ο τέλειος τζέντλεμαν. Αυτό το σκυλάκι, δυστυχώς, δεν το ξαναείδα.
- Το αγαπημένο μου σύνθημα, που δεν θυμάμαι ακριβώς σε ποιο σημείο στο Παγκράτι το έχω δει, είναι το «Ξυπνήστε αυτούς που κοιμούνται, αφήστε αυτούς που ονειρεύονται».
- Δεν θα το αποκαλούσα δυσάρεστο γεγονός, απλώς ένα στοιχείο που λίγο με λυπεί είναι το έξης: όταν πρωτοπήγα στην Αρχελάου, η περιοχή αυτή ήταν μικρογραφία μιας γειτονιάς βγαλμένης από τη δεκαετία του '60. Υπήρχαν παντοπωλεία, μανάβικα, μπακάλικα, τα όποια όμως σιγά-σιγά έκλεισαν κι έδωσαν τη θέση τους σε νέους ανθρώπους, με νέες ιδέες, οι οποίοι με τα μαγαζιά τους ναι μεν δεν αλλοίωσαν ούτε στο ελάχιστο τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του Παγκρατίου, όμως κάπου χάθηκε η αύρα και η αίσθηση των προηγούμενων δεκαετιών.
- Το μυστικό του Παγκρατίου, και ειδικότερα της Αρχελάου είναι οι άνθρωποί της. Είτε θα άλλαζα την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων που έχουν κατοικίδια, έτσι ώστε να είναι λίγο πιο προσεκτικοί όταν τα πάνε βόλτα, είτε θα τοποθετούσα σε διάφορα σημεία του δρόμου stands με δωρεάν σακουλάκια απορριμμάτων.
- Το τραγούδι που θα ταίριαζε στην περιοχή είναι το εξαιρετικό «Δρόμοι Παλιοί» του Μίκη Θεοδωράκη (μουσική) και του Μανώλη Αναγνωστάκη (στίχοι).
Info: Μετά τις επιτυχημένες εμφανίσεις της με τον Κώστα Μακεδόνα στη Θεσσαλονίκη θα συνεχίσει τη συνεργασία μαζί του στο Ρυθμό Stage στην Ηλιούπολη.
σχόλια