- Μένουμε σε διαφορετικές γειτονιές, αλλά δουλεύουμε στον Κεραμεικό. Είναι μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας που έχει πάντα κίνηση, αφού συνορεύει με το Μεταξουργείο και το Γκάζι. Στους δρόμους του κυκλοφορούν χίπστερ, μετανάστες από τη Μέση Ανατολή, υπάλληλοι του ΙΚΑ και του ΤΕΒΕ που είναι κοντά, Τσιγγάνοι, Κινέζοι, λίγο απ' όλα.
Ο Κεραμεικός έχει μια μείξη τάξης και αναρχίας. Κάθε δρόμος είναι ένα μικρό οικοσύστημα τελείως άσχετο με τα υπόλοιπα.
- Παλιότερα χαρακτηριζόταν «υποβαθμισμένη», αλλά την τελευταία δεκαετία έχουν εγκατασταθεί πολλοί νέοι άνθρωποι, ανάμεσα σε αυτούς και αρκετοί καλλιτέχνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα gentrification, δηλαδή, με τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται.
- Μας αρέσει το κέντρο, νιώθεις ότι είσαι μέρος όλων όσων συμβαίνουν. Ακόμα και όταν όσα βλέπεις δεν είναι ευχάριστα, τουλάχιστον ξέρεις ότι η γειτονιά σου σε συνδέει με την πραγματικότητα. Το προτιμούμε από τα προάστια, όπου σίγουρα ο αέρας είναι πιο καθαρός και τα βράδια πιο ήσυχα, αλλά είναι σαν να ζεις σε μια φούσκα.
- Ο Κεραμεικός έχει μια μείξη τάξης και αναρχίας. Κάθε δρόμος είναι ένα μικρό οικοσύστημα τελείως άσχετο με τα υπόλοιπα. Είναι σαν να υπήρξε μια κιβωτός γεμάτη τύπους ανθρώπων, όσο το δυνατό πιο ασύμβατων μεταξύ τους, και μετά από κάποιον κατακλυσμό να προσάραξε στη γειτονιά: στους δρόμους κοντά στην Ιερά Οδό βλέπεις τις πίσω πόρτες των μπουζουκιών (VOX, Iερά Οδός κ.λπ.) απ' όπου δραπετεύουν οι φίρμες μετά την παράσταση και μπαινοβγαίνουν οι λουλουδούδες.
- Στην αρχή της Μ. Αλεξάνδρου θέατρα, spa, σχολές χορού και καινούργια καφενεία παλαιάς κοπής. Λίγο πιο πάνω, η πλατεία Αυδή, με το ντιζαϊνάτο συγκρότημα κατοικιών του Τσάκωνα στη μία πλευρά και μια σειρά από νεοκλασικά στην άλλη. Και στη μέση, μια περίεργη ησυχία, πολύ ασυνήθιστη για την Αθήνα, που τη σπάνε μόνο παρέες από τσιγγανάκια, οι οικογένειες των οποίων μένουν σε μονοκατοικίες στους γύρω δρόμους, ανάμεσα σε εναλλακτικά μεζεδοπωλεία και μπαράκια. Τα «σπίτια» της Ιάσονος και οι επισκέπτες τους, άλλοι ανέμελοι και άλλοι που καλύπτουν τα πρόσωπά τους με εφημερίδες. Οι Κινέζοι έμποροι που κουβαλάνε συνεχώς τεράστιες κούτες, τυλιγμένες με άπειρη καφέ ταινία. Τα δύο καφενεία όπου πίνουν αργιλέδες, ένα ψηλά προς Μεταξουργείο, με Σύριους, Ιρακινούς και Αιγύπτιους, και ένα χαμηλά προς την Ιερά Οδό, με νέους που αναζητούν την παλιά ζωή.
- Αγαπημένος μας περίπατος είναι στην Ερμού. Όλη η άνοδος, που διασχίζεις τον πεζόδρομο, ξεκινώντας από την Πειραιώς και φτάνοντας μέχρι το Μοναστηράκι, για να καταλήξεις στο Σύνταγμα. Από τους μεγαλύτερους πεζοδρόμους που έχουμε στην Αθήνα. Είναι σαν ένα πάρκο όπου καταλήγεις να βλέπεις όλη την εμπορική κίνηση της Αθήνας.
- Η άλλη βόλτα είναι ο αρχαίος Κεραμεικός, δηλαδή το νεκροταφείο της Αθήνας. Αν και σπάνια το προσέχεις, αν μπεις μέσα, βλέπεις μόνο καταπράσινους μικρούς λοφίσκους, διάσπαρτα ερείπια και μία από τις πιο ωραίες απόψεις της Αθήνας, κοιτώντας προς τον Λυκαβηττό – παράδεισος δηλαδή. Αν, μάλιστα, σκεφτείς ότι εκεί κάποτε κατέληγε η πομπή των Ελευσινίων, σε πιάνει δέος. Δηλαδή, πολλοί αρχαίοι Αθηναίοι που, απ' ό,τι λένε οι ιστορικές πηγές, είχαν καταναλώσει διάφορες ουσίες και ποιος ξέρει τι σκέφτονταν κι έκαναν σ' εκείνο τον χώρο, όταν έφταναν κουρασμένοι μετά από χιλιόμετρα πομπής.
- Για καφέ πηγαίνουμε κυρίως στο Δυάρι, στη Μεγάλου Αλεξάνδρου, που είναι πολύ κοντά στον χώρο της δουλειάς μας. Ο καφές είναι καλός και η συζήτηση περί τέχνης και ζωής, όσο περιμένουμε να ετοιμαστεί, ακόμα καλύτερη. Για καφέ αλλά και ποτό μας αρέσει και το Magritte, ένα πολύ ωραίο μπαράκι στο Γκάζι, το οποίο, αν και καινούργιο, θυμίζει τις παλιές καλές εποχές του Γκαζιού, διατηρώντας την αίσθηση ενός μικρού συνοικιακού μπαρ, με όλη τη ζεστασιά και την ηρεμία που αυτό συνεπάγεται. Φυσικά, αγαπάμε ιδιαίτερα το Nixon στην Αγησιλάου, ίσως γιατί είναι από τα πρώτα μαγαζιά που άνοιξαν στην περιοχή. Για φαγητό μας έχουν κερδίσει οι Σεϋχέλλες. Πρόκειται για ένα καινούργιο στέκι στην πλατεία Αυδή, με πολύ ωραίο φαγητό αλλά και σε πολύ ωραίο σημείο και για να κάτσεις. Και το Σαν Φρανσίσκο, ένα σαντουιτσάδικο στον Κεραμεικό, με φοβερά υλικά και πολύ συγκεκριμένο στυλ.
- Ο πεζόδρομος της Σαλαμίνος συνδυάζει τα πάντα, από κακόφημες περιοχές όπου ακόμα γίνεται διακίνηση ναρκωτικών μέχρι ακριβά εστιατόρια. Όλα τα πρόσωπα της Αθήνας, από το ωραιότερο μέχρι και το πιο αποκρουστικό, βρίσκονται σε αυτό τον πεζόδρομο. Αυτή είναι και η μαγεία της γειτονιάς και αυτό που μας κρατάει εκεί, μεταξύ άλλων, ότι είναι μια μικρογραφία της πόλης που περιέχει αυτά που αγαπάμε και αυτά που θα θέλαμε να αλλάξουμε.
Oι Imam Baildi από τις 6 Δεκεμβρίου θα εμφανίζονται για λίγα Σάββατα στο Passport στον Πειραιά.
σχόλια