Art Rock - Pop Art

Art Rock - Pop Art Facebook Twitter
0

Κουβέντα αναπόφευκταφορτισμένη λόγω ώρας και ντίρλας στομπαρ MGs στη Μαβίλη -κατάστημα σύντομης σχετικά ζωής αλλάήδη περιβόητο για τη φιλόξενη υποδοχήτου στις στρατιές της νύχτας που θα τιςξεράσει μερικές ώρες μετά μεταβολισμένες,έξω στο ξημέρωμα (και βάλε). Το θέμα: Τα50χρονα του Nick Caveκαι της Madonna στον πλανήτηκαι ποιος από τους δύο είναι πιο σημαντικόςστο ποπ/ροκ στερέωμα (γέρασαν αυτοί,γεράσαμε κι εμείς κι αρχίσαμε τουςαπολογισμούς ή αλλιώς «δουλειά δενείχε ο διαόλος...»); Ο «καλλιτεχνίζων»Cave ή η «μαζική» κυρίαCiccone; Τζάμπα η φασαρία καιη διέγερση τελικά, αφού καταλήξαμε ότιόλα τα σημαντικά της ποπ κουλτούρας«αρτ» είναι τελικά. Artrock είναι και οι VelvetUnderground και οι Kraftwerkκαι οι Joy Divisionκαι οι Sonic Youthκαι η Madonna (αδελφές καιπαλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια γιαχάρη της, αλλά χαλάλι) και ο NickCave (πρώην πρεζάκι και νυνευυπόληπτος αναγεννησιακός τζέντλεμαν)και οι Radiohead, ακόμα και ηνέα επίτιμη αλητοchanteuseτης «άσχετης πλειοψηφίας» AmyWhinehouse. Την επόμενη μέραμου έσκασε σαν θολό φλας η συζήτηση καιαναζήτησα στο σπίτι το βιβλίο Wordsand Music τουPaul Morley, τουδιασημότερου ίσως Βρετανού μουσικογραφιά,ινστρούχτορα και προβοκάτορα (δημιουργούεκτός των άλλων των t-shirtsπου έλεγαν «Frankie sayRelax don' tdo it» σταμαρτυρικά ‘80s). Πρόκειταιγια ένα απολαυστικά παραληρηματικό καιεντελώς αυθαίρετο χρονικό της ιστορίαςτης ποπ μουσικής, στο οποίο παρτατίθεταικι ένα εξαντλητικό χρονολόγιο σημαντικώνγεννήσεων, θανάτων και γεγονότων τουΔυτικού πολιτισμού (πάντα με τον suigeneris τρόπο του Morley)που επηρέασαν άμεσα τις συμπεριφορές,αντιλήψεις, νοοτροπίες κ.λπ. των πιοσημαντικών εκπροσώπων της ποπ και ροκκουλτούρας. Ένα μικρό τμήμα της γενεαλογίαςαυτής μεταφέρω μεταφρασμένο παρακάτω.Ροκ ίσον dada, που έλεγε κιο Grasshopper του συγκροτήματοςτων Mercury Revσε μια συνέντευξη που του είχαμε(πληθυντικός μετριοπάθειας) πάρειπαλαιότερα...

1813 Γεννιέται ο ΡιχάρδοςΒάγκνερ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότιείναι μόνος του.

1821 Γεννιέται ο ΚάρολοςΜποντλέρ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότικάθε λέξη έχει το δικό της ξεχωριστόάρωμα.

1844 Γεννιέται ο ΦρειδερίκοςΝίτσε. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι οκόσμος είναι κομμάτια, η αλήθεια είναικομμάτια, ο Θεός είναι κομμάτια, το μυαλότου είναι κομμάτια, η γλώσσα είναικομμάτια.

1854 Γεννιέται ο ΑρθούροςΡεμπώ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι θέλεινα γίνει ποιητής και οραματιστής καινα αφιχθεί έτσι στο άγνωστο.

1866 Γεννιέται ο ΕρίκΣατί. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι τομέγεθος δεν είναι το παν, επομένως είναι.

1881 Γεννιέται ο ΠάμπλοΠικάσο. Σύντομα συνειδητοποιεί ότιείναι ο Πικάσο.

1887 Γεννιέται ο ΜαρσέλΝτυσάν. Σύντομα συνειδητοποιεί ότιτέχνη είναι οτιδήποτε ορίσεις ως τέχνη.

1890 Γεννιέται ο Μαν Ρέι.Σύντομα συνειδητοποιεί ότι έχει δει τοφως.

1898 Γεννιέται ο ΡενέΜαγκρίτ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι ητέχνη εκφράζει το μυστήριο χωρίς τοοποίο ο κόσμος δεν θα υπήρχε.

1899 Γεννιέται ο ΝτιουκΈλινγκτον. Σύντομα συνειδητοποιεί ότιαν κάτι ακούγεται καλό, είναι καλό.

1904 Γεννιέται ο ΣαλβαντόρΝταλί. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι θέλεινα του κάνουν έρωτα η φαντασία και τοχρήμα και η φαντασία του χρήματος.

1912 Γεννιέται ο ΤζονΚέιτζ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι τοβασικό συστατικό στοιχείο της μουσικήςείναι η διάρκεια.

1912 Γεννιέται ο ΤζάκσονΠόλοκ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι κάθεκαλός ζωγράφος ζωγραφίζει αυτό πουείναι ο ίδιος.

1915 Γεννιέται ο ΌρσονΓουέλς. Σύντομα συνειδητοποιεί ότιείναι ο Όρσον Γουέλς ή ο Πικάσο.

1920 Γεννιέται ο ΤσάρλιΠάρκερ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι ημουσική έχει τη δική της ποίηση, και τοόνομα αυτής «μελωδία».

1925 Γεννιέται ο ΠιερΜπουλέζ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι ημουσική είναι ένας λαβύρινθος, χωρίςαρχή και τέλος, γεμάτη καινούρια μονοπάτιαπου ανακαλύπτει κανείς εκεί όπου τομυστήριο παραμένει αιώνιο.

1928 Γεννιέται ο ΚαρλχάιντζΣτοκχάουζεν. Σύντομα συνειδητοποιείότι αν πιέσει τ' αυτιά του στην πλάτητου ραδιοφώνου, μπορεί ν' αφουγκραστείτην πνευματική καρδιά του σύμπαντοςκαι να ανακαλύψει ότι δεν είναι μακρύςο δρόμος μεταξύ σαμάνου και σόουμαν.

1928 Γεννιέται ο ΆντιΓουόρχολ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότιείναι βαθιά επιφανειακό άτομο και ότιτου αρέσουν τα βαρετά πράγματα.

1935 Γεννιέται ο ΈλβιςΠρίσλει. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι «οΈλβις ζει!»

1936 Γεννιέται ο ΣτιβΡάιχ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι ο ρόλοςτου ως συνθέτη είναι να παρασύρει τονακροατή σε κάποιου είδους θετική,ευφορική κατάσταση.

1941 Γεννιέται ο ΜπομπΝτύλαν. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι οιάνθρωποι είναι τρελοί και οι καιροίπαράξενοι.

1942 Γεννιέται ο ΤζίμιΧέντριξ. Σύντομα συνειδητοποιεί ότι ταμπλουζ είναι εύκολο να τα παίξεις αλλάδύσκολο να τα νιώσεις, ότι η τρέλα είναιπαράδεισος, ότι ακούει ήχους στο κεφάλιτου του οποίους πρέπει να μαζέψει γιατίκανείς άλλος δεν πρόκειται να το κάνει.

Shortcut
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ