Destroy Athens

Destroy Athens Facebook Twitter
0

Σύμφωναμε το σημερινό ρεπορτάζ του «Φωτός»,η σύντροφος του αμυντικού του ΟλυμπιακούΡαούλ Μπράβο έπαθε βαριά μελαγχολίαστην Αθήνα και θέλει να επιστρέψει στηΜαδρίτη. Άδικο έχει η γυναίκα; Ζούμεστην πιο ακριβή και την πιο δύσκολη πόλητης Ευρώπης, με τους πιο στραβωμένουςκατοίκους του σύμπαντος. Το ένα, άλλωστε,προϋποθέτει το άλλο. Ένα γαμωσταυρίδιπάντως την ημέρα προς πάσα κατεύθυνση-επί δικαίους και αδίκους- μπορεί νααποβεί πολύ χρήσιμο και λυτρωτικό γιανα συνεχίσεις την καθημερινή περιπέτειάσου στην πόλη. Από μέσα σου, δεν χρειάζεταινα σ' ακούει κανείς. Ξεκινάω πρώτος.Γαμώ:

Τους ταρίφες που δεν το βουλώνουν ποτέκαι ξερνάνε πάνω μου τα συμπλέγματαμιας ολόκληρης κοινωνίας και μετά τουςπληρώνω κι από πάνω.

Τους κλαψιάρηδες που δηλώνουν τραυματίεςτου καταπιεστικού συστήματος τηςελληνικής οικογένειας, την ώρα πουαρμέγουν τους γονείς τους.

Τους φουκαράδες που μου βρομίζουν τοκαθαρό τζάμι του αυτοκινήτου μου σταφανάρια με τα βρομερά πανιά τους καιμου χώνουν στα μούτρα τα θλιβερά λουλούδιατους στα νυχτερινά μαγαζιά.

Τα προνομιούχα αυτιστικά κωλόπαιδα πουδεν είναι ικανά ούτε για μια υποκουλτούρατης προκοπής και ασχολούνται μόνο μετην emo φράντζα τους.

Τους φοιτητές που τρέχουν στις διαδηλώσειςγια να κάνουν την επαναστασούλα τους,βραχυκυκλώνοντας την κίνηση. Μεθαύριοθα είναι όλοι εξέχοντα κομματόσκυλακαι στελέχη πολυεθνικών.

Τους multi-cultiεπιδειξίες κοσμοπολιτισμού, που το μόνοπου τους ενδιαφέρει πραγματικά είναιη δυνατότητα να έχουν την επιλογή ναπεριδρομιάσουν σε πολλές διαφορετικέςεθνικές κουζίνες.

Τα υψηλόβαθμα στελέχη που περιφέρονταιστην πόλη με τα κτηνώδη φαλλικάτεθωρακισμένα SUV τους καιμου κλείνουν απειλητικά το δρόμο.

Τους όψιμους οικολόγους που τρομοκρατούντον κόσμο και ενισχύουν με την υποκρισίατους τον περιβαλλοντολογικό αγνωστικισμόσε κάθε άνθρωπο με κοινή λογική.

Τους γαύρους με την καθεστωτική νοοτροπίατου μέσου μαλάκα Έλληνα, τα βαζέλια μετον αέρα του ευρωλιγούρη που μας κάνειτη χάρη να συμμετέχει στο ελληνικόπρωτάθλημα, τα χανούμια με τη μελόπαθολογία τους, τις χαμένες πατρίδεςκαι τα πέτρινα χρόνια.

Τους τσιταρισμένους χαβαλέδες κοκάκηδεςπου λυμαίνονται τα μπαρ σαν γραφειοκράτεςτης νύχτας και τρίζουν τα βαμπιρικάδόντια τους δίπλα στ' αυτί μου.

Τους γκέι που εκσφενδονίζουν κακίεςαπό τα βάθη της ντουλάπας τους καιανασκευάζουν την ιστορία στα δικά τουςμέτρα, τοποθετώντας παντού τοτέμ, ταμπούκαι «θεές».

Τους ντόπιους κήρυκες του εκσυγχρονισμούκαι της εντατικοποίησης που λένε ότιοι Έλληνες δεν δουλεύουν, ενώ ως γνωστόνπρόκειται για τη μοναδική χώρα της Ε.Ε.της οποίας οι πολίτες πηδιούνταικαθημερινά για τρεις κι εξήντα.

Τις αστές μεσήλικες κότες με τις photoshopφάτσες που χαϊδεύουν την κοιλάρα τουσυζύγου την ώρα που ονειρεύονταιπαρτούζες με σφριγηλά τεκνά.

Τους Τσιγγάνους που τους επιτρέπεταινα κάνουν ό,τι γουστάρουν στους δημόσιουςχώρους και κανείς δεν τους λέει τίποταείτε από φόβο είτε για να μη χαρακτηριστείρατσιστής.

Όλους όσοι δεν ενδιαφέρονται σε ποιομέρος ήρθαν να μείνουν, από τους ξένουςστα υπόγεια ως τους νεόπλουτους στιςμεζονέτες των θωρακισμένων ΒΠ κοινοτήτωνκαι τους φιλόδοξους επαρχιώτες πουήρθαν στην πρωτεύουσα να γαμήσουν καινα δείρουν.

Καιούτω καθεξής, ad infinitum.Με τις υγείες μας...

Shortcut
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ